อาร์เจเดินเข้ามาในโรงพยาบาลพร้อมกับควินตันคนสนิทที่เป็นทั้งเลขา ผู้ช่วยและบอดี้การ์ดส่วนตัว เขาเป็นเหมือนเงาของอาร์เจที่คอยตามติดอยู่ตลอดเวลา ไม่ใช่เพียงเพราะแค่ความปลอดภัยแต่เพราะควินตันคือเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวที่รู้จักตัวตนจริง ๆ ของผู้ชายแสนเย็นชาคนนี้
ถึงแม้ครอบครัวของอาร์เจจะไม่ได้ทำงานเกี่ยวกับธุรกิจผิดกฎหมายใด ๆ แล้ว แต่ศัตรูทางธุรกิจก็มีไม่ใช่น้อยมีโอกาสโดนลอบฆ่าได้ตลอดเวลา ถึงทำธุรกิจขาวสะอาดแต่ก็ใช่ว่ามือเขาจะขาวสะอาดเพราะศัตรูบางคนก็ใช้กฎหมายจัดการไม่ได้
ตลอดทางที่อาร์เจเดินผ่านบรรดาสาว ๆ ทั้งพยาบาลและคนที่มาใช้บริการที่โรงพยาบาลต่างพากันมองตามจนสุดสายตา แต่ถึงกระนั้นอาร์เจก็ไม่แม้แต่จะชายตามอง
“นายของผมนี่ฮอตเสมอต้นเสมอปลายจริง ๆ เลยนะครับ”
“...” อาร์เจไม่ได้ตอบเขาเพียงแค่ปรายตามองควินตันด้วยสายตาเย็นชาออกไปทางหงุดหงิดกับคำแซว แต่มันไม่ได้ทำให้ควินตันกลัวเลยสักนิดแต่มันกลับทำให้อีกฝ่ายยิ้มด้วยความชอบใจ
“หึหึ ไม่ต้องมองผมแบบนั้นเลยครับ ผมพูดความจริง ดูสิ!! สาว ๆ มองตามมาตลอดทาง” อาร์เจถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินเข้าลิฟท์ไปโดยไม่สนใจควินตัน ทำให้ควินตันต้องรีบวิ่งเข้าลิฟท์ก่อนอาร์เจจะกดปิดประตูลิฟท์หนีเขา
“โห... นายจะทิ้งผมเหรอ ใจร้ายจัง!!” ควินตันบ่นเบา ๆ ขณะยืนอยู่ข้างอาร์เจภายในลิฟต์ที่กำลังเลื่อนขึ้นไปชั้นบนสุด เขารู้ดีว่าแม้เขาจะพูดไปมากแค่ไหนก็ไม่มีเสียงตอบรับออกจากปากของอาร์เจแม้แต่คำเดียวซึ่งมันไม่ต่างจากควินตันพูดคนเดียว เขาชินแล้วเพราะเป็นแบบนี้มาตั้งแต่สมัยยังเรียนอยู่ด้วยกัน
อาร์เจเดินเข้าห้องที่เป็นทั้งห้องทำงานและห้องพักแพทย์ด้วย เขายังคงทำหน้าที่ของหมออยู่แต่ก็แค่ผ่าตัดเท่านั้นไม่ได้ลงตรวจเหมือนเอ็นเจน้องชายเขา แต่ช่วงนี้เอ็นเจก็ไม่ได้ลงตรวจแล้วแต่เข้าไปดูแลบริษัทแทนเอลล่าพี่สาวของเขาเพราะแฟนของเอลล่าเกิดอุบัติเหตุและกำลังนอนพักรักษาตัวอยู่เอลล่าเลยต้องไปดูแล
“ผมกลับไปทำงานก่อนนะครับ นายมีอะไรกับผมหรือเปล่า”
“ไม่”
ควินตันพูดจบก็เดินออกจากห้องทำงานของอาร์เจกลับไปยังห้องทำงานของตัวเองที่อยู่ติดกัน อาร์เจเดินมานั่งทำงานระหว่างรอเวลาเข้าห้องผ่าตัด
เสียงเคาะประตูห้องดังทำให้อาร์เจที่นั่งอ่านเอกสารในมืออยู่เอ่ยอนุญาตโดยไม่ได้ละสายตาจากเอกสาร ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาโดยพยาบาลที่คอยดูแลตารางงานที่โรงพยาบาลให้เขา
