ภรรยาเก่าท่านแม่ทัพใหญ่

บทที่ 1

สาธิมา สาวสวยเจ้าของร้านเสื้อชื่อดังที่มีเสื้อผ้าทุกแบบทุดชนิดไม่ว่าจะยุคไหนนางมีหมดทุกแนว กองถ่ายละครทั้งหลายก็สั่งตัดและเช่ากับทางร้านของเธอ จนเธอต้องหาเสื้อผ้าแต่ละยุคมาให้จึงมีงานไม่เคยขาด สาธิมามีคนงานเย็บชุดที่เธอออกแบบเองทุกอย่าง ร้านจึงมีทั้งขายหน้าร้านและรับสั่งทำเป็นจำนวนมาก ทั้งชุดชายหญิง มีครบทั้งเด็กและผู้ใหญ่ทุกยุคทุกสมัยเลยทีเดียว

ตึกชั้นสามห้องเสื้อหกคูหาที่พ่อกับแม่ทิ้งไว้ให้ สาธิมาทุบกำแพงออกกันออกทำเป็นที่พักอาศัย ห้องทำงาน ห้องครัว สวนผัก บนดาดฟ้ามีครบทุกอย่าง หลังจากเรียนจบออกแบบเสื้อผ้ามาสองปี เธอทุ่มเทให้กับงานที่เป็นมรดกตกทอดของพ่อกับแม่จนโด่งดังในวัย 24 ปี

วันนี้เธอนั่งวาดแบบทั้งวันโดยไม่รู้สึกเหนื่อยอะไร จึงทำไปเรื่อยๆจนดึกจนวูบหลับคาโต๊ะทำงานเพราะหัวใจล้มเหลวเฉียบพลันตายจากโลกปัญจุบันไปไม่มีวันหวนกลับ

แต่ใครจะคาดคิด เรื่องเคยอ่านเจอแต่ในนิยายที่เขาบอกตายแล้วข้ามภพข้ามมิติเหมือนละครทีวีที่นั่งดู ที่มีแม่การะเกดข้ามภพชาติที่แสนโด่งดัง ทุกคนติดกันงอมแงม จนพูดออเจ้ากันทั่วบ้านทั่วเมือง

ส่วนตัวนางนั้นตื่นขึ้นมาในร่างของสาวน้อยนามว่า เซื่ยเสี่ยวหลาน

ที่โดนแม่เลี้ยงวางยาจัดฉากให้นอนกับท่านแม่ทัพใหญ่โจวหลี่เฉิงที่มีใจรักใคร่ชอบพอกับพี่สาวต่างมารดาของนาง ทำให้ทุกคนเข้าใจผิดคิดว่าเป็นตัวของนางเป็นคนวางยาท่านแม่ทัพโจว ทำให้ท่านแม่ทัพใหญ่โจวเกลียดชังน้ำหน้าของเซี่ยเสี่ยวหลานเป็นอย่างมาก

เย็นชา ปากร้าย พูดจาทำร้ายนางทุกครั้งที่เจอหน้า จนถึงวันแต่งงานกันเพราะได้เสียเป็นเมียตั้งแต่ที่โดนวางยาแล้ว จึงจัดงานแต่งงานแบบฟ้าแล๊บทันที ส่วนแม่ลูกวางแผนก็ยังไม่มีใครจับได้

อ้างกับบิดาของนางว่า เซี่ยเสี่ยวหลานอยากให้พาไปงานเลี้ยงที่จวนแม่ทัพที่ได้รับความดีความชอบที่ได้รับชัยชนะจากสงครามกลับมา หลังจากที่ฮ้องเต้ฉลองที่วังให้แล้วแต่แม่ทัพใหญ่โจวยังอยากจัดที่จวนของตัวเอง อยากประกาศให้ทุกคนรับรู้ว่าจะแต่งงานกับซือเหลียนเม่ย สาวงามที่ท่านแม่ทัพโจวหมายปองจะตบแต่งเข้าจวนแม่ทัพใหญ่ โดยที่ตัวเขาก็ไม่ได้รับรู้มารยาของสองแม่ลูกที่อยากได้องค์รัชทายาทแทนตัวเอง จึงวางแผนหลอกเซี่ยเสี่ยวหลานมาที่งานเลี้ยงในจวนของแม่ทัพและวางยาใส่ร้ายนางว่านางหลงรักแม่ทัพมานานแล้วเมื่อครั้งเห็นท่านแม่ทัพไปที่จวนของบิดา นางจึงวางแผนขอมางานเลี้ยงด้วย

สองแม่ลูกพูดเข้าขากันจนทุกคนคิดว่าเป็นความผิดของเซี่ยเสี่ยวหลาน โดยที่ตัวนางนั้นแก้ตัวอย่างไรก็ไม่มีใครเชื่อนางเลยเพราะบิดาที่ไปค้าขายที่ต่างเมืองยังไม่กลับมา จึงเข้าทางสองแม่ลูกมหาภัยที่กระทำการทุกอย่างราบรื่น ไม่ต้องคอยระวังบิดาของนาง

