That Cold SSG President is my Ex

Chapter 5

MAURINE POV:

Con:

It's already 7:00 pm and The event inside of the Auditorium has already started. Everyone here is Excited to watch and kasama na kami ni Hope dun. It was a Role play of every Section and Year level ang nag Tatanghal.

"Grabe Ang daming Tao!". Bulalas ni Hope ng makapasok kami sa Loob.

"Ate? Pwede makiupo?". Nakangiting tanong ni Hope dun sa babaeng nakaupo sa pinaka dulong Chair.

"You're not a student here so Why would I?". Masungit na Sabi nito habang pinapasadahan ng tingin Ang kabuuan namin ni Hope before she Rolled her eyes.

"Tss! Ang Arte!". Inis na Sabi ni Hope.

"Dun na Lang Kasi Tayo sa Likod, Kita Naman eh". I suggested.

"Ano pa nga ba!? Tchhh!!! Kakairita!". Inis nyang Sabi bago inirapan Yung babae at nag patiuna sa Likod.

Bahagyang napatingin sakin Yung girl so I just give her a smile at akma na akong susunod Kay Hope ng Bigla itong magsalita.

"Garbage is not allowed to enter Inside here or Should I say Inside the Te Amo University. I wonder Why and how The both of you Rambling around.". Taas kilay nyang Sabi.

"Oh really? Kaya pala!". Tatango-tango Kung Sabi before I slowly go near to her and Give her a beautiful smile. "I am also wondering How a Garbage can Sit easily here Inside. I'm sorry huh? I'm not pertaining to you pero parang ganun na nga!". I said full of Sarcasm before I go to Hope. I heard her murmured due to Irritation.

'Tchhh, Wala na ako dito Bukas Kaya Wala akong Pake sayo b***h!' I chuckled.

"Anong tinatawa-tawa mo dyan?!" Inis na asik ni Hope na makarating ako sa Gawi nya.

"Wala Hahaha!". Sabi ko bago kami sabay na nood ng Play. Nakita ko pa si Hope na nakatitig sakin with her Curious reaction but I'll just laughed and focus my sight in front to watch. I see her do the same too.

"Oh, Romeo! Please don't leave me. I love you and I know that you feel the same too". The girl Cried while kneeling down her Knees and Begging to Romeo. Yeah I guess the play is All about Romeo and Juliet.

"I'm Sorry Juliet, But I am no Longer Inlove with you. I'm just using you to defeat your father and The palace where you are belong". Romeo said with her Cold voice.

Agad nawala Yung ngite sa labi ko sa Line nila Romeo and Juliet. Bigla nalang Kumirot Yung puso ko sa Hindi maipaliwanag na dahilan.

"But you told me You Loved me. Sabi mo mahal mo ako Romeo! Please I'm begging you. Huwag mo akong iiwan. Mahal na Mahal Kita and I'm willing to Betrayed my Own Nation and my Family just to be with you!". Juliet Cried and Cried and Cried habang hawak Ang kamay ni Romeo.

"I'm Sorry Juliet but I lied! Hindi Kita Mahal! Pano ko Naman mamahalin Ang Anak Ng kaaway ng Pamilya ko? I'm Sorry! Let's just end this here! I am now Breaking up with you!".

"No! Romeo please, Romeo. I'm begging you please don't go!".

Isang Luha Ang gumuhit sa pisnge ko habang Nakatulala sa unahan. All of sudden bigla nalang ako nakaramdam ng Sakit. Sobrang sakit to the point na parang gusto ko nang umupo sa kinatatayuan ko at humagulgul ng iyak. I slowly wiped my tears Hoping na Hindi yon mapansin no Hope pero muli nanaman ng bagsakan Yung Mga Luha ko and time Sunod sunod na. Mabilis ko Yung pinunasan bago ako tumingin Kay Hope.

"Helloooo". Masaya nyang bulong habang nakatingin sa kinakawayan nya sa unahan. And I saw Rosei na tuwang tuwa habang kumakaway Rin sa Gawi namin. Nakaharap sila samin Kaya kitang Kita namin sila.

