Chase

Chapter 12

Chapter 12

Malamig na simoy ng hangin ang humampas sa aking mukha paglabas ko ng airport. When a taxi stopped in front of me, I immediately hop in and told the driver the address where am I going to stay.

Nangiti pa ako ng maalala ko ang paguusap namin ni Lou nang malaman niyang ako ay aalis.

-----

“Kuya are you serious?” 

“Yup. You said I should ask her personally so I will.” Kasalukuyan kaming nasa sala at nakatayo sya sa harap ko habang naka pamewang.

“Oo sinabi ko yon pero bukas talaga ang alis mo? Agada gad lang?” Si Angelo ay natatawa na sa pagkokompronta sa akin ng kanyang asawa. 

“Princess, I can no longer pass a day without making a move to take her back. Mahirap na.” 

“Nakita mol ang si Carrie kanina nagkaganyan ka na. I thought You’re going to sort out your feelings first?”

“I already did, and this is me chasing what makes me happy.”

“Are you sure kuya? Baka naguguluhan ka pa.” She is looking at me trying to read me and I look up on her straight to the eye.

“I am sure princess.” I want her to know that I am serious with my decision and that I want her bestfriend so much. No, scratch that, I love Carrie so much.

Napaupo siya sa katabing pang isahang sofa tsaka itunukod ang dalawang siko sa magkabilang tuhod at sinapo ang ulo. Naalarma ako sa kanyang inaakto.

“Why princess? Why are you acting like that? Ayaw mo bang umalis ako? Dahil ba nakamove on na sya? Wala na kong pagasa? Come on tell me.” I encourage her to speak up so would know kung anong gagawin ko.

“It’s not that kuya. Alam mong gusto kong sumaya ka pero kung hindi ka pa sigurado sa nararamdaman mo better yet wag mo na lang munang lapitan si Carrie. Because I am telling you, ako na ang makakalaban mo kapag nasaktan pa ang bestfriend ko dahil sayo.” She looked at me seriously pero nabasa ko rin ang pagaalala sa kanyang mga mata.

“Princess I swear. I am serious with Carrie. We could even have a double wedding if you want. I am that serious.” 

“Good luck sayo kung ganon.” Tinapunan niya ako ng nanunuyang tingin.

“W-why?” Kinakabahan kong tanong.

“Hon.” Tawag ni Angelo sa asawa. “Wag mong takutin si kuya.” Tumayo ito at lumipat ng upo sa armrest ng inuupuan ni Lou.

“Hon, hindi ko tinatakot si kuya. Im only wishing him good luck. Kung makukuha nya pa si Carrie.” Ngumisi ito at tinapunan ako ng makahulugang tingin tsaka tumayo at iniwan kami ni Angelo sa sala.

Naiwan akong tigagal at nakatingin lang sa papalayo niyang bulto. Nang makabawi ay tiningnan ko si Angelo na nagkibit balikat lang.

“I heard she’s already dating someone.”

“Fvck.” Nakaupo lang ako rito sa sala pero yung puso ko parang nasa daan na at sinasagasaan ng ng daang daang sasakyan sa EDSA. Laglag balikat akong sumandal sa upuan.

Naramdaman ko ang tapik ni Angelo sa aking balikat. “Kuya, hindi naman basta basta nawawala ang pagmamahal, ipakita mo lang sa kanya kung gaano mo sya mahal at kung gaano sya kahalaga sayo that way you could have her back.”

“I hope so bud. I really hope so.” Mahina kong tugon sa kanya.

-----

Mabuti na lang talaga at napilit ko ang aking kapatid na ibigay sa akin ang address ng tinutuluyan ni Carrie. Napag alaman ko rin na may kopya pala si Lou ng susi ng apartment ni Carrie kaya hindi ako tumigil hanggat hindi niya naipapahiram sa akin iyon.

Siguro ay sobra siyang nakulitan sa akin dahil talagang sinundan ko sya san man sya magpunta. Muntikan pa nga akong hindi makapag impake dahil kahit madalaing araw na ay sinundan ko sila pauwi sa Tagaytay, kung saan bumili ng bahay si Gelo para sa kanila.