เพราะเซี่ยเสี่ยวหลานไม่สู้คน หัวอ่อน พูดอะไรก็ไม่มีใครเชื่อ มีเพียงบิดาที่เชื่อนางที่พึ่งกลับมาทันก่อนสองวันที่จะถึงวันแต่งงานเข้าจวนของท่านแม่ทัพโจวหลี่เฉิง เมื่อบิดารู้ว่าสายไปแล้วจึงต้องจำใจยกลูกสาวแต่งงานเข้าจวนแม่ทัพโจวหลี่เฉิงในอาทิตย์เดียวกันกับที่เกิดเรื่องเพราะมีแขกมางานเลี้ยงที่จวนของแม่ทัพโจวมากมายล้วน มีทั้งคนสนิทของท่านแม่ทัพโจวและคนที่ไม่สนิทที่มางานเลี้ยง และรู้เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนั้น

แม่เลี้ยงจึงได้โอกาสบังคับท่านแม่ทัพโจวแต่งออกภายในอาทิตย์นั้น ก่อนที่บิดาของนางจะกลับมาถึงเมืองหลวง จึงทำให้เซี่ยเสี่ยวหลานเสียใจมาก พอบิดากลับมาก็เป็นวันที่ส่งตัวลูกสาวขึ้นเกี้ยวเจ้าสาวแล้ว จึงทำให้บิดาเสียใจมากที่รู้ว่าลูกสาวโดนวางยาในวันนั้น บิดาบอกกล่าวกับลูกสาว

"ถ้าอยู่ที่จวนของแม่ทัพโจวหลี่เฉิงไม่ได้ให้กลับมาที่จวนของเรานะลูก พ่อรู้นิสัยของลูกสาวของพ่อดีไม่มีวันที่ลูกจะทำเรื่องเสื่อมเสียอย่างแน่นอน" เซี่ยเสี่ยวหลานกอดบิดาร่ำไห้และบอกว่านางจะไม่เอาอะไรไปที่จวนนั้นมาก ขอสินเดิมเพียงแค่สิบหีบ นอกนั้นให้ปิดเรือนของนางเอาไว้

"ลูกไม่รู้ว่าลูกจะเป็นอย่างไรบ้างในจวนคนอื่นที่ไม่แม้แต่เคยเห็นหน้าลูกกลัว แต่จำใจต้องแต่งเพื่อรักษาชื่อเสียงของตระกูลของบิดาเอาไว้ เป็นลูกที่ผิดเพราะเชื่อในคำพูดของสองแม่ลูก นต้องตกเป็นเหยื่อของสองแม่ลูกเจ้าค่ะท่านพ่อ" เซี่ยเสี่ยวหลานร้องไห้บอกกับบิดา ท่านเซี่ยต้าเหิงโกรธสองแม่ลูกที่ทำร้ายลูกสาวมากจึงเขียนใบหย่าให้นางซือให่ถงและลูกสาว ขับไล่ออกจานจวนไปตั้งแต่มาถึงจวนและรู้ว่าเกิดเรื่องกับลูกสาว

สองแม่ลูกกรีดร้องไม่ยินยอมแต่บิดาของเซี่ยเสี่ยวหลานไม่สนใจ ให้พ่อบ้านโยนนางออกจากจวนต่อหน้าทำใสซื่อลับหลับทำร้ายดวงใจของท่าน ตอนที่ท่านพ่อรับสองแม่ลูกเข้ามาตอนแรกก็ทำตัวดีตลอดแต่พอท่านออกไปค้าขายนางก็จะรังแกลูกสาวเขาลับหลัง แต่เซี่ยเสี่ยวหลานไม่เคยบอกบิดาของนางเลยเพราะเห็นว่าบิดาเหนื่อยมาจากการทำงานมามากแล้ว นางจึงไม่อยากให้ท่านพ่อต้องมาลำบากใจในเรื่องของตัวเอง แต่ก็คอยระวังตัวมาตลอด จนมาเสียรู้ในงานเลี้ยงของจวนแม่ทัพโจวหลี่เฉิงที่สองแม่ลูกขอร้องให้ไปเป็นตัวแทนของบิดาเพราะท่านแม่ทัพจะขอลูกสาวนางแต่งเข้าจวนของแม่ทัพ จะได้ไม่มีใครดูถูกบุตรสาวของนาง จึงขอร้องให้นางมาเป็นพยานในวันนั้นด้วยจนเป็นเหตุให้ตัวเองต้องแต่งออกในวันนี้ กอดลาบิดาร้องไห้นางเสียใจไม่อยากไป ไม่คิดว่าจะไม่ได้กอดบิดาอีกตลอดไปชีวิต นางต้องขึ้นเกี๊ยวเจ้าสาวไปที่จวนของแม่ทัพโจวหลี่เฉิงในวันพรุ่งนี้

