หนีเสือมาเจอสิงห์

บทที่1 ชอบนะครับ..1

บทที่1 ชอบนะครับ

มุลิลาเปิดประตูเข้าไปในห้องทำงานของผู้อำนวยการโรงเรียนอย่างหัวเสีย เดินไปทิ้งสะโพกนั่งลงบนโซฟาอย่างแรง

"น้องสาวกู ไปหงุดหงิดอะไรมาอีก”

“ทำไมน้องสาวเฮียถึงหน้าบึ้งขนาดนั้น"อัศวะเอ่ยถามน้องสาวที่เดินหน้าบึ้งเข้ามาไม่ยอมพูดยอมจา

"เจอพวกเด็กเปรตมันกวนโมโหมานะเฮีย"

"เด็กชั้นไหน มันทำอะไรน้องหรือเปล่า"อัศวะรีบเดินเข้าไปหาน้องสาวเอ่ยสอบถามอย่างห่วงใย

"เด็กม.6มั้ง เด็กมันเตะลูกบอลมาโดนน้องนะ"

"ให้เฮียเรียกมาจัดการให้ไหม"

"ไม่ต้องหรอกเฮีย น้องเอาค่าทำขวัญมาแล้ว"

"ปลาดาว!! นี่น้องไถเงินเด็กเหรอ ไม่มีเงินใช้ทำไมไม่มาไถเฮีย"

"เฮียเก็บตังไว้เปย์อีกระถินเถอะ ได้ข่าวว่าจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกันไม่ใช่หรือไง"

"เมียก็ส่วนเมียสิ คนอย่างเฮียโลมาเลี้ยงไหวทั้งเมียทั้งน้องอยู่แล้ว"

"เอาเงินไปคืนเด็กมันเลย เดี๋ยวผู้ปกครองเขาจะมาหาว่าเรารังแกเด็กเอา"

"ไม่ต้องหรอกเฮีย ไม่มีใครมาเอาเรื่องน้องหรอก มีแต่น้องเนี่ยแหละจะไปเอาเรื่องไอ้เด็กเปรตนั่น เด็กบ้าอะไรตอแหลหน้าด้านๆสกิลการจีบผู้หญิงก็ติดลบอีก หึยยย ขนลุก"มุลิลาลูบแขนตัวเองแรงๆเมื่อคิดถึงใบหน้าหล่อแต่ตอแหลของเด็กหนุ่ม

"โดนเด็กจีบมาเหรอ เฮียชักอยากจะเห็นหน้าซะแล้วสิ ว่าคนที่มันใจกล้ามาจีบน้องสาวเฮียมันจะหน้าตายังไง"

"ไม่ต้องไปอยากเห็นหน้ามันหรอกเฮีย ยังไงเด็กตอแหลนั่นก็ไม่มีทางได้เป็นน้องเขยเฮียแน่นอน"

"ให้มันจริงเถอะ ขอเฮียเอาไปฟ้องเมียแป๊บ แต่ยังไงก็เอาเงินไปคืนเด็กมันซะ"อัศวะหยิบมือถือขึ้นมากดส่งข้อความไปเล่าให้หญิงสาวคนรักฟัง เรื่องแบบนี้เมียเขาชอบที่สุด

"ไม่ต้องคืนหรอกเฮีย น้องเอาค่าทำขวัญมาแค่สามบาท"

"สามบาท!!!"อัศวะตะโกนออกมาด้วยความตกใจ น้องสาวหน้าเลือดของเขาเนี่ยนะเรียกค่าทำขวัญสามบาท

"ฮือออ เจ็บจนนมระบมขนาดนี้ตอนแรกน้องก็เรียกไปสามหมื่น แต่เด็กมันอยากเอาตัวมาชดใช้แทน น้องก็เลยเอาแค่สามบาท"

"ไอ้เด็กคนนี้นี่มันสุดยอดจริงๆ เฮียชักจะอยากเจอจนตัวสั่นแล้วสิ"

"น้องก็ชักอยากไปเที่ยวกับพวกเฮียขึ้นมาด้วยเหมือนกันซะแล้วสิ โทรไปบอกอีกระถินดีกว่า มันคงเต็มใจให้เพื่อนรักอย่างน้องไปด้วยแน่นอน"

"หยุดเลย ปลาดาวน้องรัก เฮียไม่อยากรู้จักเด็กนั่นแล้ว น้องรักอย่าไปเป็นก้างขวางคอเฮียเลยนะ กว่าเฮียกับไอ้ฉลามจะว่างตรงกันพากระถินไปสวีทไม่ง่ายเลยนะ"

