บทที่ 4 อยากได้เมียไม่ใช่ลูก..1nc

1358 Words

บทที่ 4 อยากได้เมียไม่ใช่ลูก “ถึงแล้วครับเสี่ย” “ถึงแล้วก็มาดึงงูเหลือมออกจากตัวกู ก่อนที่กูจะขาดใจตายซะก่อน”ดีหน่อยที่บ้านของเขาไม่ไกลจากคลับมานัก ไม่เช่นนั้นเห็นทีเขาต้องไปโรงพยาบาลแทนเพราะขาดอากาศหายใจ “ได้ครับ”เอกภพได้ยินเช่นนั้นรีบวิ่งลงจากรถฉุดดึงร่างบางให้ผละตัวออกจากเจ้านาย ทว่าไม่ว่าดึงเท่าไรก็ไม่ออก ขณะที่คนถูกดึงร้องครางในลำคอเมื่อถูกรบกวนการนอนที่กำลังสบายอยู่ “ไข่หวาน…ไข่หวาน”เอกภพตบเข้าที่ใบหน้าสวยเบาๆเพื่อเรียกสติอีกฝ่าย จนขวัญจิราได้สติลืมตาขึ้นคลายอ้อมกอดที่รัดแน่นนั้นออกมองเจ้าของมือที่ตบใบหน้าเธอ “เกิดอะไรขึ้นค่ะพี่เอก”คนถูกเรียกขมวดคิ้ว พลางใช้สายตาเพ่งมองไปยังร่างสูงที่ยืนอยู่นอกรถ ทว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้สายตาพร่ามัวแต่เธอก็พอจะจำเสียงนั้นได้ว่าเป็นของใคร “ถึงบ้านเสี่ยแล้วเดี๋ยวพี่จะไปส่งไข่หวานต่อ บ้านเราอยู่ไหน” “บ้านเหรอคะ…ไข่หวานจำไม่ได้”ขวัญจิราอยู่ในอาการมึนงง หนังตาที่หนักอึ้งของเธอใกล้จะปิดลงเต็มทีแล้ว “งั้นก็เอาไปปล่อยวัด แถวๆข้างเมรุน่าจะเป็นที่นอนที่ดีของเธอได้คืนนี้” “อืออ…เสี่ย”คนเมาส่ายหน้างอแงเมื่อได้ยินเช่นนั้น “อย่ามาบีบน้ำตาคิดว่าฉันจะสงสารเธอเหรอ ตอนฉันเสนอตัวให้ดีๆทำไมไม่สนใจ ไปทำงานที่คลับทำไม” “ก็ไข่หวานเห็นว่าเด็กคนอื่นน่าสงสารกว่าไข่หวานตั้งเยอะถ้าเสี่ยจะรับมาเลี้ยงเป็นลูก แม้ไข่หวานจะรู้ว่าตัวเองทั้งสวยทั้งน่ารัก เดินไปไหนก็มีแต่คนเอ็นดู แต่ก็นั่นแหละค่ะเด็กคนอื่นก็น่าสงสารอยู่ดี”ขวัญจิราร่ายยาวความรู้สึกของเธอให้เขาฟัง เธอคิดเสมอว่ามีเด็กคนอื่นที่น่าสงสารและต้องการความช่วยเหลือมากกว่าเธอที่พอจะหาเงินได้แล้ว จึงปฏิเสธเขาไปทันทีในตอนนั้น “ไข่หวาน…เธอจะมาหลับบนรถแบบนี้ไม่ได้นะ บอกมาก่อนว่าพักอยู่ที่ไหน”ภวิศเขย่าร่างบางไปมาหลังจากที่เธอระบายความในใจเสร็จก็เผลอหลับลงอีกครั้ง ก่อนที่จะก้าวลงไปจากรถ “อืออ…เสี่ยขอไข่หวานนอนที่นี่ด้วยได้ไหมคะ ไข่หวานจำทางกลับหอพักไม่ได้แล้ว”เธอจับมือเขาไว้ก่อนจะใช้น้ำเสียงหวานออดอ้อนชายหนุ่มที่กำลังก้าวขาลงจากรถ “นะคะ..