เจ้ใหญ่ นามนี้เป็นคนที่ผมกลัวมากที่สุด ถึงไม่ใช่พี่สาวแท้ๆ แต่ทำเหมือนพี่ที่คลานออกมาจากรูเดียวกันอย่างไรอย่างนั้น สิ่งที่กลัวไม่ใช่หน้าตาหรืออำนาจ แต่เป็นปากของเธอที่แทบไม่เคยหยุดเลยสักนาที นานๆเจอทีไม่มีปัญหาแต่ถ้าเจอกันทุกวันหรืออยู่ด้วยกันนานๆผมอาจจะเป็นประสาทตายแน่ ๆ
“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไหนบอกว่าจะไปตามเฝ้าผัวที่ฮ่องกง”
“มาเมื่อคืนครับนาย พอมาถึงก็บอกว่าจะเข้าร่วมประชุมด้วยเห็น แล้วก็ฝากมาบอกนายว่าถ้าไม่เข้าร่วม จะตามมาหานายถึงบ้านด้วยครับ”
แปะ!
ฝ่ามือใหญ่ตบหน้าผากตัวเอง ก่อนจะทิ้งตัวนอนหงายท้องลงบนที่นอน
“มึงยิ้มอะไรไอ้แทน กวนตีนกูเหรอ?”
“ปะ เปล่าครับนาย แค่รู้สึกว่าเวลานายอยู่กับเจ้ นายก็ดูเหมือนเด็กๆ ไม่เหมือนนายที่ผมรู้จัก”
“หุบปาก! แล้วนี่หนูพรีมไปไหน มึงเห็นไหม?”
คำถามจากชายตัวโตทำให้แทนไทชะงัก หุบยิ้มลงอย่างฝืนๆ
“น้องพรีมออกไปเรียนตั้งแต่เช้าแล้วครับ”
สิ้นคำจากป
