“อุ๋งรู้สึกเป็นส่วนเกินตรงนั้น” คำตอบของอุ๋งทำให้ฉลามหน้าเจื่อน ไม่ใช่ผิดหวังที่อุ๋งไม่ตอบว่าหวง แต่เขาสัมผัสได้ถึงความสะเทือนใจที่ซึมออกมาจากทุกอณูของอุ๋ง
“อุ๋งจะเป็นส่วนเกินไปได้ยังไงล่ะคะ อุ๋งเป็นคนสำคัญของพี่นะ”
“คือ...อุ๋งบอกไม่ถูก มันเจ็บข้างใน แต่คิดๆ ไป อุ๋งก็ไม่มีสิทธิ์จะรู้สึก พี่ฉลามจะทำอะไรก็ได้ ไม่ต้องสนใจอุ๋ง” อุ๋งพูดวกไปวนมา
“โอ๋ๆ มีสิทธิ์สิคะ พี่ขอโทษนะ พี่ผิดเอง ปกติพี่เล่นฟิตเนสกับพวกพี่ๆ ประจำ เดินถอดเสื้อจนชิน เมื่อกี้พี่หวงอุ๋งไง เห็นอุ๋งมองพวกพี่ๆ ไม่วางตา พี่อยากให้อุ๋งมองแต่พี่” ฉลามดึงแก้มเนียนอย่างมันเขี้ยว
“แต่ที่นี่คนเยอะ ริมทะเลก็จริง แต่ไม่ใช่เวลาที่จะว่ายน้ำ” อุ๋งกำราบความรู้สึกที่ตีรวนอยู่ในอกให้กองลงไปเป็นตะกอนที่ก้นใจ พลางถอนหายใจ ในที่สุดก็ยิ้มให้เขา
“นี่แหละเรียกว่าหวง” ฉลามสรุปให้น้อง
“ไม่ได้หวง”
“หวง”
“เปล่า”
“จริงเหรอ” ฉลามจู่โจมไปที่แก้มของ
