Nights Like This

CHAPTER 2

AGAD akong umayos ng tayo nang ma realize ko kung gaano kalapit ang sarili ko sa boss kong hindi man lang natinag sa biglaan kong pag layo sa kanya dahil nasa akin pa rin angbuong atensyon nya.

"Ah, I'll go now sir," I said trying so hard not to sound awkward saka tumalikod paharap sa pintuan.

"Wait." I stopped on moving saka muling lumingon kay Sir Vance na may sinusulat sa note pad. Tumayo sya saka naglakad pa- punta sa akin then handed me the paper. "Send me here the files that I need to review. I think I will be needing you in my office the whole day tomorrow. Will that be fine?"

"Of course, sir." Overview pa lang naman ang na ibi- bigay ko sa kanya. I don't want to bombard him with work on his first day so I still need to discuss and report to him the things I did when I took over. "Will that be all, sir?"

"One more thing," he said. "I'm also pleased to be assisted by you." He gave me a warm smile.

O...kay?

Lumabas na ako para bumalik sa cubicle ko saka naupo sa swivel chair ko. I opened the piece of paper na ini- abot sa akin ni Sir Vance na ang naka sulat ang e-mail address nya. His handwriting looks so neat unlike kay Alex na cursive na baliktad. In short, hindi maintindihan. I immediately compiled the file sa isang folder ang mga files na hinihingi nya.

From: Camila Amaris Serrano

To: Vance Lewis Robles

Subject: Review

Sir Vance,

These are the files that you asked for to be reviewed.

Regards,

Camila Amaris Serrano

Assistant Operations Manager, KSW Global

[1 attached file]

[1 attached file]

[1 attached file]

After I sent him the e-mail bumalik na ulit ako sa tina- trabaho ko kanina. Buti na lang talaga may bago na kaming boss dahil parang sasabog na ang utak ko sa dami ng deadline na hinahabol ko for just two weeks because I didn't have the luxury to slack off dahil biglaan ang pag resign ni Maam Pat at na taon pa na hectic sa dami ng gawain.

Lunch time came and heto't naka- pako pa rin ako sa kinauupuan ko.

"Maam Cami, mag lu-lunch na kami sabay ka na sa amin," pag- aya ni Janine saka inilapag ang folder sa lamesa ko ang folder na hinihingi ko kahit di pa naman oras ng deadline.

"Thanks Jan. Una na kayo, I'll just finish this," sabi ko saka muling ibinalik sa computer ko ang atensyon ko.

I'm hungry dahil pancakes at coffee from drive thru lang ang kinain ko kaninang umaga because I was running late dahil sa traffic at medyo na- late rin ako ng bangon. Wala ng ibang tao sa office kundi ako. Lahat bumaba na for lunch.

"Camila? Aren't you going to have lunch?" Nag angat ako ng paningin at nakita ko si Sir Vance na naka tayo sa harap ng cubicle ko. Wala na syang suot na coat kaya't kitang kita ang pag yakap ng fitted na long sleeved gray turtle neck sa upper body nya.

"Sir! Ah, tapusin ko lang 'to. Bababa rin ako. Kayo po?"

"I'm good. Here." Inangat nya ang kanang kamay nya at nanlaki ang mga mata ko nang inilapag nya sa lamesa ko ang isang plastic bag na may lamang mga box ng pagkain. "I ordered food and I figured na hindi ka pa nag lu- lunch so I also got one for you. I hope you don't mind."

Naiwan akong nalalaki ang mata sa gulat nang maglakad sya palayo sa akin saka binuksan ang pinto ng office nya at pumasok nang hindi man lang ako nagkaroon ng chance na mag salita. Muli kong nilingon ang plastic ng pagkain na galing kay Sir Vance.

Do I mind? Not really. Medyo nagulat lang ako saka nag i-inarte pa ba ako eh kung hindi nga ako dinamay ni Sir Vance sa food baka hindi pa rin ako makaka- kain. Sa totoo lang, medyo nag dissipate tuloy yung snob and masungit na impression ko sa kanya.

I unwrapped the food at lalo akong natakam sa amoy. Tuluyan na akong tumigil sa ginagawa ko at kumain.

"Nakita mo na ba?" bulong ng isang employee na hindi ko kilala na nasa likod ko sa katabi nya.

