Okuldan çıkarken hava serinlemişti. Çantamı omzuma astım, içimde garip bir huzur ve yorgunluk vardı. Sanki her şeyden biraz vardı bugün. Adımlarımı yavaşlattım, bahçe kapısından çıkarken karşıdan birini fark ettim.
Koyu renkli montu, elleri ceplerinde… Başını hafif kaldırdı. Göz göze geldik.
Ömer.
Şaşırmıştım onu burda görmeyi beklemiyordum. "Merhaba öğretmen hanım nasılsınız?" dedi. Heyecanlanmıştım. elim ayağım birbirine dolanacaktı neredeyse.
"Merhaba binbaşım iyiyim siz nasılsınız" dedim. Gülümsedi ona Binbaşım dediğim içindi bu gülümseme çünkü ilk defa böyle sesleniyordum.
"Düşündüm de eğer ki sende boşsan çay içmeye davet etmek istiyorum seni"
Yüzümde istemsiz bir tebessüm belirdi. Sesi, hali… bir yanım "gitme" dese de diğer yanım çoktan yürümeye başlamıştı bile.
"Olur," dedi
