กลัวผี
1235 Words
"แต่ฉันไม่ได้อยากกิน" มือหนาปลดแขนเรียวที่รวบกอดตัวเขาออกห่าง แต่ซีรีย์ปล่อยแค่ข้างเดียวเท่านั้น ส่วนอีกข้างเกี่ยวที่เอวสอบไว้แน่นเลย
"หมายถึงก๋วยเตี๋ยวใช่ไหมคะ?" ครู่หนึ่งที่ดวงตากลมโตใสแป๋ววูบไหว เธอกำลังกลัวคำตอบของอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว
"หมายถึงทุกอย่าง ทั้งก๋วยเตี๋ยว และสิ่งที่เธอคิด" ชายหนุ่มเจ้าของคำพูดคว้าหมับที่มือบางอีกข้าง แกะออกจากเอวสอบแล้วดึงเธอเพื่อตรงไปที่รถแทน
'เกิดมาไม่ใช่ว่าพึ่งเคยเห็น แต่ตัวเลือกที่หาตัวจับได้ยากอย่างยัยนี่ ไม่เคยมี'
ส่วนความคิดของซีรีย์ ต่อให้ปากเขาจะบอกแบบนี้ เธอก็ไม่ได้คิดที่จะล้มเลิกความคิดที่มีตั้งแต่แรกอยู่ดี
รถยนต์เคลื่อนตัวไปข้างหน้าด้วยความเร็วตามที่กฎหมายกำหนด ระยะทางที่ใกล้ถึงที่หมายเข้าไปทุกทีทำซีรีย์คิดไม่ตก มือบางยกลูบแก้มตัวเองเบาๆ ลอบมองคนข้างๆ อยู่บ่อยครั้ง เขานั่งไขว้ห้าง ทิ้งสายตาไปด้านหน้าด้วยใบหน้าเรียบเฉยเหมือนคนไม่รู้สึกอะไรเลย
"ตกลงคุณซีจะกินก๋วยเตี๋ยวเป็ดหรือจะกินบะหมี่ไข่น้ำใสครับ" คนขับรถเอ่ยถาม
"ไม่กินค่ะ ซีจะกลับไปกินบะหมี่ถ้วยคัพที่เพ้นท์เฮ้าส์ของพี่ลม" คนที่โดนพาดพิงถึงตวัดตามามองทันที
"ซีทำคีย์การ์ดหาย ซีกลับคอนโดไม่ได้" เธอบอกเสียงอ่อน เขาไม่พูดอะไร แต่ลดสายตาลงมองกระเป๋าสะพายข้างแบรนด์ดัง เจ้าของกระเป๋ายื่นมันให้เขาทันที
"ค้นสิคะ ถ้าพี่ลมคิดว่าซีโกหก" เขาเพียงแต่พ่นลมหายใจพลางมองเลยออกไปอีกทาง
"ตกลงเอาแบบไหนครับ คุณซียังจะกินก๋วยเตี๋ยวอยู่หรือเปล่า"
"ไม่กินค่ะ กลับเพนต์เฮาส์ของพี่ลมได้เลย"
"หาโรงแรมดีๆ แล้วเปิดห้องให้ซีรีย์!" คำพูดของอีกฝ่ายทำใจดวงน้อยกระตุกวูบ
"ไม่เอาค่ะ ซีกลัวผี"
"แล้วเธอไม่กลัวฉัน?"
"ไม่กลัวค่ะ ซีมั่นใจว่าพี่ลมไม่หลอกซีเหมือนผี" สิ้นคำนั้น ผู้ชายสองคนที่ประจำตำแหน่งคนขับและข้างคนขับก็หลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ส่วนเจ้านายของพวกเขาตวัดสายตาคมดุมองแรงอย่างไม่พอใจ
"ซีจะไปนอนกับพี่ลมค่ะ"
"ซีรีย์!"
"นะคะ ซีกลัวผี ซีไม่นอนโรงแรมแน่ๆ แล้วพี่ลมจะให้ซีไปนอนที่ไหน"
"คอนโดเพื่อนเธออยู่ไหน บอกทางคนขับก็แล้วกัน"
"ไม่เอาค่ะ เยลลี่อยู่กับแฟน สิบแปดบวกกันทั้งคืนแล้วซีจะนอนแบบไหน"
"เธอนี่มัน..."
"พี่ลมเป็นคู่หมั้นซี เป็นว่าที่สามีที่ซีสามารถพึ่งพาได้ พี่ลมจะไม่เห็นใจซีเลยเหรอคะ พี่ลมชักจะใจร้ายเกินไปแล้วนะ"
สิบนาทีต่อมา...
