“เมื่อวานเธอว์บอกว่ามีคนมือบอนเอาสีสเปย์ไปพ่นเรือยางของพี่เปรม” อุ๋งเล่าระหว่างไล่กดไลก์และขอบคุณคนที่เข้ามาอวยพร จากนั้นก็ทำเช่นเดียวกันนี้กับทุกโพสต์
“เหรอ” ฉลามทำไม่รู้ไม่ชี้ ดื่มน้ำก่อนจะเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ รออาหารย่อย
“อือ พี่เปรมโมโหใหญ่ แต่คนที่โกรธยิ่งกว่าคือพ่อเขา จะดูกล้องวงจรปิด พี่เปรมก็ไม่ยอม บอกว่าเอาไว้จัดการเอง รู้ว่าเป็นใคร พ่อพี่เปรมจะให้ตำรวจที่สนิทกันตามตัวคนร้ายมาดำเนินคดี พ่อกับลูกเลยทะเลาะกัน”
“ก็ฉลาดนี่ ถ้าดูกล้องอาจจะไม่จบ แจ้งความ ตำรวจที่รับแจ้งก็อาจจะเดือดร้อนเอง” ฉลามเอนหัวซบบนไหล่อุ๋ง มองหน้าจอที่มีคนเข้ามาอวยพรวันเกิด
“พี่ฉลามทำใช่ไหม”
โทรศัพท์ถูกดึงไปจากมืออุ๋ง เด็กสาวยืดตัวตามจะคว้ากลับมา
“ทำไมคิดว่าเป็นพี่” เขายืดแขนไปอีกทาง หลอกล่อให้อุ๋งไต่ขึ้นมาบนตัว
“ก็มีแต่พี่ฉลามนั่นแหละที่เป็นอันธพาล เอามานี่ อุ๋งส่งไลน์ไปลาครูก่อน” เขายอมคืนโทรศัพท์ของตัว
