อุ๋งแกล้งถอนหายใจ แต่ข้างในสะท้านไปกับคำพูดของเขา เสปกปิดความรู้สึกด้วยการหยิบเนื้อฉลามที่เก็บไว้ในกล่องแยกต่างหากมาทำต่อ
“กล่องนี้อุ๋งตั้งใจเก็บไว้ให้อาสมบูรณ์ไม่ใช่เหรอคะ”
“ห้าทุ่มแล้ว คงไม่มาแล้วละ”
“อุ๋งคงไม่ลงทุนแถมให้ผู้ชายโต๊ะนั้นนะ เพราะนี่ก็ครบสิบห้าถุงแล้ว” ฉลามใส่ความหึงหวงเข้าไปในคำพูดเล็กน้อย
“ไม่ๆ ทำไว้ใส่บาตรพรุ่งนี้ พี่ฉลามใส่ด้วยกันไหม หกโมงเช้าจะมีพระเดินบิณฑบาตแถวบ้านอุ๋ง แล้วก็เดินไปที่รีสอร์ตที่พี่ฉลามพัก วันนี้เราไปตลาดชาวประมงตั้งแต่เช้ามืด เลยกลับมาไม่ทัน ปกติอุ๋งจะใส่บาตรทุกเช้า”
“เอาสิ แต่ก่อนพี่เคยเป็นเด็กวัดด้วยนะ”
“จริงอะ”
“พี่จะโกหกอุ๋งทำไมล่ะคะ พี่เป็นเด็กวัดที่น่ารักนะ ไปบิณฑบาตกับหลวงพ่อ ได้ของเล่นกลับมาฝากพี่ๆ เต็มเลย”
อุ๋งหัวเราะ “สรุปว่าพี่ฉลามไปบิณฑบาตของเล่น?”
“มันเป็นจิตศรัทธาของชาวบ้าน พี่ไม่ขัด แต่พี่ต้องเต้นด้วย อยากดูไหม”
“อุ๋งเห็นแล้วว
