"เดี๋ยวนี้น่ะนะ ว่าที่สามีของซีน่ารักกว่าเดิมขึ้นเยอะเลย" เจ้าของคำพูดฉีกยิ้มจนตาหยี ขาเรียวก้าวพาดที่บนเตียงพลางขยับก้น ไม่นานนัก เธอก็ขึ้นไปนั่งพับเพียบอยู่บนเตียงแคบๆ กับคนบาดเจ็บที่ทำสีหน้าไม่ค่อยจะสบอารมณ์
"ซีสัญญานะคะ ว่าจะพยายามดิ้นให้น้อยที่สุด จะพยายามไม่รบกวนบาดแผลของพี่ลมเป็นอันขาด"
"พูดเยอะ จะนอนก็นอน" คนตัวโตยอมขยับตัวเพื่อเพิ่มพื้นที่บนเตียงให้ ร่างกายบริเวณที่ปะทะกับกระสุนคือสีข้าง แต่ความไม่ชำนาญในด้านของการยิงปืน อารมณ์ที่ไม่คงที่ในตอนนั้นของคนยิง หรือแม้กระทั่งความโชคดีของเขา ทำให้กระสุนถากหนึ่งครั้งและโดนเต็มๆ อีกครั้ง แต่กระสุนไม่ได้ฝังในจุดสำคัญ จึงรอดพ้นจากการผ่าตัด และเขาก็พอทนพิษบาดแผลได้อยู่เหมือนกัน
"ซีเป็นคนที่ไม่ชอบกลิ่นของโรงพยาบาลเลย พี่ลมห่มผ้าห่มผืนเดียวกับซีไหมคะ" ถามไปพลางโน้มตัวลงนอน วางใบหน้าแนบกับหมอนขนนุ่มที่ลูกน้องคนสนิทของคู่หมั้นหนุ่มเอามาให้ ดว
