พิมพ์ที่มองซ้ายมองขวาในตอนนี้ไม่มีใครหลงเหลืออยู่แล้วสักคน เธอนั่งรอจนตอนนี้เป็นเวลาเกือบหนึ่งทุ่มแล้ว คนกลับกันไปตั้งแต่ 5 โมงครึ่งแต่เธออยากแน่ใจจึงนั่งรอเงียบๆคนเดียวแบบนี้ เมื่อคิดว่าทางสะดวกแล้วเธอจึงลุกขึ้นยืนแล้วเดินไปที่ห้องของวิชยุตม์แล้วรีบผลักประตูเข้าไปทันทีและไม่ลืมที่จะล็อคกลอนเอาไว้อย่างแน่นหนาในขณะที่เธอกำลังจะทำบางอย่างที่สำคัญ
ร่างเล็กเปิดคอมพิวเตอร์ของเขาอย่างรวดเร็วซึ่งแต่ละวินาทีที่หน้าจอคอมพิวเตอร์กำลังประมวลผลหัวใจของเธอมันก็เต้นแรงสั่นระรัวจนแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว เธอได้แต่ภาวนาในใจให้ภารกิจนี้เสร็จสิ้นอย่างสมบูรณ์ เธอคุยกับเอกอนันต์ตอนกลางวันเกี่ยวกับการเดินทางไปต่างประเทศของเธอกับแม่ เพราะถ้าหากว่าเธอขโมยข้อมูลของวิชยุตม์สำเร็จแล้วเธอคงไม่อาจอยู่ที่ประเทศนี้อีกต่อไปได้ ตอนนี้แม่ของเธอคงถูกย้ายไปที่ต่างประเทศตามคำขอของเธอแล้ว สำหรับพิพิมพ์เธอเป็นห่วงแค่ความปลอดภัย
