Chapter 15

2194 Words
Continuation.... Maurine's POV: "Excited na Excited na ako!! Ackkkkhhh! Ano kayang pwede Kong suutin". Excited na Saad ni Hope ng makalabas kami sa Room. Maaga kaming pinalabas ngayon to prepare our Self for the Party Later. "Kailangan ba naka Ayos?". Kamot ulo Kong tanong. "Oo! Ano ka ba!? Kaya nga Party diba!?! At tyaka sinabi sakin Yun nung kaklase ko sa Bio kanina". Hope explained and Yes We're not in the same Room kanina dahil Music Yung Subject ko. We have a different schedule. I don't have a Formal attire so I quietly decided not to come. "Zach wait Lang Naiihi na ako eh! Intayin mo muna ako dyan huh?". Hope said before she goes to the Cr. Naiwan ako sa Batibot Kung saan may Mga mahahabang Chair na naka Display. The Batibot is the Wide Way in front of the Cafeteria. I just decided to sat down in to the chair while thinking about Our New Classmate na Hindi Naman talaga New. Haha! Magulo ba? Well Old Student na talaga sya dito at Kaya ngayon Lang namin sya nakita ay dahil Hindi sya Pumasok ng ilang Araw. If what is her Reasons, I don't know. "Hey? Sabi ko na nga ba it was you eh!". Someone said. Mabilis akong napatingin sa Gawi nito at laking gulat ko Kung Sino sya. The girl I thought a while ago. I just smile at her while watching them walking in my direction. "Uy! Hi?". I said as I approach them. "OH My Gushh! What a very small world! Oh my Gushh ulit hihi! How are you?". She asked while giggling in a very happy way. I was about to speak when her Friends talk. "Do you know her Zamora?". Her Friend asked while Strictly looking at me. "I wish your not! She's one of the Garbage transferee student here!". Bahagyang napataas Yung kilay ko sa sinabi nito. 'This Gurl is a little bit freak huh!?! Tsk! I knew it! Kaya pala familiar mukha nito! Sya Yung Mataray na Babae sa Auditorium dati. Yung Hindi nag paupo samin ni Hope nung nanood kami nung Play. "Wait! Nikki!? Don't say that! She's my Friend Okay!?! Stop being mean to her!". Inis na Suway ni Zamora sa kaibigan dahilan para inis ako nitong tapunan ng tingin. Nakangiting bumaling naman sakin si Zamora. "I'm Sorry Zec--Zah-- Ughh! What's your name again?". "Zachary hehe!". "Oh! Yes! Sorry huh!? Malilimutin kasi ako eh! By the way Zachary, I didn't know na dito ka Rin pala sa Te Amo University nag aaral. Taga Palawan ka diba?". Zamora asked. "Hmm.. Bale Dalawang Linggo palang ako dito. Scholar kami nung Kaibigan ko!". I answered. "Wow! I didn't know na May Scholar student na pala dito! Nag Vacation Kasi ako in Palawan in two weeks Kaya ngayon Lang ako nakapasok. I'm very glad to see you Here!". Masaya nyang Sabi while looking at me. Napangiti nalang Rin ako. "Ako din! Masaya Rin akong Makita ka rito!". Sagot ko. "And Thank you ulit sa Pagtulong mo sakin dati huh! Your so Unbelievable Specially when you go And help me alone! Sobrang na mangha talaga ako sayo at Bukod dun ay Ang ganda ganda mo pa. Hihihi! I think mag kakasundo tayo! Can we be friends?". She asked as she Excitedly offer her hand on mine. "What!? You gonna be kidding me Zamora!!". Hindi makapaniwalang Sabi nung Nikki pero Hindi sya pinansin ni Zamora at nanatiling nakangiti habang nakatingin sakin at nakalahad Ang kamay. "Fine! What ever! I'll just go in The Cafeteria first, just follow me if you're already Finished talking to her!". Ismid na Sabi ni Nikki bago Padabog na Umalis. "So, Ca we be Friends?". Zamora asked for a second time. Nag aalangan akong Tanggapin Because I don't want to involve my Self kahit kanino dito sa loob ng Te Amo University Because my goal is to just finish my study and To Graduate. But I don't want to Offend her. "Oo ba! Let's be Friends!". I said while Smiling before I get her Offer hand. "Yieeeee! Okay! Friends na Tayo huh? Hihihi! Let's go in the Cafeteria?". "Ah? Hindi na Tapos na akong Kumain at tyaka hinihintay ko pa Yung kaibigan ko!". "Ah, ganun ba? Okay, Just see you around then!". She said while Smiling before she left and enter the Cafeteria. I saw lot of students approach her and praise her. Meron din nag papakuha ng litrato