Since my mom and dad know what I am going to do ay siya na rin mismo ang nagprisintang magimpake ng gamit ko. Halos maguumaga na ng makauwi ako sa bahay, naawa na rin siguro sa akin si Lou kaya ibinigay na rin niya ang aking hinihiling.

Mas malapit ako kay Carrie, mas maipapakita ko kung gaano ko siya kamahal at mas magkakaroon din ako ng pagasang makuha siya pabalik sa akin.

Nang tumigil ang sasakyan ay agad akong nagbayad at bumaba. It’s almost three in the morning kaya wala na ring masyadong tao sa labas. I used Lou’s duplicate key to open the door of her apartment, sabi niya ay dalawa daw ang kwarto nito dahil minsan ay dito daw ito naglalagi.

Dahan dahan kong itinulak ang pintuan at bahagyang tumigil para maadjust ang aking mata sa dilim. Kalaunan ay dahan dahan akong gumalaw papunta sa pinakamalapit na pintuan na hinihinala kong kwarto. I twisted the knob and thanked God that it was not locked.

I was right, this is one of the rooms that this apartment has and luckily this is the room of my beloved.

I can see her peacefully sleeping on her bed, nakatagilid siya at nakayakap sa isang malaking unan, bahagya pang lumilis ang kumot niya dahil sa pagakkayakap doon. I am staring at her wishing that I am the pillow she is hugging so I could hug her back.

Kung alam lang niya kung gaano ko sya kagustong yakapin ngayon but I am restraining myself because I know that she is still mad at me. She didn’t voice it out, ‘but I know that she is mad on how I acted back in their resort. Alam ko dahil kung ako ang nasa kalagayan niya ay magagalit din ako at malamang sa malamang ay nagwala pa ako.

She is different, she held herself well and decorous even if she’s hurting unlike other girls who would put up a cat fight just so everyone would know who are they in your life. Siya ang nagiisang taong nakilala kong hindi ipipilit ang sarili gaano man niya kagusto ang isang tao o isang bagay. Matiyaga niyang iniintay ang para sa kanya. Yes, she is working hard for what she wants but she is letting bygones be bygones, kung hindi para sa kanya ay hinahayaan na niya.

It pains me to think na inaakala nyang hindi ako para sa kanya at pinabayaan na niya ako sa kung saan niya tingin na sasaya ako.

Tama si Angelo, I have to let her know how important and how much I love her. It’s been a long time when she started building up our relationship and now is my time to work hard and prove that we are for each other. Kung sya matyagang naghintay pwes ako rin, matyagang maghihintay hanggang sa bumalik sya. If she stopped fighting for me then I will now fight for her.

It caused me a few minutes before I went out of her room, gusto ko pa sana syang panooring matulog but I thought of the plans I have for tomorrow. Tinungo ko ang katapat na pintuan ng kanyang kwarto at mabuti na lang rin na bukas iyon. It is a small bedroom which I bet the room of my sister whenever she’s staying here.

Nilapag ko ang akong bagahe sa may gilid ng kama at kumuha ng pamalit doon. I am a bit tired and I have to get up early to prepare for her breakfast. It’s weekend and I want to prepare something for her, like what I’ve told her before, I will cook for her as long as I can.

Nang makapag palit ay nahiga ako sa kama para kahit papaano ay makaidlip.

Nang magising ako dahil sa aking alarm ay nagmadali ngunit may pagiingat akong lumabas ng kwarto. Nang makarating ako sa kusina ay nagbukas ako ng isang ilaw para makita ko ang paligid. I reached her fridge to check on her stocks that I could use at isinunod ko ang cupboard.

Mabuti na lang at mayroon pa siyang mga stocks. I decided to cook usual Filipino breakfast dahil paniguradong namimiss na niya ang mga iyon. Mabuti na lag at may macaroni pasta pa siyang nakatago kaya makakapag luto ako ng sopas.

Nagsimula akong magpakulo ng manok at habang iniintay na lumambot iyon ay sinimulan ko ng maghiwa ng ilang sangkap na gulay. I also looked for rice at isinalang iyon sa rice cooker. I cooked eggs and hotdogs for the main dish.

