“แค่กๆ”เสียงไอดังขึ้นพร้อมใบหน้าเปื้อนยิ้มของเอกภพที่มองอยู่ เขาคงเป็นคนที่ได้ยินการสนทนานั้นนอกจากพวกเขาสองคน
“ตีนกูติดคอมึงรึไงไอ้เอก”
“เปล๊าครับ”
“กินนี่ด้วยสิมีประโยชน์นะ อันนี้ด้วยอร่อย อืมมม อันนี้แตกในปากเลยชิมดู”
“เสี่ยค่ะ”
“ว่าไง”
ขวัญจิรามองสภาพอาหารในจานของเธอที่ถูกคีบมาวางโดยอีกฝ่าย จนเธอกินไม่ทัน เผลอแป๊บเดียวจากสองชิ้นเป็นสามชิ้น จนตอนนี้แทบจะล้นจานอยู่แล้ว
“มันร้อนเหรอ มาๆฉันเป่าให้”คนช่างคีบก็ยังไม่รู้ตัว เขาคีบหมูขึ้นมาเป่าสองสามที ก่อนจะยื่นไปตรงหน้าของขวัญจิราที่เอาแต่มองตาปริบๆ หมดคำจะพูดกับคนช่างเอาใจ ได้แต่อ้าปากกินหมูเข้าไป
“อร่อยมั้ยครับ”
“อร่อยค่ะ ว่าแต่ทำไมเราไม่ให้พี่เอกมานั่งโต๊ะเดียวกันล่ะคะ กินคนเดียวเหงาแย่”
“ก็ฉันอยากกินกับเธอแค่สองคน ให้ไอ้เอกมานั่งด้วยจะกินไม่ลงเปล่าๆเดี๋ยวมันจะทนความหวานของเราสองคนไม่ไหว”
“อืมม ค่ะ”ขวัญจิราหัวเราะกลบเกลือนความเ
