ใบหน้าบูดบึ้งเอาแต่ใจ หันหลังเดินเข้าไปในบ้านหลังเล็กซึ่งเป็นที่พักของคนรับใช้และคนสวน
“เดี๋ยวๆ พรีมฟังเฮียก่อนสิคะ”
เสียงไล่หลังเดินดังตามร่างเล็กมาติดๆ แต่เหมือนว่าคำพูดเหล่านั้นไม่สามารถรั้งเธอเอาไว้ได้
“ถ้าไม่หยุด พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไปเรียน!” น้ำเสียงเข้มดุ ตะโกนเสียงดัง
“พรุ่งนี้ไม่มีเรียนค่ะ”
0.0!! เอ๊ะ!!
ปึง!!
แกร็ก!
ประตูบานเล็กปิดกระแทกใส่หน้าพร้อมลงกลอนจากด้านใน ทั้งที่เป็นผู้คุมเกมส์แต่กลับรู้สึกเหมือนอยู่ใต้การควบคุมของเธอเสียแล้ว
“จะออกมาดีๆ หรืออยากให้เฮียพังประตูเข้าไป อย่าลืมสิว่าพรีมเป็นผู้หญิงของเฮียนะ?”
ไม่มีเสียงตอบกลับจากคนตัวเล็กที่อยู่ในห้อง ทำให้ชายตัวโตมีอารมณ์หงุดหงิด
“เฮ้ย!! พวกมึงสองคน มานี่ซิ” ชายตัวโตตะโกนเรียนลูกน้องที่ยืนอยู่ด้านหน้าของทางเดิน ทันทีที่ได้ยินผู้เป็นนายเอ่ยปากชายตัวโตก็รีบวิ่งเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าทันที
“ครับนาย”
“พังประตู!”
“