May Mga students din syang kasama na kasalukuyang nanood sa nag peperform. Bahagya akong napangiti ng bumaling sakin si Rosei at kumaway. I am now going to wave her back ng Bigla akong mapahinto.

*TUGDUGS!*TUGDUGS!*.

Isang malakas na tambol Ang Bumalatay sa dibdib kasabay ng Muling pagkirot niyon na nagbibigay ng Sobrang sakit na pakiramdam. I Immediately hold my Mouth dahil Alam Kong ano mang Oras at hihikbi ako. Sunod sunod na nag landasan Ang Luha ko habang nakatitig sa kanya.

"Hoy! Zachary San ka pupunta.. Uyy--". Bulalas ni Hope when I Walked out and run away as fast as I can. Binuksan ko Yung Pinto at tumakbo palabas ng Auditorium.

"It's Impossible! Bakit kailangan ko pa syang Makita? Bakit kailangan kong masaktan ulit ng Ganito? It's already f*****g 2 Years past! Pero bakit Ang sakit sakit parin ng Dulot mo sa Puso ko Xadbrix! Bakit Nakita pa Kita!??? BAKIT!???". Mga katagang nasabi ko Habang mabilis na Tumatakbo sa Kung saan.

I run Faster As I could, Hindi ko narin Makita Yung daang tinatahak ko at Hindi ko manlang din maramdaman Ang Mga Tao sa paligid ko! All I know Is I was Hurting Tries right now. It feels like a knife Reaping my Heart. Ayoko ng pakiramdam na to! It feels the pain I feel two years ago and It was also because of the same person who broke me Two years Ago.

Mahinto ako sa Kung saan na walang Tao at duon ako Umupo at nag patuloy sa pag iyak. I don't know what's wrong with me? I Don't know Why I'm Crying and I don't know why I felt hurt what I see him. Wala ng kami Kaya dapat Wala narin Yung sakit siba? Sinaktan nya ako Kaya dapat galit Yung nararamdaman ko diba? I really don't know what to do! Mali Ito!

"Stop Cryi'n Maurine! The f**k is wrong with you!?!! Hindi ka na dapat nakaramdam ng sakit Kasi tapos kana dyan diba!?! Tama na please!". Pagalit ko sa sarili bago pinag papalo Ang dibdib ko. This stupid heart of mine was still beating so Fast.

Pinipilit Kong ikalma Ang sarili ko hanggang sa Mga sumunod na minuto. After I Cried ay sinigurado ko Wala nang matitirang Luha sa Mga Mata ko and Smile as I could. I need to be strong sa Mata ng Lahat kahit deep inside nasasaktan na ako.

"Sinisilip na Tayo ng ibang mg Unibersidad dito sa Manila, Wala man Lang daw tayong Scholar dito sa kabila ng Ganda at karangyaan ng ating Unibersidad". I heard a man's voice when somebody talk inside. Nasa may Tabi pala ako ng pintuan ng Dean's Office.

"We need to have a Scholar students na pagaaralin natin dito sa The Amo University, Dean". Sabi pa nung Isa.

"Saan Naman Tayo hahanap? Sa Mga Public schools ba? O sa Mga private na Mahihirap?". Someone said.

Aalis na Sana ako ng bigla nalang may humawak sa balikat ko.

"huy!!! Zach!? Ano ba? Bakit bigla bigla ka nalang tumatakbo kanina? May problema ba!? Pinag alala moko bruha ka!?". Sigaw ni Hope with matching iyakiyakan. I was about to Hold her Mouth dahil masyadong malakas Yung Boses ng biglang bumukas Yung Pinto.

"Ehem!?".

Sabay kaming napalingon sa Matandang lalaki na ngayoy nakangiti at nakatingin saakin.

"I'm Sorry Po!". Sabi ko bago Akmang aalis na kami ng mag salita sya.

"I guess The both of you are not Students here in Te Amo University, Am I right?". He asked while looking straight to Us.

"Yes, sir-----".

"Good! Now You are!". He smiled.

"P-po?". Hope.

"Starting today, The both of you are now part of Te Amo University". He said na ikinalaki ng Mata naming pareho ni Hope.

"OMGGGG!!!!". Hope said.

"It can't be!". Me.