“พรีมมี่ ได้ยินไหม?”
“ห๊ะ!! ว่าอะไรนะ?”
“ไม่ได้ฟังอีกแล้ว วันนี้เป็นอะไร ใจลอยมาตั้งแต่เช้า?”
“ปะ เปล่าจ้ะ ไม่มีอะไร พรีมแค่คิดอะไรไปเรื่อยน่ะ นี่ก็ดึกมากแล้วงั้นพรีมขอกลับบ้านก่อนนะไว้เจอกันพรุ่งนี้”
“แล้วจะกลับยังไง ให้ชะเอมไปส่งไหม?”
“ไม่เป็นไรอยู่ใกล้แค่นี้เอง ขอบคุณมาก ไปนะ บาย!”
คนตัวเล็กกล่าวลาเพื่อนๆ ทว่ายังไม่ทันที่เธอจะเดินออกจากกลุ่มรถหรูสีดำก็วิ่งเข้ามาจอดขวางอยู่ด้านหน้าของเธอทันที สายตาของนักศึกษาต่างจับจ้องมองมาที่รถปริศนาด้วยความสงสัย แม้จะพยายามจ้องเข้าไปข้างใน แต่เพราะกระจกสีดำทึบทำให้ไม่สามารถมองเห็นแม้แต่เงาของคนที่อยู่ภายใน
หมับ!
เอ๊ะ 0.0!
ข้อมือเล็กถูกดึงจากด้านหลัง ทันทีที่หันกลับไปมองก็เห็นเป็นนักศึกษาหนุ่มหน้าตาดี เมื่อมองจากชุดประจำคณะก็ทำให้หญิงสาวรู้ได้ทันทีว่าเป็นรุ่นพี่คณะวิศวะ
“น้องพรีมรู้จักรถคันนี้หรือเปล่าครับ?” เสียงนุ่มเอ่ยถาม ขณะที่ยังจับข
