บทที่ 7 การแก้แค้น
ตกเย็นขวัญจิรากลับมาถึงบ้าน พบคนหน้าเข้มนั่งหน้าตึงรอเธออยู่ในห้องรับแขก
“สวัสดีค่ะ เสี่ยกินข้าวเย็นรึยังคะ”เธอเอ่ยทักพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งลงใกล้ๆอีกฝ่าย
“เอาตัวออกไป”
“ไปไหนคะ”
“ขอโทษนะไข่หวาน”เอกภพจับแขนขวัญจิราให้ลุกขึ้น ดึงให้เดินตามไป ถึงแม้จะไม่เข้าใจสถานการณ์แต่ขวัญจิราก็เลือกที่จะเดินตามไปแทนที่จะขัดขืน
“เกิดอะไรขึ้นกันคะพี่เอก จะพาไข่หวานไปไหน”
“…..”
“เสี่ยจะทำอะไรไข่หวานคะ”เธอหันไปถามคนที่เอาแต่ทำหน้าดุอย่างมึนงง
“…..”
ขวัญจิรารู้สึกกลัวขึ้นมาทันที คนตรงหน้าคงไม่เอาไปฆ่าจริงๆหรอกใช่มั้ย นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันคะเนี่ย หนูงงไปหมดแล้ว
ระหว่างที่ขวัญจิรากำลังคิดหาทางออก ประตูห้องห้องหนึ่งก็เปิดออก พบกับความมืดมิดภายในห้อง กลิ่นอับที่ลอยคละคลุ้งออกมาทำให้ไม่ต้องเดาว่าห้องนี้ถูกปิดตายมานานแค่ไหน
เอกภพปลดกระเป๋าสะพายให้พ้นตัวหญิงสาว ก่อนจะดันร่างของขวัญจิรา
