Forever After All (Completed)

Prologue

"Kumusta ang pakiramdam mo Rosana?" tanong ni Augusto sa asawa ng matalik na kaibigang si Lorenzo. Kapapanganak lang nito.

"It felt like hell kumpadre. The worse thing woman can ever experience. I wonder how did Aurora made it to four, turning five." Nanghihinang tugon nito na ikinangiti ni Augusto.

 Pati si Lorenzo ay nahawa na rin. Kanina'y halos hindi na ito huminga sa sobrang kabang nararamdaman. Bawat sigaw ng asawa'y parang kutsilyong humihiwa si dibdib nito. " You were wrong there, love. It's not only to woman but also to us. Hindi ko kayang isiping pinagdaanan mo iyon ng ilang beses Augusto. For a moment akala koy ikamamatay ko iyon."

Humalakhak ang tinutukoy na pumuno sa buong private room na inuokupa sa ospital na iyon. " Pareho tayo ng nararamdaman kumpadre. What can I do, blessings keeps on coming. Kung ako ang masusunod ay tama na itong si Aaron ko. Pero mapilit si Aurora, masyadong matapang ang kumare mong iyon. She finds it very exciting gayong halos mamatay-matay ako sa tuwing dadalhin siya sa delivery room."

 Katok sa pinto ang pumutol sa pag-uusap ng tatlo. Bumukas iyon at iniluwa ang nurse na bitbit ang isang sanggol.

 Nagningning ang mata ng mag-asawang Sebastiano as the nurse passes the young born child to Rosana. "My baby." Buong pananabik na hinalikan sa noo ang sanggol.

 Si Lorenzo na nakatunghay sa mag-ina'y naitulos sa kinatatayuan. Hindi makapaniwalang nasa harapan ang pinakahihintay na anak.

"Lorenzo ang anak natin." Tumingala si Rosana sa asawa at pinalapit.

Umupo ang lalaki sa tabi at kinuha ang anak.

Samantala, lumapit si Augusto upang silipin ang bata. Kasunod nito ang siyam na taong gulang na si Aaron. "Abat wala yatang nakuha sayo ang bata, Lorenzo?" tukso sa kaibigan.

"She's more of Lorenzo's features." Turan ni Rosana.

"But her color is from you Rosana. She's very fair." Komento ni Augusto na nagulat nang sumingit ang anak na si Aaron.

Kumislap ang mata nito nang tuluyang masilayan ang sanggol." She's very beautiful." Nagkatinginan ang tatlong matanda. "What's her name?"

"Abigail." Sagot ni Lorenzo.

"Abigail? Why Abigail?" kunot-noong tanong bata.

"Aaron ako ang nagbigay ng pangalan niya. Do you know the meaning of that name.?" Nasa mata ni Rosana ang paghihinayang kung sanay maaga silang nagkaasawan ni Lorenzo'y sana hindi lang iisa ang anak nila. Di sana'y naibigay niya sa kabiyak ang pinakaaasam nitong anak na lalaki.

Umiling ang bata.

"It means, 'father is rejoicing."

Unti-unting nawala ang pagkaka-kunot noo ni Aaron nang makuha ang ibig sabihin ni Rosana. "Im rejoicing too."

Napangiti ang huli sa tinuran ng batang Martinez.

"Kung sana'y mayroong kuya si Abigail na tulad ni Aaron ay mapapanatag ang loob ko."

"Dont pressure yourself too much Lorenzo." Hinawakan ni Augusto ang balikat ng kaibigan." Apat ang anak kong lalaki. Hindi na iba pa ang anak mo. "

"Oo nga tito, i will take care of her."

"Thats so brave of you Aaron. But in a few days may baby sister kana ring poprotektahan."

Aaron shrugged sa panggigilalas ni Rosana. Parang binata ng umasta ang panganay na Martinez.

"It's okay I will still protect her." Matigas na sabi ng bata. " She's very pretty." Lumapit pa itong lalo at hinaplos ang mukha. Humikab ang bata at sa gulat nila ay tumaas ang sulok ng bibig na parang ngumingiti. " You're smiling huh. Thats right. Kuya Aaron's here. I'm gonna protect you little princess. I wont let anything hurt you. " pangako ng batang si Aaron.

Makahulugang nagkatinginan ang tatlong matanda.