“คุณหมอคะ ถึงเวลาแล้วค่ะ”
“อื้ม” อาร์เจรับคำในคอพร้อมกับพยักหน้ารับรู้เล็กน้อย เขาวางเอกสารในมือลงแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินไปหยิบเสื้อกาวน์ที่แขวนอยู่ขึ้นมาสวมใส่แล้วเดินออกไปยังห้องผ่าตัด
หมอหนุ่มฝีมือดีที่ใคร ๆ ก็อยากให้ผ่าตัดให้ถึงแม้จะเพิ่งจบใหม่แต่เพราะชื่อเสียงที่ดังตั้งแต่เรียนอยู่ต่างประเทศ ถึงอย่างนั้นอาร์เจก็เลือกผ่าตัดให้เฉพาะบางเคสเท่านั้น
หลังผ่าตัดเสร็จอาร์เจก็เดินออกจากห้องผ่าตัดตรงดิ่งไปยังห้องพักหลังใช้เวลาในการผ่าตัดนานหลายชั่วโมง ทำให้ตอนนี้เขาทั้งเหนื่อยทั้งเพลียอยากกลับไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงนุ่ม ๆ ให้คลายความเมื่อยล้าแต่พอเปิดประตูห้องพักเข้ามาก็เจอกับเอ็นเจน้องชายฝาแฝดนั่งอยู่ที่โซฟาภายในห้อง
“มีอะไร??” น้ำเสียงราบเรียบเย็นชาเอ่ยถามออกมาพร้อมเดินไปนั่งลงที่โซฟาตรงข้ามกับน้องชายฝาแฝดด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง
“เปล่า แค่เบื่อ ๆ เลยจะมาชวนไปดื่มแก้เซ็ง” คิ้วของอาร์เจขมวดเข้าหากันเขายิ่งกำลังเพลียอยากพักผ่อนอยู่ด้วย แต่ดันต้องมาหงุดหงิดเพราะน้องชายมาชวนไปเที่ยวเนี่ยนะ เขาไม่ได้อยากไปเที่ยวแต่เขาอยากนอนพักมากกว่า
“เฮ้อ...” อาร์เจถอนหายใจยาวพลางใช้มือลูบหน้าตัวเองเบา ๆ เขาหันไปมองเอ็นเจที่นั่งอยู่
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นเลย ไปได้แล้ว” แต่เอ็นเจไม่คิดจะฟังคำปฏิเสธของอาร์เจเขาเลยพูดตัดบทแล้วลุกขึ้นยืนเป็นจังหวะเดียวกันกับที่ควินตันเปิดประตูเข้ามาในห้องพอดี
“อ้าว!! เอ็นเจ ไปไงมาไงครับ”
"เซ็ง ๆ เลยแวะมาชวนอาร์เจไปดื่มน่ะ นายก็ไปด้วยกันสิ"
ควินตันเหลือบมองอาร์เจที่นั่งอยู่บนโซฟาด้วยสีหน้าอ่อนล้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิด ก่อนเขาจะพูดกับเอ็นเจด้วยน้ำเสียงสุภาพ
"นายจะไปเหรอครับ เพิ่งออกจากห้องผ่าตัดน่าจะอยากนอนมากกว่า"
“ไปเถอะน่า กลับไม่ดึกหรอก”
“เฮ้อ...” อาร์เจถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่ายออกมาอีกรอบแต่ก็ยอมลุกขึ้น แล้วหันไปมองหน้าควินตันโดยไม่ได้พูดอะไรแต่อีกฝ่ายเข้าใจความหมายได้ทันที
ในที่สุดทั้งสามคนก็พากันเดินออกจากห้องทำงานของอาร์เจเพื่อไปยังผับตามความคำชวนของเอ็นเจ ถ้าเอ็นเจบอกว่าอยากให้อาร์เจไปดื่มด้วย ต่อให้อาร์เจปฏิเสธยังไงเขาก็มีวิธีที่สามารถทำให้อาร์เจไปด้วยได้อยู่ดี เพราะเอ็นเจเป็นคนเจ้าเล่ห์เจ้าแผนการที่ไม่ธรรมดา