Chapter 12
1981 Words
Maurine's POV:
Simula ng bumalik kami ni Hope sa Dorm kanina ay Hindi nya na inalis pa Ang Mga Mata saakin. Bahagyang Nakakunot Ang kanyang Noo habang seryosong nakatitig saakin na animoy may iniisip.
"Bakit ba kanina mo pa ako tinitignan?!". Kunwaring Natatawa Kong tanong kahit na Alam ko Naman na Ang sagot. Of course she saw me and Xadbrix but still I want it to be clear.
"May gusto ka bang sabihin sakin, Zachary?". Mapanuri nyang tanong bago naupo sa kamang kasalukuyan ko ring kinauupuan.'I knew it!'
Isang malaking buntong hininga Ang pinakawalan ko bago inilibot Ang paningin sa kabuuan ng Dorm, Wala si Hasna at Rosei.
"So, Ano nga!? Mag kekwento ka ba o tatanungin ko si Mr President!?!". Seryoso nyang Sabi.
"Wait? What?! Hindi Hope! Hindi mo sya tatanungin o kakausapin! Ano ba!?". Nanlalaki Ang Mata Kong asik. "Fine! I know him!".
"Halerrr!! Sikat Kaya Yun dito Kaya Lahat kilala sya! Kahit ako kilala ko Rin sya no! SSG President nga sya diba!?!".
"Yeah! I mean we've known each other before". Buntong hininga Kong Sabi.
"Naku! Wag mo akong English
englishin dyan, Zachary! Lalo pat Hindi Kita naiintindihan! Hyyyy Nako ka!". Kamot noo nyang Sabi.
" He's my Ex boyfriend!". I seriously said before I confront her that maki'n her Stop talking. Sandali syang natigilan habang nakanganga Ang bibig at nakaturo saakin.
"H-Hano???? P-Pano?!!?? Teka nga nagbibiro ka ba?!". Hindi makapaniwala nyang tanong. I just nod my head as my answer to her Question.
"So naging Jowa mo Yung SSG President nitong Te Amo University? P-pano? I mean, Oo maganda ka super pero Puta, PANO!?!?". She's now freaking out so I try my best to explain to her But not everything of course, Yun Lang samin ni Xadbrix.
"So Yun na nga, Nakipag hiwalay sya sakin 2 years ago. I thought Hindi na kami mag kikita after non but Obviously I'm wrong! At Ang nakakainis pa Pareho kaming nagaaral sa iisang University". Maglungkot Kong Sabi before I Bowed Down my head.
"Sorry!". Hope sincerely said before she tap my shoulder. "Bakit ba sya nakipag hiwalay sayo?".
Bahagya akong napangiti ng peke. That was also the freaking question I've always asking to my self in almost 2 years but still a Biggest Question marks Until now.
"Hindi ko Alam!". Maikli Kong sagot. I tried my best to cover the pain inside me and Smile as I could.
"Aww! Ang sakit Naman nun! Sorry Zach pero impossible namang walang reason diba? Ano Yun trip nya Lang na hiwalayan ka?!". Inis na Sabi ni Hope.
"Siguro dahil nagsawa na sya? Hindi na sya masaya? O Hindi nya na ako Mahal! Yun Lang Naman Yung mga posibleng dahilan eh". Pilit Ang ngite Kong Sabi habang inaalala Yung mga past memories namin.
Nung Gabi na hiniwalayan nya ako Ang Sabi nya Hindi na sya masaya. Kusa nyang hiniling sakin na palayain ko sya, That time Hindi pa ako naniniwala sa kanya eh. We've been a relationship for almost 3 years not Included our Childhood days. Yung Mga Araw na ipinangako namin sa isat na hinding Hindi kami maghihiwalay, Na sabay naming tutuparin Yung Mga pangarap namin together, Na pakakasalan nya pa ako and make a happy ending with me but everything changed nung ipakilala nya sakin Yung bago nya. Yung bagong babaeng Mahal nya.
"Baka Naman may dahilan sya, Zach! Baka nam---". Hope said when I cut her off.
"Kung ano man Yung dahilan nya, Hindi Yun sapat sa tindi ng sakit na ipinaranas nya sakin noon!". I explained while managing my Tears not to fall.
"Mahal mo pa ba sya?". Hope asked that making me Shock for a moment. I feel That my heart suddenly beating fast while looking at Hope's Serious face. Hindi ko inaasahang itatanong nya Yun! Hindi ko napag handaan.
Pinakiramdaman ko Ang sarili ko. 'do I still love him?'
"Hinde! Hindi ko na sya Mahal dahil Lahat ng pagmamahal na meron ako sa kanya noon ay nawala na ng Umalis sya at iniwan nya ako". I answered. Iyon talaga Ang sinasabi ng isip ko, totoo Yun. Kung may nararamdaman man ako sakanya ngayon, It wasn't love anymore!