เช้าวันถัดมา หลังจากจบพีธีแต่งงานกราบไหว้ฟ้าดินเป็นสามีภรรยาก็ส่งตัวเจ้าสาวในห้องหอ สาวน้อยเซี่ยเสี่ยวหลานหวาดกลัวสายตาของท่านแม่ทัพจนตัวสั่น ตั้งแต่ที่นางโดนวางยาและเป็นเมียของท่านแม่ทัพจนแต่งเข้าจวนเขาไม่เคยพูดดีๆกับนางเลย จึงทำให้นางทั้งหวาดกลัวตื่นเต้นหวาดระแวงมากมากจนนางหัวใจวายตายคาห้องหอโดยที่ไม่รู้ตัวและดวงวิญญาณล่องลอยจนไปเจอสาธิมาที่ดวงจิตออกจากร่าง เช่นเดียวกัน

"พี่สาวช่วยใช้ชีวิตในร่างของข้าและช่วยดูแลบิดาของข้าด้วยนะเจ้าคะพี่สาว" นางขอร้องสาธิมาก่อนที่จะหลอมรวมดวงจิตเป็นหนึ่งเดียวกันกับสาธิมา

เซี่ยเสี่ยวหลานที่พูดกับดวงวิญญาณของสาธิมาที่ยังไม่ทันพูดอะไร ชิงผลักร่างวิญญาณของสาธิมาอย่างแรงจนเกิดเป็นลมหนุมพัดเอาวิญญาณของสาธิมาลอยอย่างรวดเร็ว

"เดี๋ยวก่อนสิโว้ยยย" แล้วทุกอย่างก็มืดสนิท

แต่ต้องสะดุ้งตื่นขึ้นมาทันทีเมื่อเริ่มรู้สึกตัวขึ้นมาเมื่อนางรู้สึกถึงแรงกระแทก

"มีโจรที่ไหนมันมาลักหลับกูวะนี้" สาธิมาคิดและดิ้นรนออกจากร่างสูงใหญ่ของโจรชั่วที่กำลังข่มเหงนางตอนนี้

"จะดิ้นรนไปทำไมในเมื่อเจ้าอยากเป็นเมียข้ามาก จนลงทุนวางยาจนได้แต่งเข้าจวนสมใจเจ้าแล้วนี้" เสียงผู้ชายที่กำลังข่มขืนนางตอบและลงมือรังแกนางต่อทั้งคืน แม่ทัพใหญ่โจวหลี่เฉิงพูดด้วยน้ำเสียงดุดันและลงมือตักตวงความสุขจากร่างสาวน้อยเซี่ยเสี่ยวหลานโดยไม่สนใจว่านางจะขัดขืนดิ้นรนแต่อย่างใด จนยามเหมาจึงปล่อยร่างของเซี่ยเสี่ยวหลานแล้วออกจากห้องหอไป

ในขณะที่โดนสามีของเจ้าของร่างเดิมข่มขืน ความทรงจำของสาวน้อยเซี่ยเสี่ยวหลานก็ไหลเข้าในหัวของสาธิมา จนได้รับรู้ว่าตัวเองทะลุมิติมาในโลกคืนหลังอีกเป็นพันปีแถมมาตอนที่เขาแต่งงานเข้าหอกันอีกต่างหาก

และได้รู้สาเหตุของการตายของสาวน้อยผู้น่าสงสารคนนี้ที่บอกฝากดูแลบิดาก่อนที่จะผลักเธอมาในร่างของตัวเองและหลวมรวมดวงจิตเข้ากัน จนเธอจำเรื่องราวของสาวน้อยนามเซี่ยเสี่ยวหลาน

"ขอให้ดวงวิญญาณเธอไปสู่ภพภูมิที่ดีนะ สาวน้อย พี่สัญญาจะดูแลบิดาของเธอ จะเอาคืนคนที่มันทำร้ายเธออย่างสาสม สองแม่ลูกมหาภัยอีเวรตะไลทั้งสองแม่จะจัดให้รอก่อนเถอะ" สาธิมาคิดในใจ

"อีตาท่านแม่ทัพใหญ่ก็หูเบาไม่มีเหตุผลฟังความข้างเดียว โทษแต่เจ้าของร่างเดิมจนไม่คิดจะสืบหาสาเหตุที่เกิดขึ้นในจวนของตัวเองเลย โง่เดี๋ยวพี่สาวจะทวงคืนให้เธอเอง" สาธิมาคิดในใจก่อนจะหลับไป

"ไม่รักแต่แม่งรังแกทั้งคืนไอ้แม่ทัพเลวทั้งหื่นอีกต่างหาก"