“หายเหนื่อยรึยัง” พักกันได้ครู่หนึ่งธีร์ก็เอ่ยกับคนที่นอนทาบทับอยู่ด้านบน พลางก้มพรมจูบที่เรือนผมยาวสลวย
“ค่ะ”
“เรากลับกันเถอะ” ธีร์เอ่ยพลางปรับเบาะให้เอนขึ้นโดยที่ส่วนนั้นยังไม่หลุดออกจากกัน
“อยากอยู่แบบนี้จัง”
“มันจะไม่ถึงบ้านนะพรีม” ถ้ายังอยู่ในท่านี้ เจ้ามังกรของเขาคงได้ผงาดขึ้นมาอีกรอบ
“พรีมกลับไปนั่งที่เดิมก็ได้ค่ะ” พรีมขยับตัวขึ้นเพื่อให้แก่นกายของเขาหลุดออก น้ำสีขาวขุ่นที่ค้างอยู่ภายในหลั่งไหลลงตามเรียวขา
“นั่งกับพี่นี่แหละ” ธีร์จับเอวของคนตัวเล็กแล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเข้ม
พรีมคลี่ยิ้มมองใบหน้าหล่อ คราแรกก็นึกว่าจะไล่เธอกลับไปนั่งที่เดิม แต่พอได้คำตอบที่น่าพึงพอใจเธอก็ช่วยคนตรงหน้าใส่กางเกงให้เข้าที่และนั่งลงที่ตักของเขาซบใบหน้าเข้าที่แผงอกและกอดเขาไปตลอดทาง
ธีร์รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ถูกยัยเด็กตัวแสบขี้อ้อนทำแบบนี้ ไม่ว่าเธอจะอ้อนหรือขอให้ทำอะไร เขาก็ไม่อาจปฏิเสธสิ่งที่ม
