“พวกเราเคยเจอกันด้วยเหรอ” เชอรีนตัดสินใจถามออกไปเผื่อว่าน้องคนนี้อาจจะทักคนผิด
“ผมเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่าพี่” เร็นตอบกลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่น ตอนนี้พี่เขาจำไม่ได้ไม่เป็นไรขอแค่ต่อไปพี่เขาจำกันได้ก็พอ
“โรงเรียนเก่าอย่างนั้นเหรอ” คำว่าโรงเรียนเก่าดังผุดขึ้นมาในหัวทำให้เธอนึกขึ้นได้ทันทีว่าผู้ชายคนนี้ที่เข้ามาทักอาจเป็นรุ่นน้องของเธอตั้งแต่ตอนอยู่ที่โรงเรียนนั้น เธอมองใบหน้าของเขาอย่างจริงจังจับจ้องจนกระทั่งตอนนี้เธอจำได้แล้วว่าเขาคือใคร
“นะ น้องคนนั้น! ตอนนั้น!” ดวงตากลมโตเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจเธอจำได้แล้วว่าน้องเขาก็คือเด็กนักเรียนชายคนนั้น คนที่ช่วยเธอเอาไว้ในครั้งนั้น ในตอนที่ชีวิตเธอถึงจุดที่แย่ที่สุด
“ครับผมเอง พวกเราได้เจอกันอีกแล้วนะครับพี่เชอรีน”
“…” เชอรีนยืนนิ่งทำตัวไม่ถูก ผู้ชายคนนี้จะบอกเรื่องนั้นกับทุกคนหรือเปล่านะ เร็นมองใบหน้าของรุ่นพี่สาว เขามองเพียงแวบเดียวก็รู้ไ
