หญิงสาวหันหน้ามาเหวี่ยงใส่เด็กหนุ่มอีกครั้ง มันจะรั้งอะไรเธอนักหนา ไม่รู้หรือไงว่าเธอน่ะทั้งเหนื่อยทั้งเมื่อยจนอยากจะแช่น้ำให้สบายตัวแล้วนะ
“อะไรอีก” เสียงหวานของคนพี่เอ่ยถามออกไปอย่างคนที่ไม่ค่อยพอใจสักเท่าไหร่
“เธอรู้สึกยังไงกับการที่พ่อของเธอต้องมาแต่งงานกับแม่ของฉัน” นะ นี่มันถามอะไรของมันเนี่ย อยู่ดีๆก็เข้าโหมดดราม่าเฉยและฉันจะต้องตอบยังไง
“เอาความจริงหรือโกหกล่ะ” เธอมองไปยังใบหน้าของเร็นและพอได้เห็นสีหน้าที่ดูจริงจังของเขาจึงทำให้ไอรีนเม้มริมฝีปากแน่น คนอะไรจะนิ่งและทำหน้าดุได้ถึงขนาดนั้น
“อ่า~ ก็ได้” เธอพยักหน้าอย่างยอมแพ้ ก็ได้ในเมื่ออยากฟัง เธอก็จะพูดความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองออก
ไอรีนเดินเข้าไปนั่งลงบนเตียงนอนคลุมโทนสีเทาขนาดใหญ่ เร็นที่เห็นแบบนั้นจึงเดินตามไปนั่งลงยังโซฟาที่อยู่ไม่ไกลจากเตียงนอนสักเท่าไหร่ สายตาทั้งสองข้างของเขามองไปยังไอรีนไม่วางตา เขาอยากจะรู้นักว่าย