เสี่ยให้หนูนอนที่นี่ด้วยนะ ไหนๆเสี่ยก็รับเลี้ยงดูไข่หวานเป็นลูกแล้ว” “เฮ้อออ”ภวิศถอนหายใจอย่างหัวเสีย มองบนให้กับความคิดของคนที่นั่งหน้างออยู่ในรถเหมือนกำลังถูกขัดใจ “แค่คืนเดียวก็ได้…พรุ่งนี้ไข่หวานจะรีบตื่นแต่เช้า…นะคะเสี่ย”เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนิ่งเฉยถอนหายใจใส่ เธอจึงออดอ้อนเขาอีกครั้ง “ลงมา” “เสี่ยน่ารักที่สุดเลย”คนได้รับอนุญาตรีบลงจากรถ เดินไปหอมแก้มภวิศที่ยืนกอดอกอยู่ด้วยความดีใจ ก่อนที่สองเท้าเล็กจะเดินโซเซเข้าไปในบ้านหลังใหญ่ด้วยความตื่นเต้น หมุนตัวมองไปรอบๆ ถึงแม้สายตาจะพร่ามัวจนมองอะไรต่อมิอะไรไม่ชัดก็ตาม “บ้านหลังใหญ่มากเลย”ขวัญจิราพึมพำก่อนจะหันไปหาเจ้าของบ้านที่เดินตามมาด้านหลัง แต่แล้วก่อนที่เธอจะได้เอ่ยอะไรต่อเหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น อ้วก! เสียงอาเจียนของคนที่หมุนตัวไปมาจนเวียนหัวคลื่นไส้จนเกิดอ้วกออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “นั่นไงกูว่าแล้ว” “เอาไงดีครับเสี่ย ให้ผมเอาไปล้างตัวมั้ย” “ไม่ต้อง!”คนขี้หวงเกิดอาการหวงของขึ้นมาทันที เขาไม่อยากให้ใครมาแตะร่างกายของขวัญจิรา ถึงแม้คนคนนั้นจะเป็นคนสนิทของเขาก็ตาม “ครับ?”เอกภพไม่เข้าใจ เขาแค่เสนอตัวจะช่วยทำไมเจ้านายต้องตะคอกเขาเสียงแข็งด้วยอย่างกับเขาจะแย่งของเล่นไปได้ “เดี๋ยวกูทำเอง มึงทำความสะอาดตรงนี้ก็พอ”ภวิศเข้าไปประคองร่างบางให้ลุกขึ้นพาเดินไปยังห้องนอนของเขา “ให้แม่บ้านทำให้ดีมั้ยครับเดี๋ยวผมไปตามให้”คนทักถูกเจ้านายมองตาขวาง เอกภพรับรู้ได้ทางสายตาว่ากำลังถูกเจ้านายด่าทอว่า เสือก อยู่จึงเงียบปากวิ่งไปหาอุปกรณ์มาทำความสะอาดแทน “อึก…ไข่หวานดีใจที่เสี่ยจะดูแลไข่หวาน เกิดมาไข่หวานไม่เคยมีใครดูแลเลย”คนเมาตัวเซดึงดราม่าเหมือนกำลังจะร้องไห้ออกมา แต่ทว่าภวิศที่ไม่ชอบเสียงร้องไห้เอาเสียเลย จึงจับร่างบางยัดลงอ่างอาบน้ำใบใหญ่ก่อนจะเปิดน้ำฝักบัวราดรดร่างให้เธอได้สติขึ้น “อือ…เสี่ยทำอะไร”คนโดนน้ำร้องเสียงหลงงอแงเหมือนเด็ก “ก็เรียกสติไง” “ไข่หวานมีสติดี…อือ…เสี่ยหยุดก่อนไข่หวานหายใจไม่ทัน”คนเมาดิ้นไปมาในอ่างน้ำใบใหญ่ ศีรษะก็โดนน้ำจากฝักบัวรดไปมาไม่หยุดจนเริ่มหายใจไม่ทัน