Chapter 1
854 Words
Maurine's POV
(2 years Later)
Hi everyone, My Name is Zachary Maurine Windswell Scott, I am now 18 years Old. It is More than a year since Xadbrix and I was Broke up. Wala na Rin kaming balita sa isat-isa dahil sa Mga nangyare. I heard na nangibang bansa sya after nung Break up namin pero hanggang dun Lang Ang Alam ko.
"Zachary, Anak? Gising ka na ba?". Rinig Kong Sabi ni Mommy while knocking my Room's Door.
"Opo, Mom". I answered while uunat unat pa and do basic exercise.
"Kumain kana baka ma late ka na sa Trabaho mo. Nakapagluto narin ako". Huli nyang Sabi before I heard her go.
Napabuntong hininga nalang ako. Oo nga pala I almost forgot na nag tatrabaho na pala ako. Lumayo kami ni Mommy at Tumira sa Province dahil sa Mga nangyare 2 years ago. Marami nang nagbago at nangyare sa Buhay ko pagkatapos ng Dalawang taong iyon. I stop Studying, I lost My Carrier, My Boyfriend broke up with me and Lastly, My Dad Died. Everything in my Life has Change at kasama na ako don.
"Oh, Good morning My Baby. Come here, Let's eat.". Nakangiting Sabi ni Mommy Pagka baba ko.
"Good morning din po, Mommy Naman eh, Hindi na po ako Bata". Nakangiti Kong Sabi before I kissed her Forehead and Sit beside her.
"Okay". Naka pout na Sabi ni Mommy na ikinangiti ko.
Napangiti nalang ako ng Makita Ang Pagkain. 2 eggs, 2 dry fish and Fried rice. It is not the Usual Food na inihahanda ni Mommy noon para sa Breakfast namin. Noon Kasi Puno Ang Table namin ng masasarap na Foods Like Bacon, Hotdogs, Bread, Steak, Sausage, Cakes and Milk. But it's Okay, As long as we're happy and we ware Together, Everything will be Good to be Okay.
"Amen". Sabay naming Sabi After naming mag pray then we started to eat.
After the Breakfast dumeretyo na ako sa trabaho ko which is The Flower Power Flower Shop. I don't have a Car Kaya Naman nag Commute Lang ako.
"Good morning! Hope Avery Pagasa.". Bungad ko ng Makita si Hope na Busy sa Pag didilig. Nasa Planta Kasi kami naka assign ngayon.
"Tch.. kailangan talaga Buong Buo pag Sabi sa Pangalan ko!? Kakaimbyerna ka huh! Haha Btw Good morning din sayo bebe ko". Medyo inis nyang Sabi pero niyakap din ako pagkatapos. haha Marupok to si Hope eh.
"Syempre, Pangalan mo palang Punong Puno na nag Pagasa eh haha. May Hope na may Pagasa pa oh San kapa haha?". Pangaasar ko na ikina ngiwi nya.
We started to do our Jobs. Nag bubunot ako ng Damo while nag didilig Naman si Hope. Maya-maya Lang ay Ipinatawag kami ni Mrs Macdowell sa Hindi malamang dahilan.
"Bakit Kaya Tayo pinapatawag so Mrs Macdowell?". Takang tanong ni Hope habang naglalakad kami papunta sa Office ni Mrs Macdowell. Tumango Lang ako senyales na Wala Rin akong Idea.
"Mrs Macdowell, Pinapatawag nyo raw po kami?". I asked while knocking the door as our respect.
"Oh! Zachary, Hope buti Naman andito na kayo. Come here pumasok kayo". She says na agad Naman naming sinunod.
"Wow! Andami Naman pong Bulaklak nito Mrs Macdowell". Manghang Sabi ni Hope. Tinignan ko Ang Mga Bulaklak na tinutukoy ni Hope at maging ako ay namangha sa Pag kakaarange nito. It was really look Beautiful and Elligance. May Malalaking Sunflowers, Matitingkad na at magagandang Rosas na may Puti, Pink at Pulang kulay at Iba pa.
"Of course it is. Talagang Pinaganda namin Yan at Ginamitan ng Mga mamahaling Lalagyan and ribbons. Pano ba Naman Tumawag sakin Ang aking Anak na si Aubrey kagabi. Kailangan daw ng Maraming Bulaklak sa Unibersidad na pinapasukan nya. Ano nga bang School Yun?, Ah! Dun sa Te Amo University sa Manila". Aligagang kwento ni Mrs Macdowell.
"Woww! Diba po iyon Ang Pinaka Mahal at sikat na University sa Buong Pilipinas? Balita ko eh Dalawang taon palang simula nung Maipatayo Ang Te Amo University at Tumanggap ng Mga Estudyante na talaga namang dinumog at pinag kaguluhan ng Lahat ng mayayaman sa bansa".
Nakikita ko Ang matinding pag hanga sa Mga Mata ni Hope sa paaralang iyon, Habang bahagya Naman akong nalungkot.
"Oo, Hope Tama ka riyan. Bueno Kaya ko nga pala kayo pinatawag dito dahil gusto ko sanang kayo Ang Mag hatid ng Mga Bulaklak na Ito sa Te Amo University. Marami Kasi tayong Pa Order ngayon Kaya Hindi ko kayo masasamahan. Okay Lang ba?". Mrs Macdowell ask. I was about to refuse dahil malayo Ang Manila pero naunahan Naman ako no Hope magsalita.
"YESSS PO!! Kami na pong bahala dyan Ma'am hihihi, diba, Zachary?". Hope said. With his eyes full of excitement.
"Huh?".
"Oh? Oo daw Mrs Macdowell hehe..". Ngiting ngitiing sabi ni Hope.
"That's Good! I'll going to call mang Piping para Ihatid kayo". Excited ding Sabi ni Mrs Macdowell.
Napabuntong hininga nalang ako bago binigyan ng masamang tingin si Hope.
"Sarry! Hehehe". She Says with her Finger Piece sign.
'Malabo Naman sigurong Magkita kami dun no? Malawak Ang Manila and He's in Other Country for heaven God sake.'
"Hyss". Bat ko pa ba sya iniisip!? Tch!
- Writer
