หนีเสือมาเจอสิงห์

บทที่3 หลุดพ้นแล้วจริง..เหรอ..2

“อีกระถินหลานรหัสมึงเป็นใครกันแน่ มันเป็นลูกนายกหรือไงมึงถึงทำตัวมีความลับกับกูขนาดนี้”

มุลิลาหันไปถามเพื่อนรักด้วยเสียงที่ไม่เบา เพราะในผับแห่งนี้เสียงค่อนข้างดัง และเพราะเธอเริ่มหงุดหงิดอีเพื่อนตัวดีที่ไม่ยอมบอกเธอว่าน้องปีหนึ่งที่เป็นหลานรหัสพี่ปีสามอย่างมันคือใคร

ส่วนหลานรหัสเขานะเหรอโน่น ตอนนี้กำลังเต้นโยกเอวอยู่บนโต๊ะอย่างเมามัน สาบานเถอะว่าเมื่อชั่วโมงที่แล้วก่อนที่ไอ้เด็กนั่นมันจะเมาเธอยังมองว่ามันเรียบร้อยอยู่เลย แต่พอเหล้าเข้าปากมันเท่านั้นแหละ มันปีนขึ้นโต๊ะไปเต้นไม่สนหัวรุ่นพี่ของมันอย่างพวกเธอเลย

ตอนนี้ทั้งน้องรหัสและหลานรหัสของทุกคนมากันครบหมดแล้ว ยกเว้นหลานรหัสของอีกระถินและหลานรหัสของเพื่อนชายอีกคนในกลุ่มที่เธอไม่เคยเห็นหน้าตาเลยสักครั้ง

มุลิลาที่เริ่มอินไปกับบรรยากาศรอบตัวเลิกสนใจเรื่องหลานรหัสเพื่อนรักแล้วไปยกแก้วชนกับทุกคนรอบวงแทน

สติของเธอเริ่มจางหายไปเรื่อยๆตามฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ซัดเข้าไป จนตอนนี้เธอแทบจะปีนโต๊ะขึ้นไปเต้นกับหลานรหัสได้แล้ว ดีที่อีกระถินเพื่อนรักมันดึงไว้ทันไม่งั้นนะพรุ่งนี้เธอต้องเอาปี๊บคลุมหัวไปเรียนเป็นแน่

“อีปลาดาว อีปลาดาว นั่นไงหลานรหัสกูกับไอ้พีชมาแล้ว เป็นไงมึงว่าหลานรหัสกูหล่อไหม”

มุลิลาที่กำลังยกน้ำอำพันกรอกปากตัวเองอยู่หันไปมองตามที่เพื่อนรักเอ่ยบอก ก่อนจะเบิกตากว้าง พ่นน้ำเมาในปากออกมาจนเลอะเต็มหน้าเพื่อนรัก

“อร้ายยย อีปลาดาว อีเพื่อนชั่ว เหล้านะไม่ใช่น้ำมนต์ อีบ้ามึงพ่นใส่หน้ากูทำไม”กระถินที่ได้รับน้ำมนต์กลิ่นละมุดไปเต็มๆโวยวายดังลั่น

“นั่นหลานรหัสพวกมึงเหรอ”เธอเอ่ยถามออกไปอย่างเหม่อลอย หน้าของเด็กหนุ่มสองคนที่เดินเข้ามาเกือบจะถึงโต๊ะทำให้เธอแทบจะสร่างเมา

“ใช่ มึงรู้จักเหรออีปลาดาว”กระถินเอ่ยถามพร้อมกับยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์

“ไม่!! กูไม่รู้จักเด็กเปรตพวกนั้น”ว่าจบเธอหยิบกระเป๋าตั้งท่าจะวิ่งออกไปจากผับทันที

“เดี๋ยวก่อนอีปลาดาว มึงจะรีบไปไหน ดูทำหน้าเข้าอย่างกับจะหนีใคร ที่นี่ในผับนะ มันไม่มีเสือโผล่มาตะครุบมึงหรอก”

มุลิลาหันมองแรงเพื่อนรักทันที มันเอาที่ไหนมาพูดว่าในผับไม่มีเสือ มันมีทั้งเสือทั้งสิงห์เลยต่างหากที่จ้องจะตะครุบเธอ

“อีกระถิน อีเพื่อนเลว มึงปล่อยกูเลยนะ”เธอตีมือเพื่อนรักที่ดึงชายเสือเธอไว้แน่น ไม่ยอมให้วิ่งหนีไปจากตรงนี้จนเด็กหนุ่มทั้งสองคนเดินมาถึงโต๊ะ มันยังมีหน้ามาส่งยิ้มระรื่นให้เธออีก

“ปลาดาวเพื่อนรัก มึงเมาแล้วจะกลับบ้านคนเดียวได้ยังไงมันอันตราย”

“อยู่ต่อที่นี่กูอันตรายกว่าอีก ปล่อยกูอีกระถินนนน”

“มึงมาทำความรู้จักหลานรหัสกูก่อน เดี๋ยวค่อยกลับน๊า เอ๊ะ…หรือมึงรู้จักน้องๆเขาอยู่แล้ว”

“ไม่!! กูไม่รู้จัก ไม่อยากรู้จัก ไม่อยากพบอยากเจอ กรี๊ดดด อีกระถินมึงมันร้ายกว่าที่กูคิด มิน่าล่ะถึงไม่ยอมบอกกูว่าหลานรหัสมึงเป็นใคร มึงสมรู้ร่วมคิดกับไอ้เด็กเปรตสองคนนี้ใช่ไหม”

“กูเปล๊าาา”

“เสียงสูงเชียวนะมึง ตอแหลไม่เนียน แค่มึงอ้าปากกูก็เห็นลิ้นไก่มึงแล้วอีเพื่อนเลว”

“มึงนี่มันรู้ดีจริงๆเลยอีปลาดาวเพื่อนรัก”

กระถินไม่มีท่าทีสลดเลยสักนิดที่โดนจับได้หนำซ้ำยังนั่งส่งยิ้มหน้าบานหันไปคุยกับเด็กหนุ่มสองคนที่มาใหม่อีก

ส่วนเธอนะเหรอได้แต่ยกเหล้าขึ้นซดดับอารมณ์ ยิ่งหันไปเห็นสายตานักล่าสองคู่นั่งจ้องมองอยู่ตลอดเวลาเธอยิ่งกระดกเหล้าเข้าปากหนักกว่าเดิม

“ปลาดาวดื่มเยอะไปแล้วหรือเปล่า”น้ำเสียงอบอุ่นเอ่ยถามเธออย่างอดเป็นห่วงไม่ได้

“ไม่ต้องมายุ่ง ไปไกลๆเลยไป ฉันไม่อยากเห็นหน้าพวกนาย”

“ไม่ไปครับ ไม่ได้เจอตั้งหลายเดือน ผมยังเห็นหน้าไม่หายคิดถึงเลย”

“ใครอนุญาตให้นายมาคิดถึงฉัน ไม่ต้องมาทำตาใสใส่ฉัน ไม่ได้น่าเอ็นดูสักนิด”เธอยกเหล้าขึ้นกระดก หันหน้าหนีหลบสายตาอบอุ่นของสิงหาที่มองมาที่เธออย่างห่วงใย

“ไม่เจอกันหลายเดือน ลูกแมวน้อยของน้องเสือยังขู่ได้น่ารักไม่เปลี่ยนเลยนะครับ”สมิงจับมือบางไว้แล้วดึงแก้วเหล้าในมือของหญิงสาวออกมา เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอแดงก่ำเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์มากเกินไป

“เอาแก้วฉันมาไอ้หมาบ้า”มุลิลาหันไปโวยวายทันทีที่โดนแย่งแก้วออกไปจากมือ

จบสิ้นแล้วชีวิตที่แสนสงบสุขของเธอ อุตส่าห์หลงคิดไปว่าจะหลุดพ้นจากเด็กบ้าสองคนนี้แล้ว แต่ทำไมสวรรค์ถึงต้องส่งพวกมันมาให้เจอเธออีก พระเจ้าช่างไม่น่ารักกับอีปลาดาว

“ไม่ให้ครับ ปลาดาวเมามากแล้วนะ เลิกดื่มได้แล้ว”สิงห์หนุ่มเอ่ยบอกอย่างเป็นห่วง ในขณะที่แขนเธอยังโดนอีกหนึ่งหนุ่มจับเอาไว้ไม่ยอมปล่อย

“ฉันเมาแล้วมันจะทำไม ไม่ใช่เรื่องที่พวกนายจะมายุ่ง”มุลิลาสะบัดแขนให้หลุดออกจากการจับกุมของอีกคนพร้อมกับเอ่ยบอกออกไป

“ก็ไม่ทำไมหรอกครับ แต่ระวังเมามากๆแล้วจะโดนจับปล้ำนะ น้องเสือชอบนะครับเอากับคนเมา โดยเฉพาะลูกแมวน้อยขี้เมาอย่างพี่สาว”

พรูดดดด

ทุกคนบนโต๊ะเงียบและพ่นน้ำที่อยู่ในปากออกมาพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมายกับคำพูดสุดห่ามของเด็กหนุ่มที่กำลังยิ้มกว้างจนคนมองแล้วรู้สึกได้ทันทีว่ามันเป็นรอยยิ้มที่ตอแหล เพราะตอนนี้แววตาของเด็กหนุ่มมันไม่ได้ยิ้มตามริมฝีปากแม้แต่นิด

“กรี๊ดดด ไอ้เด็กบ้า ปากนายนี่มัน…”มุลิลาหน้าแดงเห่อหนักกว่าเดิม เมื่อได้ยินคำพูดห่ามๆของไอ้เด็กบ้า

“มันน่ารัก ใช่ไหม น้องเสือรู้ครับ”

“เมามากแล้วนะครับ กลับกับพวกผมดีกว่า เดี๋ยวผมกับไอ้เสือไปส่งเอง”

“ไม่ ฉันไม่กลับกับพวกนาย อย่ามายุ่งกับฉัน”มุลิลาลุกขึ้นยืนอย่างโซเซปัดมือเด็กหนุ่มที่เข้ามาช่วยพยุงเธอออกพัลวัน

“กลับ!! พี่สาวอย่าให้น้องเสือต้องดุนะครับ ลูกแมวตัวน้อยๆอย่างพี่รับความดุของน้องเสือไม่ไหวหรอก”มุลิลาหยุดขัดขืนยืนนิ่งทันทีเมื่อได้ยินน้ำเสียงเย็นยะเยือกเอ่ยบอกให้เธอกลับ ถ้าเธอยังกล้าโวยวายอีกจะโดนเด็กมันจับฆ่าเอาหรือเปล่า

เมื่อเห็นว่าหญิงสาวยอมอยู่นิ่งๆสักที สมิงจึงจับร่างคนเมาแบกขึ้นบ่าแล้วพาเธอเดินออกไป ส่วนสิงหานั้นต้องหันมาบอกลาทุกคนเสียงเรียบก่อนจะเดินตามน้องชายและหญิงสาวไป

“กรี๊ดดดด อีปลาดาวมันทำบุญวัดไหน อีกะถินมึงบอกกูหน่อย ทำไมเด็กถึงได้รุมจีบมัน”

“แค่เด็กคนเดียวไม่พอ นี่อีปลาดาวมันจะมีผัวสองเหมือนมึงอีกคนใช่ไหม”

“คนหนึ่งถึงหน้าจะนิ่งแต่พออ้าปากพูดมันละมุน อบอุ่นไปทั้งใจเลยพ่อไมโครเวฟ ส่วนอีกคนถึงจะดูตอแหลไปหน่อยแต่ลุคเถื่อนๆ โหดๆนั่นมันกร้าวใจที่สุด กรี๊ดดด กูอยากได้บ้าง”

เพื่อนสาวในวงที่ได้สติกลับคืนมาหลังจากนั่งอึ้งแดกอยู่นานเอ่ยถามกันยกใหญ่ถึงที่มาที่ไปของเรื่องที่เกิดขึ้น และที่หนีไม่พ้นคงเป็นการกรี๊ดกร๊าดความวาสนาหล่นทับถึงสองเด้งของมุลิลา

“อีปลาดาวทำบุญวัดไหนกูไม่รู้หรอก แต่ที่รู้ๆพรุ่งนี้อีปลาดาวอาจได้นอนโรงบาล”กระถินเอ่ยบอกเพื่อนร่วมโต๊ะ

“น้องเสือมันจะฆ่าปลาดาวจริงๆเหรอ”เพื่อนสาวคนหนึ่งที่ดูจะไม่ค่อยเข้าใจในสิ่งที่กระถินสื่อเอ่ยถามออกมาอย่างสงสัย จนเพื่อนร่วมโต๊ะคนที่เหลือได้แต่พร้อมใจกันหันหน้าไปมองอีกครั้ง

“ลูกปัด อีปลาดาวมันไม่ได้จะโดนฆ่า แต่มันจะโดนเอาจนจุกต่างหาก”เพื่อนสาวอีกคนบนโต๊ะเอ่ยบอกให้คนช่างสงสัยได้กระจ่าง ต้องบอกมันตรงๆแบบนี้แหละขืนพูดอ้อมๆเดี๋ยวมันจะงงและสงสัยเอาอีก