วันศุกร์วันที่ฉันรอคอยก็มาถึง ฉันรีบขับรถออกจากบ้านห้อมาให้ถึงบ้านครูวีของความกระสั่น แต่ฉันก็ต้องผิดหวัง เมื่อเห็นประตูบ้านของครูยังปิดอยู่ ยกมือมองนาฬิกาดิจิตอลที่ข้อมือ ฉันคงมาเร็วเกินไป ฉันนั่งรอที่ม้าหินอ่อน หน้าบ้านครูวี คอคอยชะเง้อมองว่าเมื่อไหร่คนที่ฉันรอคอยจะกลับมา ใกล้จะถึงเวลาเรียนพิเศษ ฉันได้ยินเสียงรถยนต์แล่นเข้ามาในซอย ใช่แล้ว รถของครูวี ฉันดีใจจนเนื้อเต้น อยากเจอ อยากถามครูตั้งหลายคำถาม อีกอย่าง อยากให้ครูวีทำแบบนั้นกับฉันอีก เพราะฉันขมิบรอตั้งนานแล้ว
“อ้าว ปิง มานานแล้วเหรอ” ครูวีเอ่ยทัก หลังจากลงจากประตูฝั่งคนขับ สักพักประตูอีกข้างเปิดออกตาม แฟนครูวีนั่นเอง ฉันรู้สึกโมโห เกลียดผู้หญิงคนนั้นขึ้นมาในบัดดล เธอมาขัดความเสียวและความสุขของฉัน แค่ฉันว่าวันนี้ฉันต้องนั่งเรียนเฉย ๆ ก็หมดอารมณ์ อยากจะขับรถกลับบ้านทันที
“มาได้สักพักแล้วค่ะ” ฉันบอกครู พลางยิ้มแห้งๆ ไปให้เขา
“มาๆ เอ