Magiisang oras na ng matapos ang lahat ng aking niluto. I prepared the coffee maker para mamaya ay bubuksan na lang niya. I made a note and left it in the table, isinara ang mga ilaw at pumasok na ulit sa kwarto.

Kinakabahan ako sa magiging reaksyon niya kapag nabasa niya ang note ko. I didn’t put a name on it, I just give her a hint by writing “baby” on it.  

I looked at my phone to check on the time, it’s already eight in the morning at paniguradong maya maya lang ay lalabas na siya ng kanyang silid. Ng isipin iyon ay hindi na ako nakatulog at inintay na lang na maramdaman ang prisensya niya sa labas ng kwarto.

Hindi nga ako nagkamali ng wala pang limang minuto ay narinig kong bumukas ang katapat na pinto ng kwarto kung nasaan ako. Pinilit ko ang sariling umupo sa paanan ng kama at tumungo habang sinubukang pakalmahin ang sarili. 

Ilang minuto pa ang lumipas and my heart is beating so fast ready to jump out of my chest when I heard someone opened the door.

Dahan dahan akong nagangat ng tingin only to see my baby with her eyes widely open, her delectable lips are apart, hindi makapaniwala sa nakikita.

“Baby.” The only word that came out off my mouth and look at her as I longed for her for so long. 

“What the…” Bulong niya. “W-why? How?” She can complete her questions.

Tumayo ako para lapitan sya and as I try to reach her, she startled and stepped backward. Fvck.

“What are you doing here? Pano ka naka pasok? Kelan ka pa dito?” Sunod sunod na tanong niya ng makabawi.

“Kanina lang.” Nanghihina kong sagot. She’s near but I felt like she’s already miles away from me. “I have nowhere to stay so I will occupy Lou’s room here, in your house.” 

Hindi siya makapaniwalang tumitig sa akin at umiling. “And you think I would believe that lame excuse? Niccolo you’re rich, you can rent a hotel for I don’t care how long, bakit ka magsstay sa maliit na kwartong to? Tsaka ano ba talagang ginagawa mo dito?”

“I have a business here and I don’t know until when would I stay here in the States, I might also stay here for good, if my business needs me to.” Tipid akong ngumiti sa kanya.

If she wants to stay here or back to the Philippines, I will be with her, I will stay where she is. Kung nasan sya nandoon lang din ako.

“Bakit dito?” Inilahad pa niya ang kanyang dalawang kamay. “Pwede ka naman sa bahay ni Lou, bakit dito pa?”

I already expected this pero hindi ko inaasahan ganito kasakit sa pakiramdam na ipagtabuyan ka ng mahal mo.

“Eh wala akong kasama don, isa pa, malapit lang dito at sa office nyo yung business na sinasabi ko.”

She rolled her eyes at me. “Fine, but don’t you ever dare meddle with me.” Nagbabanta niyang sabi at halatang halata sa mukha ang pagkadisgusto sa ideyang dito ako mamamalagi sa bahay niya.

Tumalikod siya and that’s where I stood up and hug her from behind. Hindi ko na kayang hindi siya mayakap at mahawakan manlang. So, I did what I think the right thing to keep my sanity intact.

“I miss you baby.” Pinatong ko ang ulo ko sa kanyang ulo at ipinalibot ang aking mga braso sa kanyang katawan tulad ng madalas ko noong ginagawa. 

Her in my arms feels so good.

Naramdaman ko ang pagkalas niya sa aking mga kamay at humarap sa akin.

“Don’t do that again Niccolo.” 

“Baby, I – “ 

“And don’t call me ‘baby’ because I am not.” She looked straight to me and I can’t see any emotion in her eyes.

“Yes, you are, you are my – “ 

“Stop!” Inangat pa niya ang kanyang kamay to stop me from what am I about to say. “Tigilan mo na ko okay? Stop acting like a longing boyfriend to her girlfriend. FYI, I am not your baby and I will never be.” Pagkasabi noon ay tumalikod na siya ay diretsong naglakad papalabas ng kwarto.

