“ยินยอมยกให้เป็นทรัพย์สิน! ยกให้เป็นสมบัติแต่เพียงผู้เดียว! เมื่ออายุครบ 18 ..”
เสียงสั่นเครือหายเข้าไปในลำคอ ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าก่อนหน้านี้ที่ชายตัวโตได้เคยกล่าวเอาไว้ มันมีความหมายว่าอะไร
ความรู้สึกเสียใจยิ่งกว่าการที่พ่อกับแม่ไม่เคยแวะเวียนเข้ามาหา คือการที่เธอได้รู้ว่าที่ผ่านมาพวกเขาไม่เคยคิดจะมารับเธอกลับไปเลยด้วยซ้ำ เพราะมูลค่าที่ระบุในเอกสาร ต่อให้พ่อกับแม่ของเธอหาอีกสิบปีก็ไม่มีโอกาสหามาทดแทนได้ และยิ่งไปกว่านั้น คือเงินจำนวนมากสูญไปกับการพนัน ไม่ไช่การเอาไปลงทุนกับธุรกิจอย่างที่เธอรับรู้มาตั้งแต่ต้น
“ทำไม? พ่อกับแม่ไม่รักพรีมแล้วเหรอคะ พรีมทำอะไรผิด ทำไมพ่อกับแม่ถึงทิ้งพรีมไว้แบบนี้”
เสียงสั่นเครือปนเสียงสะอื้น น้ำตาพรั่งพรูออกมาเป็นสายประหนึ่งจะกลายเป็นสายเลือด เด็กสาวกอดหนังสือสัญญาเอาไว้แน่น ความหวังที่เคยมีบัดนี้สูญสลายไปจนหมดสิ้น ไร้เสียงร้องไห้ออกจากปากของคนตัวเล็ก มี