"หึ ใครมันจะไปอยากดูพวกเฮียรุมกินอีกระถินกัน เชิญพวกเฮียไปสมสู่กันตามสบาย"

"น่ารักที่สุดเลยน้องรักของเฮีย"

“กว่าจะหาทางกลับบ้านเจอนะ ไอ้เสือลูกแม่”เกสรีเอ่ยแซะลูกชายตัวดี ที่ชอบหายหัวแอบหนีพ่อแม่ไปซุกหัวนอนอยู่ที่หอพักกับเพื่อนๆ

ผิดกับลูกชายอีกคนที่เดินตามหลังกันเข้ามาติดๆ คงจะมีเพียงหน้าตาเท่านั้นที่ลูกชายฝาแฝดทั้งสองของเธอมีเหมือนกัน นอกนั้นแล้วทั้งสองคนกลับต่างกับลิบลับ

แฝดคนพี่อย่างสิงหานั้นเป็นสิงห์ซ่อนเล็บ แม้ภายนอกจะดูนิ่งเงียบ แต่กลับเป็นเด็กขี้อ้อนติดแม่ อบอุ่น อ่อนโยนอย่างที่ไม่มีใครสามารถคาดเดาได้จากใบหน้านิ่งๆที่ติดจะเย่อหยิ่งจองหองของเขา

ส่วนแฝดคนน้องอย่างสมิงนั้นก็เสือสมชื่อ เด็กหนุ่มคนนี้ขึ้นชื่อเรื่องความเกเรเป็นที่หนึ่ง ด้วยบุคลิกนิสัยที่ดูห่ามๆติดจะป่าเถื่อนและก้าวร้าวของพ่อเสือมุทะลุคนนี้ ใครจะรู้ว่าบางเวลาจากเสือลูกชายของเธอคนนี้ก็ยังสามารถกลายร่างเป็นลูกหมาตัวน้อยๆได้อีกด้วย โดยเฉพาะเวลาเจอสิ่งที่ปรารถนาจากเสือร้ายก็กลายร่างเป็นลูกหมา ขี้ตื้อ หน้าด้านหน้ามึนจนกว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการ และที่สำคัญเรื่องตอแหลลูกชายเธอคนนี้ตอแหลได้กวนเท้าแม่มันมาก

“โถ่แม่ครับ แม่ประชดน้องเสือลูกรักของแม่เหรอครับ”สมิงนั่งลงบนโซฟาตัวยาวข้างๆมารดา ก่อนจะวาดแขนไปโอบกอดซบหน้าลงกับไหล่อย่างออดอ้อน

“น้องเสือก็แค่กลัวว่าถ้าน้องเสืออยู่บ้านทุกวันแม่จะรักจะหลงแค่น้องเสือ จนลืมไปว่ามียังมีไอ้สิงหมาเป็นลูกอีกคน นี่น้องเสือกลัวว่าไอ้สิงห์มันจะกลายเป็นหมาหัวเน่าแม่ไม่รักหรอกนะ น้องเสือเลยออกห่างจากอ้อมอกของแม่ให้ไอ้สิงหมามันได้เป็นลูกรักแม่บ้าง”

“มึงสิหมาหัวเน่าไอ้เสือผี ไอ้น้องเวร”สิงหาที่ทนฟังความตอแหลแบบหน้าด้านๆของแฝดน้องต่อไปไม่ไหว เดินเข้าไปจิกหัวมันออกแล้วนั่งแทรกกลางระหว่างมันกับมารดาทันที

“นี่ไง แม่เห็นไหมครับ แค่น้องเสือกลับบ้านมาอ้อนแม่แค่แป๊บเดียว อาการไอ้สิงหมามันกำเริบอีกแล้ว”

“อาการอะไรของมึง”

“อาการขี้หวงของมึงไอ้สิงห์ เผลอไม่ได้นั่งกอดเมียกูอีกแล้วนะ ปล่อยมือมึงออกจากเมียกูเลย”พยัคฆาที่ได้ยินเสียงคุยกันเอะอะก็รู้ได้ทันทีว่าลูกชายทั้งสองของตนกลับบ้านแล้ว และตอนนี้ก็คงกำลังนั่งอ้อนเมียเขาอยู่กันเป็นแน่

“เมียพ่อแต่แม่ผม ผมกอดได้”สิงหาเอ่ยตอบบิดาเสียงนิ่งเรียบ ไม่สะทกสะท้านต่อสายตาดุดันนั้นแม้แต่น้อย ไม่แค่นั้นเขายังส่งสายตาแบบเดียวกันไปมองบิดาอย่างไม่ยอมแพ้