I was left standing, unable to move my feet to follow her, unable to breathe. Nanghihina akong umupo sa kama at ibinagsak ang katawan doon. I used my right arm to cover my eyes, I think of the ways on how to make her fall for me again hanggang sa lukubin na ako ng inagsamang pagod at antok.

Maggagabi na ng magising ako na nasa ganoon pa ring ayos. Napabalikwas pa ako ng tayo ng maalala kung nasaan ako. I wonder where Carrie is, its weekend ano kaya ang ginawa niya ngayong araw. I want to know kung ano ang mga pinagka kaabalahan niya pero dahil nakatulog ako ay hindi ko siya nakita maghapon.

Dali dali akong naligo, naisip kong magluto na ng kanyang dinner. After taking a bath I went to the kitchen and I smiled like an idiot ng mapagtantong kinain niya ang niluto ko para sa kanya kaninang umaga.

I open the fridge to get the steak earlier and marinade it. Inilabas ko rin ang iilang gulay for side dish. I am so happy preparing for her dinner, I wanted to empress her by my cooking. Kung a way to a man’s heart is through his stomach, naniniwala rin akong ganun din sa mga babae.

Patapos na ako sa plating ng biglang bumukas ang pinto ng kanyang apartment. 

“Good night sweetheart. I’ll see you tomorrow.” Narinig ko ang tinig ng isang lalaki na kilalang kilala ko kahit isang beses ko lang iyon narinig.

I gritted my teeth and my fist clenching ready to punch someone. Parang pinipiga ang puso ko sa sakit at selos na aking nararamdaman.

“I’ll see you tomorrow Georgie. Take care!” Nakita ko pa syang kumaway sa nasal abas bago isinara ang pinto. She was taken a back ng makita ako sa kusina at naghahanda ng pagkain.

Kahit anong sakit at selos na nararamdaman ay pinilit kong pasayahin ang sarili at bigyan siya ng matamis na ngiti. She still loves you Niccolo, hindi basta basta nawawala ang pagmamahal. I cheered myself.

“I prepared you dinner baby. Come on let’s eat.” Masigla kong yaya. Inilapag niya ang bag niyang dala sa may sofa at umupo para magtanggal ng sapatos.

“Hindi ka na sana nagabala. George and I already had dinner outside.”

Tumungo ako at pinagkatitigan ang aking hinanda. “It’s okay. Baka magutom ka mamaya. I will just leave it here.”

Naramdaman ko syang naglakad at tumayo sa harap ko habang ako’y nanatiling nakatungo because I don’t want her to see that I am in pain, ayokong maawa siya sa akin. Kung mamahalin nya ako ulit sisiguraduhin kong hindi iyon dahil sa awa lang.

“Niccolo, ano bang ginagawa mo?”

“N-nothing. Gusto ko lang naman magluto para sayo.”

I heard her sigh. “Hindi mo na kailangang gawin yan para sakin. Do your thing and I will do mine. Kinain ko yung niluto mo kanina dahil sayang.”

I gritted my teeth para mapigilan ko ang luhang nagbabadyang tumulo sa aking mata tsaka bahagyang tumango. Tumalikod na sya at naglakad papasok ng kanyang kwarto.

Niccolo, you’re just starting wala ka pang ngang ginagawa at kahit dumaan ka sa butas ng karayom mahalin ka lang niya ulit gagawin mo. Kaya mo yan bud for the sake of your happiness. Paalala ko sa aking sarili. 

-----

It’s been a week simula ng dumating ako dito and it has been my routine to cook for her food simula umaga hanggang sa gabi isama mo pa ang mga snacks. 

Noong una ay nagalit pa siya ng maggrocery ako at pinuno ang kanyang fridge at cupboards ng mga stocks. Inaway nya rin ako ng dinalhan ko siya ng pagkain sa kanyang opisina, ipinaabot ko lang iyon sa guard. Four medium sized containers for her lunch and snacks. Nagpapadala rin ako araw araw ng bulaklak sa kanyang opisina at kinontrata ko pa ang gwardya nila para lang papasukin ang delivery boy at ilagay ang mga bulaklak sa kanyang lamesa tuwing umaga.

