สองแขนของฉลามกอดรัดแน่นขึ้น ไม่อายว่าจะอยู่ท่ามกลางผู้คน แต่คนที่อายคือคนที่จมอยู่ในอกและอ้อมแขนของเขา อุ๋งขยับตัวหันมาหาเขา ใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาเริ่มมีรอยยิ้มแค่เห็นหน้าฉลาม
“อุ๋งต้องกลับแล้ว แฮปปี้...”
ฉลามยกนิ้วขึ้นมาทาบริมฝีปากไม่ให้อุ๋งพูดต่อ “ยังไม่ใช่ตอนนี้”
เซนส์ของฉลามบอกว่าตอนนี้พวกเขากำลังตกเป็นเป้าสายตา ฉลามจึงถือโอกาสนี้ถอดเสื้อช็อป ดึงกระเป๋าผ้าของอุ๋งมาถือและสวมเสื้อช็อปตัวใหญ่ลงบนร่างของอุ๋ง ทำให้อุ๋งรู้ไปเลยว่าเขาชัดเจนแค่ไหน แถมเป็นการประกาศให้คนที่ชอบเขาทั้งหลายได้รู้กันไปเลยว่าเขามีเจ้าของแล้ว แม้จะเป็นวันสุดท้ายของการเรียนในรั้วนี้ก็ตาม
“เข้ากับเกียร์เลย” ฉลามจับเกียร์บนคอของอุ๋งซึ่งห้อยอยู่กับสร้อยทองเส้นกำลังน่ารักขึ้นมา
เสียงผิวปากของนักศึกษาชายดังขึ้นหลายครั้ง อุ๋งหน้าแดงแจ๋จนไม่กล้ามองหน้าฉลาม
“หรือจะให้พี่ถอดอีกตัว” ฉลามดับเขินของอุ๋งด้วยการยกชายเสื้อขึ้