“ขาดความอบอุ่นนักก็ไปหาเมียกอดเอาเอง คนนี้เมียพ่อมึง”พยัคฆาเดินเข้าไปดึงแขนลูกชายออกจากเอวของเมียรัก แล้วยกตัวเธอให้ขึ้นมานั่งบนตักเขาแทน คราวนี้ไม่ว่าจะเสือหรือสิงห์ก็แย่งเมียเขาไปกอดไม่ได้แล้ว

“อย่างไอ้สิงหมาแค่จีบสาวยังทำไม่เป็น พ่อจะให้มันเอาปัญญาที่ไหนไปหาเมียกัน”สมิงเอ่ยบอกบิดาถึงความเป็นจริงของแฝดน้อง

“ต้องอย่างมึงหรือไงไอ้เสือ เพลาๆลงหน่อยนะจีบผู้หญิงแต่ละทีกูคิดว่ามึงจะฉุดกระชากลากเขาไปฆ่าข่มขืน เลิกได้เลิกนะไอ้นิสัยโหดๆ จีบสาวแบบป่าเถื่อนของมึงนะ ทีกับเมียกูละอ้อนซะจนตีนกูกระดิก ทำไมเวลาจีบสาวไม่ทำแบบนั้นบ้าง”

“ทำแล้วพ่อ แต่พี่สาวเขาหาว่าน้องเสือลูกพ่อตอแหล”

“ก็มึงมันตอแหล//มึงมันตอแหล”สองเสียงของพยัคฆาและสิงหาพร้อมใจกันเอ่ยตะคอกใส่หน้าสมิงที่เอ่ยออกมา

“ก็ผมอยากได้ คอยดูเถอะน้องเสือลูกพ่อคนนี้จะจับลูกแมวตัวน้อยมาเป็นลูกสะใภ้พ่อกับแม่ให้ได้”

“เบาได้เบานะไอ้เสือ กูชักสงสารยัยหนูผู้โชคร้ายคนนั้นซะแล้วสิ”พยัคฆาตบไหล่บุตรชายด้วยใบหน้าที่สื่อว่าสงสารเด็กสาวที่โดนลูกชายเขาจีบ

“แล้วเราละสิงห์ ลูกไม่มีสาวที่ชอบบ้างเหรอ”เกสรีเอ่ยถามลูกชายอีกคนที่นั่งนิ่งเงียบอยู่

“ไม่รู้สิครับแม่ ผมไม่ได้ถูกใจหรืออยากกอดใคร แม่ไม่อยากให้ผมกอดแล้วเหรอครับ”

“แม่อยากให้ลูกกอดเสมอเลยจ้ะลูกรัก”

“งั้นผมไม่หาเมียแล้วครับ อยู่กอดแม่ไปตลอดแบบนี้ก็ดีแล้ว”

“ไม่ได้!! มึงจะมากอดเมียกูไปตลอดได้ไง ไปหาเมียกอดเอาเองเลยไป หาไม่ได้ก็ไปให้ไอ้เสือมันช่วยไป”

“เสือไม่ว่างหาให้มัน เสือจะเอาเวลาไปจีบพี่สาวลูกแมวน้อย”ว่าจบเสือหนุ่มวัยละอ่อนก็เดินยิ้มร่าหน้าบานขึ้นไปยังห้องนอนของตนด้านบนทันที ทิ้งให้ทั้งสามคนที่เหลือได้แต่นั่งส่ายหน้ากับความคลั่งรักของเสือหนุ่ม

“เรียนเสร็จแล้วตอนเย็นมึงไปตามกูที่สนามฟุตบอลด้วยนะ กูติดรถมึงกลับบ้านด้วยรถกูยังซ่อมไม่เสร็จ”สมิงปลดเข็มขัดนิรภัยออกก่อนจะหันไปบอกชายหนุ่มอีกคนที่นั่งนิ่งไม่ตอบโต้แล้วเปิดประตูลงจากรถไป

ในขณะที่เขากำลังเดินไปยังอาคารเรียนนั้น สายตาคู่คมเหลือบไปเห็นร่างบางคุ้นตาที่เขาเฝ้าฝันถึงทั้งคืน ไม่รอช้าขาเรียวยาวทั้งสองข้างที่อยู่ใต้กางเกงนักเรียนขาสั้นสีน้ำเงินรีบวิ่งสลับกันอย่างไวเพื่อตรงไปยังเป้าหมายที่สายตาของเขาล็อกไว้ทันที