sa kanya at nagpapa pirma. Sobrang Ganda nya, matangkad, maputi at higit sa lahat ay mabait. She's so perfect. I feel someone hold my hand at my back and I know it's Hope Kaya naman natawa nalang ako. "Hope bakit ba ngayon ka lang! Pisi ba Yung inihi m----IKAW!??!?". Nagugulat Kong Sigaw ng makaharap ako sa Gawi nito before I immediately get off my hand on Him. "Anong ginagawa mo dito!?". "Can we Talk?". He Coldly said while Seriously looking at me. "B-bakit? Parasaan ba?!". I asked. Tsk! Kung kailan naman ayaw kitang Makita tyaka ka naman nagpapakita. "About us". He said habang deretyo paring nakatingin sa mga Mata ko. He's eyes full of emotion. Wala akong mabasa na kahit ano maliban sa pagiging Seryoso nya. "Anong Us? Haha Eh Hindi nga Kita Sabi kilala eh-----". "I said Stop f*****g saying that word! Would you stop Pretendi'n!?!". Malakas nyang sigaw dahilan para bahagya akong matakot sa Gulat. "f**k!". He said realizing na may Mga taong nakatingin saamin. I was Shock when he immediately hold my hands and Pull me. "Ano ba! Bitiwan mo ako!". Sigaw ko sa gulat but he continued pulling me until we reach inside the Locker Room Kung saan walang Tao. "Ano ba! Ano bang problema mo!?!!". Galit Kong Sigaw bago ko Hinigit ang kamay ko sa pagkakahawak nya. Tahimik nya Lang akong pinag masdan na lalong ikinakulo ng dugo ko. "Alam mo, Kung Wala ka namang Sasabihin! Paalisin mo na ako! Pwede ba!??! Tigilan mo na ako!". Galit Kong Sabi habang nakatitig sa kanya. I try my best para labanan Yung titig nya but I ends up Looking down to my feet. "Kamusta ka na?". He said in his very Soft Voice Kaya naman. Nagugulat ko syang nilingon. Sandali akong natahimik bago Mariing bumuntong hininga. "Yun Lang ba Yung gusto mong malaman?". I seriously said while Straightly looking at him. "Just tell me your Okay!". He said still in his very Soft and husky voice. Bahagya akong natigilan sa sinabi nyang yun. Parang may Kung anong bumara sa lalamunan ko while my heart suddenly felt hurt sa Hindi ko mawaring dahilan. I wanna Speak up and say 'I'm Okay,' pero diko magawa. Pakiramdam ko kasi ay pipiyok ako sa Oras na ibuka ko Ang aking bibig. "I want to hear you say you're Okay and Safe on that past two years. That's what all I wanted to heard" he said. His eyes now are full of emotion and Sadness. "Ano bang pake Alam mo!? Ah! Let me guess! Siguro dinadalaw kana ng konsensya mo sa Panloloko mo sakin noon Noh!? Wag ka mag alala! Okay pa Naman ako! Still alive and Okay! Bakit Akala mo ba miserable ako just because you cheated on me!? Just because You left me!? Huh!?! Sorry huh! Pero kasi naka Move on na ako sayo!". I sarcastically said. Sandali syang natigilan bago malalim na Bumuntong hininga. "Dumadaldal ka na Yata ngayon?". He said while grinning. "Eh! Ano?!". Inis Kong Sabi. "Naka Move On kana sakin?". He Seriously asked while slowly walking near on me. "O-Oo! Bakit!?". Seryoso ko ring Sabi while walking backward dahil medyo Malapit na sya sakin. "I don't believe you!". He said bago ngumise. 'Ang Kapal mo talaga Xadbrix!' "T-Totoo nga k-kasi!". I don't know what to say anymore. "You don't love me anymore?". He asked that making my World stopped. I don't know how to answer that question! Nag dedebate Ang isip at Puso ko sa sinabi ni Xadbrix. My heart pumping so Fast while my mind blocking it. "A-Ano bang Tanong Y-Yan!!?!". Nasabi ko nalang. "Just answer it!". Inis nya ng sabi. 'Sya pa nainis huh!?! What's wrong with Him!' "Because I want you back!". He Seriously said while Looking Straightly at me. I don't know how to react! Do I need to be Happy? Do I have to Laugh? Do I have To Cry? I don't know what to say because I goddamn Speechless. "Ulitin mo nga Yung sinabi mo!?". I seriously asked even though I already heard it Clear. I just wanna make sure na Clear talaga sya sa malinaw.(Lol) "I want you back Maurine! I still Lov-----". *PAK!