“แม่ คุณอาสมบูรณ์เอาของขวัญมาให้เหรอ เขาพักอยู่ที่ไหนอะ” อุ๋งยิงคำถามสำคัญพลางตักเค้กป้อนฉลามบ้าง
“ไปรษณีย์มาส่งเมื่อตอนบ่าย กล่องใหญ่โตมาก นึกว่าใส่ทีวีมา บี้มาเชียว แม่เลยรีบเปิดดูกลัวว่าข้างในจะเสียหาย ปรากฏว่าห่อมาหลายชั้น สุดท้ายเหลือเท่ากล่องที่อุ๋งถืออยู่นั่นแหละ”
“ว้า นึกว่าคุณอามาพักผ่อน อุ๋งจะได้พาพี่ฉลามไปรู้จัก”
“ไม่เป็นไรหรอก” ฉลามตัดบท
“อุ๋ง นี่เป็นของขวัญวันเกิดจากแม่นะ” วิกานดาจับมืออุ๋งขึ้นมา วางตลับสีส้มทรงกลมเล็กๆ ลงไปในมือลูกสาว “สะสมไปเรื่อยๆ มันจะช่วยให้ลูกไม่ลำบาก”
ฉลามไม่เอ่ยปากบอกวิกานดาว่าจะดูแลอุ๋งเอง เพราะเคยลองแล้ว และไม่ประสบความสำเร็จ ตอนนี้ยังไม่ใช่ช่วงเวลาที่เหมาะสม แต่เวลานี่แหละจะทำให้ทุกอย่างชัดเจนในสายตาวิกานดา
เขามองอุ๋งเปิดตลับ หยิบสร้อยทองเส้นเล็กๆ ขึ้นมา มองด้วยสายตาก็เดาน้ำหนักได้ว่าห้าสิบสตางค์
“สวยจังแม่” อุ๋งลูบคลำลวดลายบนทองรูปพรรณ
“
