Chapter- 1
1101 Words
ROSEANNE
NANG ikasal ako sa aking asawa na halos ka edad ko lamang ay nakaramdam ako ng kapanatagan. Lalo ng marinig ko sa bibig mismo ni Matteo ang pagbabanta kay Tita Ver. Sinabi niyang huwag gagalawin ang aking ina at sa puntong yon ay lihim akong nagpapasalamat sa Diyos.
Subalit nang dumating kami sa destinasyon ay halos hindi ko magawang ihakbang ang aking mga paa.
Agaw dilim at liwanag ang paligid. Ngunit malinaw kong nakikita ang mala-haunted house na bahay. Hindi lang yon, nakatayo pa sa pinakamataas na parte ng lugar.
Akmang kakausapin ko si Matteo ngunit wala na ito sa inuupuan nito. Lumingon ako sa paligid at wala ng tao kaya napilitan akong bumaba.
“Ms. Rose, halika sumunod ka sa akin.” nagulat pa ako sa babaeng biglang nagsalita sa aking gilid.
“Roseanne, po ang pangalan ko.” pagtatama ko sa aking pangalan. Ngunit hindi na sumagot ang babae. Kaya napilitan akong sumunod sa kanya
Pumasok kami sa malaking pintuan at binaybay namin ang mahabang pasilyo. Pagdating namin sa pinaka dulo ay binuksan ang isang pinto.
“Simula ngayon ay dito ka matutulog, maiwan na kita.”
“Maraming salamat po.” pagkatapos ay pumasok na ako sa loob. Crapet ang aking nilalakaran at napakalambot. Kaya sa halip ay bumalik ako sa may pintuan at hinubad ang aking sapatos.
Inabot ko ang switch ng ilaw pagkatapos ay nagliwanag ang buong paligid.
Namangha ako dahil sa aking mga nakikita. Sobrang laki ng silid, lahat ng gamit ay puro mamahalin at elegante.
Tinungo ko ang unang pinto na nakita ko at binuksan iyon. Subalit parang bigla akong naparalesado dahil sa nakikita.
Gusto kong tumakbo ngunit hindi ko magawang ihakbang ang aking mga paa.
“R-Roseanne, come here my wife.” kinilabutan ako sa narinig. Pero hindi ko magawang umalis. “R-Roseanne, lumapit ka dito, asawa ko.” ngayon ay unti-unting luminaw sa aking isipan na si Matteo ay hindi ko tunay na asawa.
Totoo ang nakalagay sa prenuptial agreement. Seventy-year-old ang aking asawa. At hito siya nakahiga sa malaking kama.
Ayaw kong pumasok ngunit sa isang iglap ay nasa harapan ako ng matanda. Dahil isang bisig ang malakas na humila sa akin. Walang iba kundi si Matteo.
“Kapag tinawag ka ng asawa mo ay lumapit ka!” malakas na sigaw niya sa akin. At nakaramdam ako ng matinding takot.
“A-Apo, huwag mo siyang sigawan.” hindi sumagot si Matteo, pero nananatiling nakatayo sa aking gilid.
“Lumapit ka sa kanya!” utos sa akin ni Matteo bago malakas akong tinulak.
“Apo, iwanan mo na kami a-ako na ang bahala sa aking asawa.”
“Fine!” pagkatapos ay tuluyan ng umalis si Matteo. Naiwan ako sa gilid ng kama habang nakamasid lang sa paligid.
“Come here.” sabay tapik ng matanda sa gilid ng kama upang paupuin ako doon. Sa puntong yon ay wala akong nadamang pagtutol.
Sinunod ko siya at umupo ako, ngunit ng hawakan niya ang aking kamay ay mabilis kong nahila iyon.
“Huwag kang matakot sa akin, Roseanne.”
“P-Pero paanong si Matteo po ang pinakasalan ko pagkatapos ikaw po pala ang asawa ko?”
