อุ๋งไม่ตอบและหันหลังกลับเดินเข้าบ้าน ซึ่งเปรมก็ชินกับปฏิกิริยาเช่นนี้แล้ว เขามองหน้าฉลามพลางกระตุกยิ้มมุมปากอย่างเป็นต่อ ก่อนจะสตาร์ตเครื่องบิดพาหนะคู่ใจออกไป
ฉลามเดินตามอุ๋งเข้ามาที่ครัวด้านหลัง วันนี้ยังมีงานวัด วิกานดาจึงพาปูลมออกไปแต่เช้า ส่วนอุ๋งดูแลงานบ้านเสร็จจะตามไปช่วยตอนบ่าย
“ทำไมมันใส่บาตรกับอุ๋ง” อดถามไม่ได้ ไม่เช่นนั้นวันนี้อยู่ไม่เป็นสุขแน่
“อุ๋งห้ามเขาไม่ได้ ถนนตรงนี้ใครก็มีสิทธิ์มารอใส่บาตร เมื่อวานพี่เปรมก็มา”
อุ๋งพูดเสียงเรียบแล้วเดินไปที่กระถางต้นไม้ ฉลามเดินไปนั่งคุกเข่าพนมมือด้านหลังสาวน้อยที่กำลังตั้งใจกรวดน้ำ ทอดเวลาให้จิตใจที่ร้อนรุ่มของตัวเองสงบไปกับเสียงสวดมนต์ของอุ๋ง
“หิวข้าวไหม” อุ๋งลุกขึ้นมาก็ยิงคำถามเรื่องปากท้องทันที
“ไม่อะ ง่วงนอนมากกว่า” เขาอ้าปากหาว “ขอนอนต่อในห้องอุ๋งได้ไหม”
“ได้ ไปนอนสิ นี่ยังไม่เจ็ดโมงเลย”
ฉลามเดินนำไปที่ห้องนอนของอุ๋งอย่างลิง
