อย่าบอกนะว่าเขาจะให้เธอเป็นคนขับรถให้น่ะ ไม่เอา ไม่มีทาง
พรึ่บ!
เร็นโยนกุญแจรถใส่มือรุ่นพี่สาว ไอรีนรีบคว้ากุญแจนั้นเอาไว้โดยทันทีและเธอก็จำได้เลยว่านี่คือกุญแจรถของเธอ ว่าแต่นี่เขาไปหยิบมันมาตอนไหนและหยิบมันมาได้ยังไงแล้วทำไมเธอถึงไม่รู้ว่าเขาหยิบมาและที่สำคัญเลยนะเธอยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่ากุญแจรถของเธอมันวางไว้ที่ตรงไหน...
คนทั้งคู่ขึ้นมานั่งบนรถเป็นที่เรียบร้อย ไอรีนรีบถามคนที่หิวข้าวว่าต้องการที่จะกินอะไร
“อยากกินอะไร”
“แล้วแต่เธอ” แต่คนที่คิดไม่ออกว่าอยากกินอะไรก็โยนคำถามนี้ให้ไอรีนได้เป็นผู้คิดและเลือกสรร ไอรีนที่ได้ยินแบบนั้นก็เหวออ้าปากค้าง ไอ้เด็กบ้านี่มันบ่นว่าหิวแต่พอถามว่าอยากกินอะไรกลับบอกว่าแล้วแต่เธอได้อย่างไร
แบบนี้มันเรียกกวนประสาทกันหรือเปล่า อยากลองดีกับเธอใช่ไหม...
“เอ้าแล้วแต่ฉันได้ไง นายคนกินนะ”
“....” เร็นเงียบก้มหน้าก้มหน้าเล่นเกมในโทรศัพท์มือถือโดยที่ไม่คิด