I want her to feel my presence everyday before she starts her day until the sun comes down. Noong una ay galit na galit siyang kinompronta ako dahil sa mga pinaggagagawa ko daw. Hindi rin siya naniniwalang may business akong pinuntahan dito, she also talked to my sister about our set up at ipinipilit na sa apartment na lang ni Lou ako magstay. Later on, ay wala na rin siyang nagawa at hinayaan na lang ako.

In a span of week ay nagimprove naman kahit papaano ang aming relasyon, she is now casually talking to me, wala na rin akong naririnig na reklamo sa kanya tuwing pinapadalhan ko sya ng pagkain at bulaklak sa kanyang opisina araw araw. 

Ngayon nga ay narito ako sa harap ng kanilang opisina. It’s Friday and I am planning to ask her out. Sabi kasi ni Lou ay naka sanayan daw nilang magkakaibigan na lumabas pampawala ng stress sa trabaho at ngayon nga ay magbabaka sakali akong makasama siyang lumabas.

Lumabas ako ng nirentahan kong sasakyan at sumandal sa pinto niyon habang inaantay siyang lumabas.

“Niccolo?” Nagangat ako ng tinggin at nakita ko si Carrie na papalapit sa akin. Malapad akong ngumiti sa kanya ng biglang my tumawag sa kanya.

“Sweetheart!” George again.

Yung tingin niya sa akin ay nawala at bumaling siya sa matangkad na lalaki sa kanyang gilid. Nakita kong lumapit sa kanya si George and give her a kiss on her cheek. I see red all over the place when I saw that scene in front of me and the green monster eat me alive in a snap.

“Ready to go?” Tanong pa nito ng makalayo kay Carrie.

“Yes. Excited even.” Bakas ang tuwa sa kanyang boses at malapad pang nakangiti sa kausap. “But can you give me a minute? I will just talk to Lou’s brother.” Tumuro siya sa gawi ko at humarap din ang lalaki na may nakahandang ngiti sa akin bago kumaway.

“Hey bud.” Sumaludo pa ito na tinanguan ko lang. “Go ahead. I’ll wait you in the car.” He went back to his car that was parked near mine. Sinundan ko ito ng tingin at ng humarap ako’y bulto n ani Carrie ang sumalubong sa akin.

“Hey. What are you doing here?” She asked.

Huminga ako ng malalim bago sumagot. Alam ko na na tatanggihan niya ako but I still want to give it a shot umaasang pagbibigyan niya ako.

“Gusto sana kitang yayaing lumabas tonight to unwind.” Umaasa aking aking mga matang tumingin sa kanya.

“Nako Niccolo. I can’t, may lakad kami ni George eh. Wag ka ng magluto ng dinner at wag mon a kong intayin makauwi baka gabihin kami. Sorry. Maybe next time?” Nagaalinlangan siyang ngumiti sa akin but excitement is visible to her face. Excitement on her laid plans with George. Fvck.

“O-okay. I won’t keep you then para maaga kang makauwi.” Sabi ko na lang.

“I’ll go ahead.” Iyon lang at tumalikod na siya sa akin.

My heart is ripped into so many pieces that I don’t know how to put it back together. Nagmamadali akong pumasok ng sasakyan para walang makakita ng pagluha ko. Men are tough pero lahat yata ng lakas ko ay unti unti ng nawawala.

A lone tear escaped my eye and I saw George car on my side. Since his car is not that tinted, I saw Carrie’s smile from ear to ear. I want to have that kind of smile again, yung tulad ng isang linggong iyon na kasama ko sya. Yung ako lang ang pinagaalayan nya ng ganoong ngiti. Yung ako lang ang nagpapasaya sa kanya ng ganoon.

Nang magberde ang traffic light at umandar sila ay wala sa loob ko silang sinundan. Kung ano man ang ginagawa ni George para mapasaya sya, kaya ko rin namang gawin iyon.

I want her to smile at me like that, again. I will do everything to have it back and give her happiness back. 

-----

To revise, to add or not. Still thinking for it though...

------