* He immediately stop when I slap him. I feel Anger towards him and I wanna Slap him more But I ended up of getting Teary. "After all you've done to me? Sasabihin mo Yan!? You want me Back!?! Tanga ka ba!? Xadbrix Ikaw Yung nakipag hiwalay sakin! You don't know how much my Life Become Miserable just Because of thinking your f*****g Reasons. Inabot ako ng Ilang Buwan Just to heal my Self from the pain na ipinaranas mo sakin noon! Tapos Yan ka nanaman! Ginugulo mo nanaman ako eh! Lagi mo nalang pinahihirapan Yung Puso ko!". I said while wiping my Tears na Ayaw na atang Tumigil. I feel the pain on My Chest kasabay ng Pamumuo ng Mga Luha Kong Hindi na nagpapigil sa Pagagos. Bahagya akong natawa sa kalagitnaan ng Lungkot ng Wala syang Kahit ano mang Sinabi. He remain silent while Looking at me. Mariin, Seryoso subalit bakas Ang Lungkot sa mga matang Iyon. Lungkot dahil naaawa sya sakin? I don't think so. "Oh! Ano? You want to Talk about 'Us' diba?! Then Speak up!". I shouted. "I'm Sorry!". Tanging nasabi nya bago Marahang Inilapat Ang kamay sa aking Pisnge Upang punasan Ang Mga Luha roon Subalit Hindi iyon Nangyare ng Itulak ko pabalik Ang kamay nya. "Sorry?! Sorry For what, Xadbrix? About hurting me and Causing me so Much pain Two years ago? For Breaking my heart two years ago?, Or For Cheating on me in that past two years Ago?". I Sarcasm said. "For everything I've done to you!". He said. "Sorry Is not enough!". "Then tell me anything! I will do everything para mawala Yung sakit na ipinaranas ko sayo noon". He emotionally said. "B-Bakit mo ako iniwan?!". Halos pumiyok Kong tanong. Salitang muling nag pabuhos ng mga Luha ko. I want to stop my Eyes from Crying pero Hindi ko magawa. Bakit Kasi pag dating sa kanya Ang Hina Hina ko. "I have my Reasons Kung Bakit ko ginawa Yun". Seryoso nyang Sabi habang mariin paring nakatitig sa Mga Luhang pumapatak saakin. Dumapo Ang paningin ko sa kamay nyang Mariing Nakayukom senyales ng nag pipigil sya sa ano mang pag galaw nito. "Then Tell me Your Reasons para Saktan ako ng Sobra Sobra. Gusto ko Lang malaman, Gusto ko Lang maintindihan. Sabi mo noon na Hindi mo ko iiwan D-Diba? You've promise! Sabi mo sakin never Kang Aalis sa Tabi ko and you never gonna hurt me. Pero parang ibang Love Yata Yung ipinaranas mo sakin Two years Ago. Sobrang Sakit Xadbrix! Alam mo yung Pakiramdam na parang Trinaydor ka?". Humagulgul Kong Sabi habang mariin syang itinuturo. Alam ko maling manumbat pero For once gusto ko Lang sabihin Yung mga hinaing ko Two years ago. Gusto ko Lang maintindihan Kung bakit. " Kasi Xadbrix Kung meron mang mananakit sakin ng ganun? Ikaw Yung kahulihulihang Taong maiisip ko! Because I know you've never gonna do it! Kasi Alam Kong ayaw na Ayaw mo Yung Umiiyak ako at nasasaktan diba? Kasi nga Mahal ko ako! That's why I don't Understand WHY?!?!". I said while Crying. Pakiramdam ko ay nanghina Ang Mga binti ko Kaya Naman Marahan ako Umupo at duon Humagulgul ng Iyak. Hindi ako ganto eh! Hindi ako iyaking Tao but f**k! Kapag sya na Yung Usapan Na tatanga ako eh! Lahat nag babago! "I'm Sorry Maurine! God knows how much I hated my Self that time! I Know Sorry doesn't enough! And I can't blaming you Kung Magalit ka man sakin ngayon but Sorry for causing you so Much pain! I'm Sorry!". Xadbrix said min his very emotional tone of his Voice. Walang Cold at nakakatakot sa Boses nya. Iyon Yung Boses na Sobrang Lungkot at nag susumamo. Boses na kapag muli nya pang Ibinukas Ang bibig nya ay tuluyan nang Pumiyok. Kung Hindi lamang ako nakayoko at Kung nakikita ko lamang Ang Mukha nya ay iisipin Kong May Mga Luha na ring Umaagos duon. "Just leave, Xadbrix! Please?". I wispered. I feel his Hesitation to leave and Left me here pero Wala na Rin Syang nagawa kundi Umalis. Para sakin sapat na na nasabi ko Yung mga Bagay na kinimkim ko sa Loob ko two years ago. Kung ano man Yung RASON na sinasabi nya? Sana nga mas Valid Yung rason nya para durugin Yung Puso ko. "Magkaiba na Tayo ngayon, Xadbrix! Masyado nang malayo Yung Agwat natin sa isat-isa! Marami ng nag bago! Hindi na maaaring mag karon ng Tayo at lalong lalong Hindi na natin pwede pang Ibalik Yung dating ikaw at ako. YUNG DATING TAYO!". I wispered while Crying.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD