บทที่ 5 เสี่ยหมา
แสงแดดยามเที่ยงวันสาดส่องลอดผ่านเข้ามาในห้องนอนใหญ่ ขวัญจิราตื่นขึ้นด้วยความงัวเงีย หัวของเธอเหมือนโดนของแข็งทุบเข้าอย่างจัง ยังไม่ทันที่เธอจะได้ลืมตาขึ้นเสียงฝีเท้าของใครบางคนก็เดินเข้ามาภายในห้อง หยุดอยู่ตรงข้างๆตียง ก่อนจะมีเสียงวางบางอย่างไว้บนโต๊ะ
เตียงหนายุบตัวเมื่อมีคนนั่งลง มือหนาปัดไร้ผมตรงหน้าผากเกลี้ยงออก ก่อนจะโน้มใบหน้าลงจูบด้วยความแผ่วเบา กลัวว่าจะรบกวนการหลับของอีกฝ่าย ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนเดินออกไปจากห้องเงียบๆปล่อยให้เด็กขี้เซานอนหลับต่อไป
ผ่านไปครู่หนึ่งขวัญจิราจึงลืมตาตื่น เธอขยับลุกขึ้นนั่งบนเตียงกว้างด้วยความรู้สึกที่สับสน เรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้นเร็วมากจนความรู้สึกแปลกๆแว๊บเข้ามายามคิดถึงฉากวาบหวิวที่เกิดขึ้น ยิ่งการกระทำเมื่อครู่หัวใจดวงน้อยก็กระตุกวูบขึ้นหันไปมองตรงหัวเตียงพบว่ามีถาดอาหารเช้าวางอยู่ ข้าวผัดที่ดูเหมือนเป็นอาหารง่ายๆกับน้ำส้ม พร้อมแ
