"I'M GLAD you aren't cryin' anymore, Tasha." Sa wakas, isa na sa kanila ang nagsalita. They sat beside each other; two hours had passed since the plane took off but none of them had talked.
Bumuntong-hininga siya, ngumiti. "Ikaw na ang nagsabi sa akin kanina, na bukas na 'yong birthday ko. Hindi siguro magandang makita ni Uncle Andrés na namamaga ang mga mata ng pamangkin niya, 'di ba?" Ayaw niyang isipin ng tiyuhin na mahina siya.
After all — even if she was broken — she was and still very eager to do her plans: na paaaminin niya ito kung talaga nga bang buhay pa ang ina niya. Malakas ang pakiramdam niyang tuso si Andrés. At kung ipapakita niya rito na iyakin siya at mahina siya, paano ito masisindak?
"That's my girl," kaswal na usal ni Eon.
Gusto niyang matigilan sa sinabi nito. Baga
