#เฮียมาเก็บดอก
13 :เด็กใครเด็กมัน
นอนไม่ค่อยจะหลับเลยครับ...
ในสมองมันวนคิดแต่ว่าจะช่วยเจ้าเด็กแสบยังไงนอนพลิกซ้ายพลิกขวาเอาแขนก่ายหน้าผากรู้ตัวอีกทีก็เช้าพอดีครับ ผมลุกจากเตียงเดินออกจากห้องตราบใดที่ปัญหายังไม่ถูกสะสางสมองผมมันก็จะวนคิดอยู่แบบนี้
ก๊อกๆ ก๊อกๆ …
...
ยืนรออยู่สักพักมันก็ยังไม่มาเปิด
ก๊อกๆ ก๊อกๆ...
ผมเคาะแรงขึ้นนึกหงุดหงิดในใจนี่มันเป็นทุกข์เป็นร้อนกับปัญหาที่ก่อไว้บ้างไหมยังนอนหลับสบายได้อยู่อีกเหรอวะ
เด็กนะเด็ก...
ถอนใจเหนื่อยหน่ายแต่ก็กำลังทำความเข้าใจว่าในช่วงวัยเดียวกันผมเองก็ไม่ได้คิดไม่ได้กรองอะไรให้มันซับซ้อน
"ไอ้ต่ายตื่นได้แล้ว" ปากเรียกมือผมก็เคาะประตูไปด้วย
แกร๊ก...
ประตูเปิดออกผมก็เห็นเจ้าของห้องยื่นหัวยุ่งหน้าตึงไม่พอใจ ยังมีหน้ามาดึงหน้าใส่ผมอีกนะสักทีดีไหมจะได้หายซ่าส์
"อะไรของเฮียเนี่ย?"
"ไปอาบน้ำเราจะออกไปข้างนอกกัน"
“ไปไหน?” สีหน้ามันดูระแวงม