"Eh Pano Kung Mahal ka pa nya?". Hope asked that maki'n me Shock for a second time.
"Hindi na mangyayare Yun Hope, Ano bang tanong Yan?!". I asked habang pekeng tumawa ng Malakas.
"Eh! What if nga Lang diba?! Ano nga? Anong gagawin mo Kung Mahal ka pa palan ni Mr President!?". Hope asked again na animoy kinikilig.
"Nothing! Kasi Wala naman na syang babalikan eh!". I seriously said before the door suddenly open.
"Uy? Hi! Gising pa pala kayo?". Rosei said when they enter the Door. She's with Hasna.
"Hmm! Ba't ngayon Lang Kayo? Eleven pm na ah!". Tanong pabalik ni Hope sa kanila.
"Tch! Ano pa nga ba?! Nag pagtawag nanaman ng biglaang meeting si Press! Nakakainis nga eh, Wala Naman kaming masyadong napagusapan Kasi Puro f**k! f**k it! Damn! And so On na Kamurahan Ang pinagsasabi nya!". Pagod na Sabi ni Rosei bago pabagsak na nahiga sa Kama nya. Agad na napatingin sakin si Hope na ikinatingin ko rin sa kanya.
"Bakit Naman daw?". Hope asked again while silently laughing na animoy may Kung anong iniisip.
" I don't know! Kanina Lang Sobrang Saya nya na ipinagtaka naming lahat! Never ever namin syang nakitang nakangiti dahil natural na sakanya Yung pagiging Masungit, Seryoso at cold nya Kaya Naman Lahat kami talagang nagulat. I don't know what happened next Kasi bigla nanaman syang nag sungit to the point na Lahat ng Ugali nya ay na double. Pagiging Cold, Masungit, Seryo at nadagdagan pa ng Galit! Grrr! He's so freaking may Regla!!". Inis na asik ni Rosei.
"HAHAHAHA! Baka Naman nabitin?". Tawa ni Hope dahilan para inis ko syang pag taasan ng kilay.
"What do you mean, Nabitin!?". Rosei asked while Seriously looking at Hope.
"Hope!". Inis na tawag ko dito.
"Ano!? Haha I mean baka Nabitin Yung Tulog HAHAHA!". Hope said while looking at me and Laugh.
"Tch! Since birth nayun ganun! Hayss.. Goodnight guys". Humihikab na Ani ni Rosei bago natulog.
"Goodnight!". Sabay naming Sabi ni Hope bago dumapo Ang paningin ko Kay Hasna.
"Goodnight!". I said but she just Ignore me and Finish Removing her make up and go to her bed.
"Tch! Ano bang problema Nyan!?". Asik na bulong ni Hope but I just smile at her.
"Goodnight Hope!". I said before I close my eyes.
"Eh? Goodnight Din! Sana Hindi na ako makaisturbo sa Tulog mo hihi!". Shwme said na ikinatawa ko bago kami sabay natulog.
*****
"Good morning everyone". Pagbati ni Hope kinaumagahan.
"Ughhh.. Good morning Din Hope!". Nakangiting bati ni Rosei.
"Morning!". Uunat-unat ko namang Sabi bago namin sabaysabay na binalingan si Hasna.
"Yeah right!". She said. It was maybe her way to say Good morning, Lol!.
Mayamaya Lang ay nag umpisa na kaming mag asikaso para pumasok.
"Tara na sa cafeteria? Nagugutom na ako eh!". Hope said habang hinihimashimas Ang kanyang Tiyan.
"Okay! Let's go!". Rosei said before she look at Hasna.
"Kina Warren ako sasabay!". Maikli nyang Sabi bago nag patiuna sa paglalakad.
"Alam mo naiinis na ako sa babaeng Yun! Ganun ba talaga Yun?! Ang Sungit!". Hope said pertaining to Hasna.
"No! Mabait Yun si Hasna. Siguro naninibago Lang sya Kasi dalawa Lang talaga kami sa Dorm dati". Rosei explained.
"So? ayaw nya kami sa Dorm nyo ganun?!". Hope said while Crossing her Arms.
"Of course not! Ano ka ba Hope hehe! Pagpasensyahan nyo nalang muna sya. Mabait at makulit din Yun katulad mo Hope, Nahihiya Lang siguro syang ipakita". Nakangiting Sabi Naman ni Rosei.
"Ahmm.. Mauna na muna Kayo sa Cafeteria may naiwan Kasi ako sa Dorm eh". Pagpapaalam ko sa dalawa bago lumakad pabalik.
Mabilis akong lumakad habang lilinga linga sa paligid para Hanapin si Hasna pero nabigo akong Makita sya. I was about to go back when I saw her Entering the Comfort Room. Agad ko syang sinundan papasok and I saw her Retouching her make up. Gulat syang napatingin sa Gawi ko pero agad nya ring binawi Ang paningin and Continue what she doing.
