“วันนี้นายมาดูของที่โกดังบ่อนที่เราจะไปเป็นบ่อนที่ใกล้ที่สุด อีกอย่างนายก็ไม่ได้เข้ามานานแล้วพี่เลยคิดว่าน่าจะเป็นที่นี่ แล้วเมื่อกี้พี่โทรหาไอ้แทนแล้วมันบอกว่าอยู่ที่นี่จริงๆ”
“อืมม~ เหรอคะ”
พื้นที่รกร้างมีต้นยางพารา และสวนผลไม้นานาพันธ์ขึ้นเรียงรายไปตลอดสองข้างทาง ยิ่งมองสถานที่แห่งนี้ก็ยิ่งน่ากลัว แม้จะอยู่ไม่ไกลจากตัวเมืองเท่าไหร่แต่กลับรู้สึกเหมือนอยู่กันไกลราวกับเป็นพัน ๆ กิโล
รถวิ่งเข้ามาจอดหน้าประตูทางเข้า รั้วกั้นสูงขยายวงกว้างเป็นพื้นที่ส่วนบุคคลโดยไม่ต้องติดป้ายบอก ที่ถึงแม้ว่าจะอยู่กลางป่าทว่ากลับมีชายชุดดำยืนเฝ้าตามแนวกำแพงกระจายกันเป็นจุด ๆ ฉันเดินตามพี่โก้เข้ามาด้านใน ทว่าสายตาที่พวกเขากำลังมองมาที่เราสองคนแปลกๆ ไม่น่าไว้วางใจ
“ทำไมพวกพี่ๆเขามองพรีมแบบนั้นล่ะคะ?”
“ที่นี่ไม่ค่อยมีผู้หญิงสวยๆ หน้าตาน่ารักเข้ามาบ่อยๆ ยังไงล่ะ แต่ไม่ต้องห่วงครับ มากับพี่ไม่มีใครกล้าทำอะไรห