บวกกับฤทธิ์แอลกอฮอล์คนเมายิ่งงอแงโวยวายยกใหญ่ ภวิศก้มลงมองใกล้ๆใบหน้าสวยที่แดงก่ำเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ บวกกับน้ำที่ไหลผ่านร่างกายจนทำให้เสื้อผ้าที่สวมใส่แนบชิดกับผิวเนื้อ เผยให้เห็นเนินเนื้อตูมๆที่ถูกซ่อนไว้ ก้อนเนื้อที่อยู่ในอกซ้ายของภวิศกระตุกเต้นไม่เป็นจังหวะขึ้นมาทันที ขวัญจิราเอื้อมมือไปปิดก๊อกน้ำที่อยู่ไม่ไกลมากนัก จ้องมองใบหน้าคนใจร้ายด้วยความโกรธเคือง “เสี่ยจะฆ่าไข่หวานจริงๆเหรอคะ”สายน้ำที่ชโลมก่อนหน้าทำให้คนเมาได้สติมากขึ้น พลางคิดถึงเรื่องน่าอายที่เธอเผลอทำก่อนหน้าจนคิดว่าคนตรงหน้าคงโกรธกับสิ่งที่เธอทำลงไปเป็นแน่ คราวนี้เธอล้ำเส้นเขามากเกินไป คงได้ไปนอนในหลุมวัดท้ายตลาดจริงเป็นแน่ อุตส่าห์หลบหลีกมาได้ตั้งเกือบสองปีคราวนี้คงถึงฆาตจริงๆแล้วสินะไข่หวาน ไม่น่าไปปีนเกลียวเสี่ยเลย ดวงตาคมจ้องมองคนในอ่างอย่างไม่อาจละสายตาได้ ขณะที่คนถูกมองใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีเมื่อรู้ตัวว่าถูกจับจ้องอยู่ ร่างกายที่ถูกแช่น้ำเย็นจนหนาวสั่นกลับร้อนวูบวาบขึ้นโดยไม่รู้ตัว สายตาของเขาที่จ้องมองเธอไปทั่วร่างกายยิ่งกระตุกหัวใจดวงน้อยให้เต้นรัวกระหน่ำไม่แพ้กัน เร็วกว่าความคิดภวิศโน้มตัวลงประกบจูบขวัญจิรา รั้งท้ายทอยอีกฝ่ายไว้แน่นจนไม่สามารถหลุดจากการเหนี่ยวรั้งของเขาได้ ในหัวของเธอเกิดสับสน แต่ทว่าภวิศกลับทำให้เธอผ่อนคลายด้วยจูบแสนหวานจนไม่อาจผละออกได้ “อืมมม”ขวัญจิราครางเสียงหวานในลำคอ เผยอปากรับจูบที่นุ่มนวลและเร่าร้อนขึ้นเรื่อยๆ จากตอนแรกที่เธอออกแรงขัดขืน ภวิศกลับล่อลวงให้เธอหลงเคลิ้มตามจนไม่อาจจะถอดตัวได้ มือหนาค่อยๆปลดกระดุมเสื้อที่สวมใส่ออกจนเผยให้เห็นอกแกร่ง ขวัญจิรายกมือขึ้นลูบไล้แผ่นอกแน่นนั้นไปมาด้วยความเสน่หา หลังจากทั้งคู่ผละจูบออกจากกันเพื่อพักหายใจ สายตาหยาดเยิ้มของภวิศเปิดเผยความเร่าร้อนที่ซ่อนอยู่ภายในออกมา ยามที่มือบางสัมผัสอกแกร่งจนร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัวไม่อาจเก็บความรู้สึกของร่างกายที่เกิดขึ้นได้อีกต่อไป

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more