@เพนต์เฮาส์ของสายลม
ซีรีย์ถอดรองเท้าส้นสูงที่สวมใส่นำไปวางเคียงคู่รองเท้าหลายต่อหลายคู่ของเจ้าของเพนต์เฮาส์ที่วางไว้ก่อนแล้ว ดวงตากลมโตเกลือกกลิ้งไปมา มองภายในห้องพักหรูด้วยความรู้สึกตื่นเต้น
"ครัวอยู่ด้านโน้น อยากกินอะไรก็ทำเอง"
"ได้ค่ะ" หญิงสาวหันไปอวดรอยยิ้มเก๋ให้ชายหนุ่มคู่หมั้น เขาปลดกระดุมเสื้อที่สวมใส่พลางเดินเลยออกไปอีกทาง
"เก๊กจัง แบบนี้สเปคซีชัดๆ" ซีรีย์เอ่ยเบาๆ ตามหลังก่อนจะสาวเท้าเดินเข้าไปยังโซนห้องครัว
มือเรียวเปิดตู้เย็นขนาดใหญ่ที่ตั้งเด่นอยู่ในห้องครัว
"ว้าว" ตื่นตาตื่นใจกับอาหารแช่แข็งสำเร็จรูปที่พร้อมทานเพียงแค่นำเข้าไมโครเวฟ หลายเมนูน่าสนใจ เธอตัดสินใจหยิบออกมาสองกล่องแล้วนำเข้าไมโครเวฟทันที
"พี่ลมขา มากินข้าวกันค่ะ" ซีรีย์เดินนวยนาดเข้าไปบอกคนที่นั่งไขว้ห้างอยู่หน้าทีวีจอใหญ่มาก
"ฉันกินไปแล้ว เธอรีบไปกินแล้วรีบไปนอน"
"ซียังไม่ง่วงค่ะ ขอกินข้าว อาบน้ำ แล้วมานอนดูทีวีตรงนี้นะคะ" เจ้าของห้องปรายตามามองที่หญิงสาวเพียงนิด ก่อนที่เขาจะดึงสายตากลับไปที่เดิม
"ตามใจ"
"ซีเวฟข้าวผัดไปสองกล่อง ซีทำเผื่อพี่ลมค่ะ"
"เอาไว้ตรงนั้นแหละ เธออยากทำอะไรก็ทำฉันจะไปนอน"
"อ้าว..." อีกคนไม่ได้รอฟังคำตอบ ร่างสูงหยัดกายลุกขึ้นจากโซฟาก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องนอนทันที
"ซีชอบผู้ชายคลั่งรัก แต่คู่หมั้นซีเย็นชาชะมัด!"
ซีรีย์ถือวิสาสะทำทุกอย่างที่อยากทำ หลังจากกินข้าวเสร็จเธอก็เดินไปคว้าผ้าขนหนูสีน้ำเงินเข้ม บ่งบอกว่าเป็นของใช้ส่วนตัวของผู้ชายแบบชัดเจนมาก กลิ่นหอมบนผ้าขนหนูที่ใช้แล้วทำใบหน้าสวยเคลิบเคลิ้ม เธอเดินเข้าไปอาบน้ำ ใช้แชมพูสระผมของเขา ครีมอาบน้ำของเขา หยิบเสื้อเชิ้ตของเขามาสวมใส่ สุดท้ายแล้วฐานะคู่หมั้นที่เธอและเขามีต่อกัน เธอว่าเธอมีสิทธิ์ทำแบบนี้อย่างแน่นอน มีสิทธิ์แค่คนเดียวเชียวแหละ
แกร๊ก~
ประตูห้องนอนถูกผลักเข้าไป ตาคมกริบที่จ้องมองจอไอแพดอยู่ก่อนหน้าตวัดขึ้นมองอัตโนมัติ ร่างขาวผ่องอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีดำของเขา มันยาวมาจนถึงต้นขา อวดขาเรียวสวยในตอนที่เธอก้าวเดิน
"ซีเรียบร้อยแล้วค่ะ กินข้าว อาบน้ำ ขอยืมเสื้อพี่ลมใส่ก่อนนะคะ"
อีกฝ่ายไม่ตอบ เจ้าของห้องถอดหูฟังบลูทูธจากหูพลางทิ้งสองขาลงข้างเตียงหมายจะลุก
"ไปไหนคะ" แต่เหมือนอีกคนจะไวกว่า ซีรีย์เดินเร็วๆ ไปขวางหน้า วางมือลงที่บ่าแกร่ง ใช้ต้นขาขาววางกดต้นขาเขาไว้อีกต่างหาก
"ทำอะไร" กลิ่นหอมจากกายสาว ไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดในตอนที่อยู่สองต่อสองเลยสักนิด
"หยุดพี่ลมไงคะ" ซีรีย์เอียงคอมองพลางยิ้มกว้าง คราวนี้เขานิ่งมองการกระทำของเธอเงียบๆ
"ซีอยากคุยกับพี่ลมก่อน ถ้าซีไม่ได้คุย คืนนี้ซีนอนไม่หลับแน่ๆ"
"..."
"เราหมั้นกันมาหลายเดือนแล้ว บอกไว้ตรงนี้เลยว่า ซีหมั้นกับพี่ลม ยอมสวมแหวนของพี่ลม ไม่มีทางที่ซีจะไปสานสัมพันธ์กับพี่ไฟหากวันหนึ่งเขากลับมา แม้ว่าเขาจะคือคนที่ผู้ใหญ่ทาบทามตัวจริง แต่ซีรักพี่ลมไปแล้ว"
"ไร้สาระ"
"คำว่ารักของซีมันอาจจะไร้สาระ แต่ซีเชื่อว่าซีรู้ใจตัวเองมากกว่าใคร รู้ดีว่าหัวใจของซีมันอยู่ที่ผู้ชายคนไหน"
"เธอยังเด็ก เธอไม่..."
"ไม่เด็กนะคะ ซีโตแล้ว โตพอที่จะเป็นของพี่ลมแบบเต็มรูปแบบ" คนฟังดันลิ้นกับกระพุ้งแก้ม เขายกยิ้ม หลุดเสียงหัวเราะในลำคอเบาๆ พลางลดสายตามองที่หน้าอกของเธอที่กระเพื่อมเบาๆ ตามจังหวะการเต้นของหัวใจ
"เธออยากนอนกับฉัน?" คนฟังกัดปากตัวเองเบาๆ ตอบรับคำพูดตรงไปตรงมาของอีกฝ่าย
"มันเจ็บนะ เธอไหวเหรอ"
- Writer
