บทที่11 ไม่มีหรอกคนหึง..2

1083 Words

“น้องสิงห์มากินข้าวร้านนี้ด้วยเหรอ”กระถินเอ่ยถามขึ้น “แล้วพี่สองคนมาทำอะไรแถวนี้ครับ” “พี่เหรอ? เราสองคนมาทำงานวิจัยแถวนี้ บังเอิญฝนตกแล้วแบบว่าหิวมาก ใช่ไหมอีปลาดาว” “อืม”มุลิลาไม่พูดอะไรต่อ เธอเดินเข้าไปในร้านอาหารตามสั่ง พร้อมเพื่อนรักที่เดินตามหลังมา “แมวน้อย คิดถึงจังมาทำอะไรแถวนี้ครับ”สมิงเดินเข้ามาอ้อนหญิงสาวที่ยืนอยู่ “มาร้านอาหารก็ต้องกินข้าวสิ ใช่ไหมอีกระถิน” “แน่นอน น้องขอเมนู” “รู้จักกันเหรอคะ”หญิงสาวตัวเล็กยื่นเมนูให้กระถิน “ขอบคุณค่ะ”กระถินนั่งลงพร้อมใบเมนูในมือ พลางลากเพื่อนรักเข้ามาใกล้เพื่อกระซิบถาม “มึงว่าแปลกๆมั้ย” “ตั้งแต่มีผัวนี่มึงเป็นนักจับผิดรึไงอีกระถิน อะไรแปลกของมึง” “มึงดูสายตาที่ผู้หญิงคนนั้นมองเด็กมึงดิ อย่างกะจะลากไปกินอยู่แล้วโดยเฉพาะน้องเสือ” “คิดมากไปแล้วนะมึง กูปวดฉี่ขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” “น้องค่ะ มีห้องน้ำไหม” “มีค่ะ เดี๋ยวหนูพาไป” มุลิลา

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD