Miara's POV
Malayo akong nakatanaw labas ng condominium namin, araw-araw dinadalaw kami ni Laurence, nakakatuwa nga kase sa kabila ng mahigpit niyang schedule lagi siyang may oras para silipin kami dito ni Kian.
Wala sa sariling napahawak ako sa tiyan kong malaki na, anim na buwan na kase ito.
Wala sa sariling napangiti ako ng malungkot na masaya. Pinaghalo, hindi ko rin alam kung ano ba talagang dapat kong maramdaman.
Nasa ganoong posisyon ako ng biglang may magsalita sa aking likuran.
"Miara," sambit ng kung sino.
Napangiti ako ng malingunan ko si Laurence and as usual, may dalang prutas na naman, hindi pa nga ubos ang prutas na binigay niya kahapon e.
Hindi ko alam kung matutuwa ba ako or maiinis, ngunit napairap na lamang ako sa kaniya.
"What?" nagtatakha niyang tanong, hindi k