I'm at the pantry para mag refill ng tubig sa tumbler ko at kaka- tapos ko lang kumain ng pa- lunch ni Sir Vance.

"Hindi pa sis. Naka salubong daw ni Gwen sa elevator kanina. Ang pogi saka ang bango daw!" sagot ng isa.

"Ay bet! Dagdag motivation para pumasok!" sabi saka sabay silang humalakhak na may halong kilig.

Kinagat ko ang labi ko para pigilan ang sarili ko sa pag tawa. Mukhang may bagong apple of the eye na naman ang mga emoleyado ah! Ang bilis talaga ng balita.

I feel like alam ko na kung sino ang tinutukoy nila. Can't blame them though. May hitsura naman talaga si Sir Vance. He's like a well built art piece that will capture your interest the moment your eyes laid on him. He's like an art that's only meant to be seen because the moment you touch them, you'll pay for its price.

***

MY WORKING HOURS are done and I am now walking in my condo's lobby pa elevator. This is the first time in two weeks na hindi ako uuwi ng sarado na ang mga establishments. Buti naman. Makakapag pahinga na rin ako ng matino.

"Maam Camila." I looked at the one who called me and my mood drastically went down nang makita na isa sa body guard ni kuya iyon. "Pinasu-sundo po kayo ni Sir Conrad."

And by that, I knew what's waiting for me there.

I can no longer avoid this, huh.

I opened my phone and saw kuya's text na sumama whether I like it or not. Wala naman akong choice so I drove on my own accord. I've been avoiding kuya ever since that night. I don't answer any of his calls or text. Masama pa rin ang loob ko sa nangyari weeks ago.

"Camila!" Ate Emilia, Kuya's wife, worriedly welcomed me nang maka pasok ako sa bahay nila.

"Ate." I hugged her. "Where's kuya?" tanong ko.

"In his study. He's waiting for you," sabi nya at bakas ang pag aalala sa mukha nya. Wala na akong inaksayang oras, pumunta na agad ako sa study room nya.

I entered then closed the door and saw him reading some papers on his table. Agad naman syang nag angat ng paningin nang naramdaman nya ang presensya ko saka itinigil ang ginagawa nya. Agad na bumalot ang tensyon sa buong kuwarto nang mag- tama ang paningin naming dalawa.

"Camila Amaris let's get straight to the point," tawag ni kuya sa isang malalim at madilim na tono. "Stop."

Just as I expected.

"Kuya I'm not doing anything wrong," depensa ko.

"You don't realize how much disgrace this will bring kapag nalaman ng tao, do you?"

Napahawak ako sa dibdib ko na para bang pinipiga at nauubusan ng dugo. Disgrace? Right. Mas mahalaga pa ang iisipin ng ibang tao kaysa sa nararamdaman ko bilang kapatid nya.

Napatawa ako ng pagak. "I don't owe them my life, kuya. Hindi ko kailangan magpa- bango sa mata ng tao."

"They're looking up to our family! Ano na lang ang sasabihin nila kapag nakita nilang ganyan ka pala talaga?" sigaw nya.

Ganito pala talaga ako? I want to ask him what's wrong with being myself but I'd rather not. Ayokong masaktan lang sa sasabihin nya.

Naramdaman ko ang pamamasa at pag i-unit ng tubig sa mga mata ko. Pumikit ako saka humugot ng malalim na hininga saka ibinuga iyon ng mabigat.

Hold back your tears, Camila. It's not worth it.

"Why are you even there? Do you not mind what people will think when they see you on that place?" ganti ko na tanong. Bakas sa boses ko ang pait at sakit. Lalong dumilim ang tingin ni kuya. The veins in his hands popped out dahil sa mahigpit na pag hawak nya sa ballpen na nasa kamay nya.

"Are you even serious Camila? Congressmen Samuel and Leon saw you at the club wearing thick make up and skimpy clothes grinding bodies with someone on the dance floor for goodness sake!"

"Kuya wala akong ginagawang masama! I am just having fun. I'm enjoying my freedom and youth!"

"Sa paraang ikasisira ng imahe ng pamilya natin? That's how you wanna live your life?" galit na sabi nya.

"Our family's good image is long gone, kuya." I spat at him saka binuksan ang pinto at nagmadaling nagmartsa paalis. Naka abang si Ate sa labas ng pintuan pero nilagpasan ko lang sya at nag drive palayo.