"Hasna?". Bungad ko sa kanya.
"What do you want?". She asked without looking at me.
"Can we talk?". I sincerely said while looking at her.
"We're already talking, Just speak up!". Walang emosyon nyang Sabi.
"Galit ka ba sakin?". I asked when she suddenly stop what she doing and Straightly look at me.
"Why would you asked!?". Mataray nyang Sabi.
"I just wanna Kno---".
"What do you think!?!". Putol nya sa Sasabihin ko bago muling humarap sa salamin and put her Lipstick. I don't know what to say, I know she was mad at me but I don't know why. Pakiramdam ko ay Parang biglang nawala Yung tapang ko na harapin sya.
"Hindi ko Alam Kung Bakit pero Alam Kong galit ka!". I said while still looking at her.
"Hindi mo Alam!?!". Galit nyang Sabi ng balingan nya ako at pukulin ng masamang tingin. "Oh yes!? Sanay ka nga palang Umarte! Of course mag tataka pa ba ako?!".
"Hasna! Ang gusto ko Lang malaman Kong bakit ka biglang nagkaganito. Nung Una tayong Magkita Akala ko matutuwa ka! Akala ko yayakapin mo ako Kasi ganun ka eh! Yun Yung Hasna na kilala ko! Yun Yung Hasna na Kaibigan ko!". Emosyonal Kong Sabi habang pilit nilalabanan Ang Pangingilid ng Luha ko.
"It's been Two years Maurine! Marami ng Nangyare simula ng Umalis ka! Simula nung iwan mo kami ng walang paalam! And then now you asking me Why!?! Your bullshit!!!". Naluluha nya na ring Sabi habang itinuturo ako.
I knew it! it was because of what I did two years ago! Dahil Umalis ako ng walang paalam sa kanila lalong lalo na Sa kanya! Ang nagiisa Kong bestfriend na babae.
"I'm Sorry!". Halos pabulong Kong Sabi. Alam Kong Mali ako pero mas malaki Yung Dahilan na Meron ako.
"I don't need your Sorry!". She said bago nya ako tinalikuran paalis.
Sa palagay ko Hindi lang Yun Ang Reason nya! Mas may Malaki pang dahilan and I want to know what is it.
Pagkalabas ko ay dumeretyo na ako sa Canteen pero Hindi pa ako nakakapasok ng may Humarang sakin papasok.
"Ikaw ba si Ms Maurine?". Tanong ng lalaki na ikinalaki ng Mata ko.
"Zachary Ang pangalan ko! B-bakit?". Kinakabahan Kong tanong. Bahagya syang tumingin sa hawak nyang papel bago Muling tumingin sakin.
"Pinapatawag ka Po ni Press ngayon!". Nakangiti nyang sabi.
"H-huh!?! Teka! Bakit daw!?". Agad Kong tanong sa lalaki.
"Hindi ko Po Alam eh! Basta Ang utos nya ay ipatawag ka! Pumunta ka daw Po sa Office nya". The boy said.
"Oh! HAHAHA! Poor girl! Baka ipapalinis nanaman sa kanya Yung Office HAHAHAHAH!". Someone said na ikinakunot ng ulo ko.
'Wala naman akong ginagawang kasalanan Ah!'
"Kabago bago palang mukang mapapatalsik na kaagad HAHAHA! Kawawang Zachary!". Aubrey said na Hindi ko Naman maintindihan dahil masyado akong nilalamon ng isiping ANO NANAMANG TRIP TO!!
'Tanga ba sya O talagang Tanga sya!!?! Hindi ba Obvious na iniiwasan ko sya!!? Nag amni-amnisiahan na nga ako diba!!!! Tsk!!!'
"Why ba Kasi Ayaw pang umalis ng basurang Yan di--".
"Pag Hindi pa Kayo tumigil sa kakasalita Tatamaan talaga Kayo saking Tatlo!!!!". Asik ko sa Tatlong Bitches na tahol ng tahol sa Tabi ko. "At ikaw naman! Makaalis ka na dahil Hindi ako pupunta at ayaw Kong pumunta! Sabihin mo sa kanya na Busy akong Tao!". Angil ko Naman dun sa lalaki bago ko sila tinalikurang Lahat at padabog na pumasok sa Cafeteria.
"Ughhh! War Freak!!!!!!". Tahol nung Tatlo.
"P-pero Utos Po Ito ng SSG President!". Rinig Kong Sigaw nito pero nagpatuloy Lang ako papasok hanggang sa makalapit ako kina Hope at Rosei.
Tch! President Lang sya ng School pero Hindi nitong Buong bansa Kaya tigilan nila ako sa I can't do anything about it na Yan!!! BAWAL NA ANG MARUPOK!!!
"Pero bakit nya Kaya ako pinapatawag!?!???". I wispered.
- Writer