“Tama, siya ang pinapunta ko sa kasal dahil hindi na ako nakakalakad.”
“P-Pwede po bang magtanong?”
“Yes, go ahead.”
“Bakit po ako ang napili mo na maging asawa. Ang layo po ang edad ko sa inyo at parang lolo lamang po kita?”
“Tama, ako ang asawa mo, Roseanne. At sa ngayon ay hindi kita masasagot sa mga tanong mo. But when the time's come, malalaman mo rin ang dahilan.” hindi na ako muling nagtanong pa. Para saan ay isang salita lang naman ang nais kong alamin at nasagot na niya.
“... Roseanne, lumabas ka sa pintuan at pumasok sa ka sa isang pinto na makikita mo.”
“O-Opo, ahm… pagkatapos ano po ang gagawin ko doon?”
“Pumunta ka muna doon at saka ka bumalik dito.” kahit atubili ako ay sinunod ko ang utos niya. Humakbang ako palabas ng pintuan at tinungo ang isang pinto na nakasarado.
Binuksan ko at pumasok ako, walang pagkakaiba sa kabilang silid. Malawak at puro elegante ang mga gamit. Ang aking paa ay lumulubog din sa carpet.
Lumapit ako sa malaking kama at dinama iyon. Pagkatapos ay binuksan ko ang veranda at lumabas upang sumilip sa paligid.
Bumalik din ako sa loob at na upo sa mahabang sofa. Ngunit napalingon ako nang may narinig.
Halos manlaki ang aking mga mata sa nakikita. Natulala din ako at hindi makapagsalita. Si Matteo, nakahubad habang patungo sa akin.
“Ngayon ka lang nakakita ng ganitong katawan at nakatulala ka riyan?” bigla akong tumalikod ng marinig ang boses ni Matteo.
“... anong ginagawa mo dito at sinong nagsabi sayo na pwede kang pumasok sa silid na ito?”
“A-Ang l-lolo mo.” kanda utal-utal kong sagot sa kanya habang nananatiling nakatalikod. Aalis na sana ako ng walang sumagot ngunit bigla siyang lumitaw sa aking harapan.
Napaatras ako ng bumulaga sa aking mga mata ang bagay sa pagitan ng kanyang hita.
“Kapag inulit mong pumasok dito ay ipapasok ko diyan sa pagitan ng hita mo ang bagay na ito.” sa narinig ay para akong nagising sa mahabang pagkakatatulog. Pumasok sa isipan ko na asawa ako ng lolo ng lalaking ito. Kailangan kong maging matapang.
“Sandali, bakit ka nakahubad, at isa pa nakalimutan mo na asawa ako ng iyong lolo? So, may karapatan ako sa lahat ng ito. Kahit saan ako pumunta ay karapatan ko rin yon. At huwag mong ipagmayabang sa akin ang maganda mong katawan. Ganun din ang sandata mong kasing laki ng kabayo! Dahil balewala sa akin yan! Bastos!” pagkatapos ay humakbang ako palabas ng pinto.
Nang makalabas ay napasandal ako sa wall. Nangalog din ang aking mga tuhod sa matinding kaba.
Mabuti at nakalabas ako sa silid ng lalaking yon. Inayos ko ang aking sarili bago bumalik sa silid ng aking asawa na seventy-year-old.
“Roseanne, anong nakita mo sa loob ng silid na pinuntahan mo?”tanong ng aking asawa ngunit hindi agad ako nakasagot.
"Roseanne?"
“Kabayo… ay mali! Ahm… lolo… i mean, ano pala ang itatawag ko sayo?”
“Kahit ano, basta maging komportable ka.” napatitig ako sa matanda na asawa ko na ngayon. Ganun pa man unti-unting nawala ang aking pangamba.
Siguro nakita ko sa mga tingin niya na mabuti siyang tao. Hindi lang yon, dama ko na apo ang tingin niya sa akin. At sana lang totoo na mabait siya at hindi kagaya ni Matteo.
- Writer
