บทที่ 6 ลูกชายป้าหล่อนะ
ท่ามกลางค่ำคืนที่มืดมิดมุลิลาหลับอย่างสบายใจ แสงสลัวของดวงไฟที่ส่องสว่างลอดผ้าม่านทำให้เห็นคนตัวเล็กที่กำลังหลับตาพริ้ม แต่แล้วเหมือนมีเสียงอะไรบางอย่างแว่วเข้ามาในหู ทำให้เธอตกใจตื่นแล้วพบว่าตัวเองนอนราบอยู่ตรงม้านั่ง เธอยกตัวลุกขึ้นก่อนใช้สายตาทอดมองไปยังรอบๆบริเวณนั้น
“นี่มันโรงเรียน!! ฉันมาทำอะไรอยู่ที่นี่เนี่ย”มุลิลาชะเง้อคอมองหาว่ามีใครอยู่แถวนี้ไหม แต่เธอกลับพบเพียงความว่างเปล่าจึงสาวเท้าเดินไปทั่วรอบๆโรงเรียน ในใจภาวนาให้เจอใครสักคนอยู่แถวนี้ เพราะมันมืดไปหมด
“มีใครอยู่ตรงนั้นมั้ย”เธอตะโกนถาม เมื่อเห็นเงาบางอย่างอยู่ในสนามฟุตบอล ทันทีที่ใครคนนั้นหันมาทำให้เธอต้องตกใจเข้าไปใหญ่ รีบหันหลังกลับสาวเท้าวิ่งในทันที
“พี่สาวอย่าหนีสิครับมาให้น้องเสือจับซะดีๆ”ไอ้เด็กบ้านั่นวิ่งตามเธออย่างบ้าคลั่ง ขณะที่เธอหันมองเขาเป็นระยะๆว่าหนีพ้นหรือยัง จนไม่ทันสังเกตว่ามีใคร
