The Marriage Solution

Chapter 7

Ang tanging nagawa lamang ni Kate sa buong araw na iyon ay ang mag ikot-ikot sa syudad ng Singapore. Pagsapit naman ng tanghalian kumain siya sa isang recommended na restaurant ng mga pinoy. At matapos niyang kumain bumalik na naman siya sa pag ikot-ikot sa buong syudad.

Gabi na ng makarating siya sa kanyang hotel room at agad naman siyang naligo sa mabulang bath tub.

Matapos niyang maligo ay nagbihis siya ng isang kaswal na damit, yet sexy, at feeling nga niya para siyang isa sa mga modelo don sa sinusulat niyang magazine. Hai! feeling mo lang iyon Kate!

She decided on an ankle-length dress of cream linen, simple, yet deliciously cut.

Ipinusod rin niya ang kanyang mahabang buhok, para mas makita ang kanyang dangling na earrings. Pagsapit ng alas siyete ay handang-handa na talaga siya sa pagkikita nilang muli ni Fiel. Kaya napagpasyahan niyang bumaba na at doon na lamang niya sa lobby antayin ang binata.

Pero seven thirty na at wala pa rin si Fiel. Ang kaninang kaba na nararamdaman niya ay napalitan lamang ng pagkadismaya, at kung anu-ano nalang din ang mga naiisip niya.

What if inindyan siya nito?

Well, ang tanga lang niya, sobrang tanga.

Kate walked across the marbled space and went to gaze at the fish tank. At di na niya namalayan ang oras dahil nalilibang siyang panoorin ang mga lumalangoy na isda sa aquarium.

"Kate?" tawag sa kanya.

Lumingon naman siya sa pinanggalingan ng boses, and there stood Fiel Delos Arcos - looking the same and yet not the same.

He was dressed similarly to the shot she had seen on the website, only the suit was navy blue with a silk tie of blue, as well. But the tie had been impatiently pulled away from the collar of his shirt and that was the only thing which detracted from the formal look he was wearing.

Even his hair had been cut, kaya mas lalo tuloy itong pumupogi sa paningin niya. Pero parang naglaho na ang matamis na ngiti nito. Nakangiti nga ito sa kanya pero tipid naman.

"Hi." tipid rin nitong bati.

Kung pwede nga lang sana ibalik ang oras, hindi nalang sana niya tinawagan ang lalaki at pumayag na makipagkita nito. Parang ibang tao na kasi ang kaharap niya at hindi na yong Fiel na nakilala niya sa Maldives.

"Hi." she said back, nagsimula na ring manginig ang kanyang tuhod.

"Sorry I'm very late, I was tied up. You know how frantic Friday afternoons can be before the weekend, and the traffic was a nightmare."

Hindi ba nito naisip na sobrang gasgas na ang ginamit niyang pagdadahilan? Ba't hindi na lamang siya nito diretsuhin na napipilitan lang siyang makipagkita sa akin?

"I should have asked your mobile number, para e-text nalang sana kita kung sakali pang hindi ako natuloy."

Napataas naman ang kilay ni Kate sa narinig niya mula sa binata. Nanliit tuloy siya sa kanyang sarili dahil hindi naman siya importanteng tao na pag aksayahan nito ng oras.

Yet seeing her again reminded Fiel of the heart stopping effect she seemed to have on him. He remembered her wearing swimsuit, kung gaano kaganda ang hubog ng katawan nito. He remembered also the heated cool of her flesh as a droplets of sea-water had dried on contact with his own.

Yet tonight in the spacious hotel lobby, she looked more different. She looked untouchable.

"Ang sama ko noh, nag travel ka pa nga ng malayo para lang makita ako." he teased her mockingly.

Napataas na naman ang kilay ni Kate. "Sa Pilipinas ako galing Fiel. It's not exactly at the far end of the globe."

"Is that so?" he smiled. "Well, thanks for the geography lesson!"

Napangiti lamang siya ng hilaw. "You're welcome."

"So ibig bang sabihin non, hindi mo na ako kailangan bilang tour guide mo?"

No. And she meant it. Nagsisi pa nga siya na tumawag-tawag pa siya sa antipatikong binata.

"I thought we were having dinner. Not playing tourist." aniya pa.

"Sure." he said slowly. "Gutom ka na?"

"Starving." It wasn't really the truth, but she was here now, and at least dinner would provide distraction techniques. Sana matapos na ang gabing ito, at kalimotan ang lahat tungkol sa lalaking ito.

"Then let's go."

"Fiel--?"

The hesitant note in her voice stilled him. "What?"

"Hayaan mo akong magbabayad sa dinner natin."

Nanlaki tuloy ang mga mata ni Fiel sa sinabi niya. "Why?"

She shrugged awkwardly. Sure in some small way she could repay the debt she owed him. "I owe you. Nalimotan mo na bang niligtas mo ang buhay--"

"Tama na Kate." putol nito sa sasabihin niya.

"Ako ang magbabayad sa dinner natin." he said firmly. "Ako ang nag imbita sayo at teritoryo ko to." pinanlakihan siya ng mga mata nito. "Oh, and Kate - it was no big deal. Nagka cramp ka kaya kinailangan kitang iahon sa tubig, that's it. Pero kalimotan na natin iyon, okay?"

Ito ba ang mga modern hero ngayon? Pero tumango na lamang si Kate bilang tugon. "Okay."

Fiel face relaxed into a smile and his gaze was drawn to the direction of her feet. Flat heels, he noted.

"You wore sensible shoes, I see."

He made her feel like Little Miss Frump! "Hindi na ako nagsuot ng stilettos in case na maglalakad lang tayo papunta sa restaurant."

"Good. Good because we are walking." he replied evenly. "Come on, let's go."

They walked out into a warm summer evening, where the streets of Singapore City were filled with people strolling with presumably the same purpose in mind.

"Have you booked somewhere?" tanong ni Kate.

"Don't worry, I've got us a table." tugon naman ni Fiel.

Dinala siya ng binata sa mukhang mamahalin at ekslusibong restaurant. Nakita rin niya na ang lahat ng staff doon ay bumati at yumukod sa kanila ni Fiel pagkapasok pa lang nila sa nasabing kainan.

"It's your first time here? I mean here in Singapore?" he asked, when they were seated at a window table which gave them a ringside seat for people watching. And people-watching was what Kate normally loved to do. Maliban nalang sa mga sandaling iyon na nakasentro lamang ang buong interest niya sa iisang tao.

"Yes, it is. Nadala kasi ako sa sinabi mo na ang Singapore City ay isa sa pinakamagandang syudad sa buong daigdig, at sa palagay ko nga kailangan ko itong makita sa personal."

Napangiti naman sa kanya ang binata, yong ngiti na tulad noon sa Maldives. "I'm flattered that you took my word for it." tas tinitigan siya nito sa mga mata, yong mga titig na nakakatunaw talaga. "And is it?"

"Well, I haven't seen enough yet." she said promptly.

"Akala ko kasi ang paglilibot lang ang ginawa mo buong araw." then his eyes drawn to the curve of her breasts. "Pero sige, titignan natin kung anong magagawa natin diyan."

*****