Rich Man Series 1: Dating the Ruthless

Kabanata 2

Kabanata 2

Ruthless

Life.

I thought, I will have a good life. Having my auntie makes me feel safe. But, I was wrong. Akala ko kapag kadugo mo, tutulungan ka at magmamalasakit sayo. Akala ko, magiging mabuti ang buhay ko sa kamay ni auntie.

All my life, I never dream to have a elite life. I am contented having meals everyday, wearing comfortable dresses and life peace. Kaya kong mabuhay kahit hindi marangya. Kaya kong kumain ng hindi masasarap basta makakain lang ako. I am contented for what I have not until I met him. I met the most ruthless man.

I was sixteen years old and grade nine student when I met him. Nasa grade twelve senior high school na siya at alam kong matanda na siya. Our age is very different to each other. He was twenty, and at high level of school. Mayaman pa at gwapo. Lapitin ng mga babae at kinahuhumalingan ng buong school namin. Well, for me I ignore him. Wala naman kasing mapapala ang paghanga ko sa kanya gayong mas kailangan kong makahanap ng pagkain.

I was bullied by my classmates. A bunch of girls always bully me because of unknown reason. Maybe, because I am poor. Maybe, because I don't have parents. Maybe, because I am misfit. Wala akong kaibigan sa classroom namin at tahimik lang na mag-aaral. Well, it's not a problem to me. I can live without friends. Pagkain ang kailangan ko, hindi tao.

Kaya isang araw, hawak-hawak ko ang libro at gutom na gutom dahil sa hindi nakapag almusal at ngayon ay tanghalian, hindi din nakakain. Hinarangan ako ng isang grupo ng mga kababaihan sa daan. Their eyes were smirking. Huminga ako ng malalim at tumingin sa kanila.

"Padaan ako." Mahinahon kong sabi.

They didn't listen. Mas lalo nilang hinarangan ang daan ko. Anim sila at punong-puno ng kolorete ang kanilang mukha. Ngumisi sa akin ang leader nila.

"May ipagagawa kami sayo. Kung susundin mo ang utos namin, hindi ka na namin guguluhin. Let's have a deal." She said.

Huminga ako. Bakit ba nila ako ginaganito? Bakit ba nila sa akin ginagawa ito? Wala naman akong ginagawang masama ah! Tahimik lang naman ako at gusto lang magkaroon ng tahimik na buhay.

Oh God, I'm very tired with this life. I'm very tired from everything. My mother didn't send a money anymore, at masaklap pa namatay siya sa ibang bansa. My father? I didn't know where he is. Hindi ko alam kung may bagong pamilya na ba. He didn't even find me, or even asking about my life. This is so unfair. Life is unfair.

"Anong gagawin ko?" I said out of choice.

Wala akong ibang matatakasan. Kung hindi ko sila susundin, ganun parin guguluhin nila ako. Kung susundin ko sila, tatahimik ng sandali ang buhay ko. Wala akong ibang pagpipilian kung di tanggapin ang gusto nila.

They were smirking demonically.

"Good. Hmm do you know Arvin Arvelon Merciless?" The leader ask.

Kumunot ang noo ko. What about him? Yes, I know him because his always trending. With his devilishly look, hard and ruthless eyes, and jaw that clenching tight is making all girls crazy. Ayoko ko siyang nakikita sa school dahil nai-intimidate ako sa kanya. Para bang hawak niya ang mundo.

Everytime our paths cross, I try my best to ignore him and never look. Sa malayo ko lang siya natititigan ng mabuti. His face? He has the most demonic face. I even skim a news about him being a philanderer. Well, I don't have time to tell it, because I can't even count his girls.

"B-bakit naman?" I ask stutteredly.

Ngumisi ang lider nila. Natutuwa sa reaksyon ko.

"Well, since he loves f*****g girls…I want you to spurn his manhood and kiss him while his aching. Do you understand?" She said.

Nagulo ang isipan ko. Ah? Bakit ko naman sisipain ang kanyang p*********i? Ano ba itong pinapagawa nila sa akin. Baka patayin ako ng lalaking iyon kapag ginawa ko.

"Pero bakit ko naman sisipain ang kanyang p*********i? Masyado yatang masakit iyon." Sabi ko.

Umirap ang lider at hindi nagustuhan ang sinabi ko. Tama naman ako ah! If I'll spurn his manhood, it will cause him severe pain. It might caused him barren.

"Kasi sinaktan niya kami. Yung puso namin ang dinurog niya kaya gusto naming gumanti. Mabuti nga't p*********i niya lang ang makakatikim ng galit namin e! At gagawin mo yun kasi gusto ko, para sa kalayaan mo." Sagot niya.

Huminga ako ng malalim at tumango. Ano ba naman ito, pati ang mga ganitong bagay ay gagawin ko pa. Oh Lord, I want peace not war.

"Sige. Kailan ko gagawin?" Tanong ko.

They smile contentedly.

"I want you to do it now. Nasa canteen siya. Sakto at maraming tao kaya makikita nila ang paghihirap ng babaerong iyon!" Sabi niya.

Tumango ulit ako. Wala na nga talaga akong magagawa kung 'di sundin sila. Ngumisi silang anim at pinadaan na ako. Bumuga ako ng malalim na hangin bago naglakad papunta sa canteen namin. Kinagat ko ang ibabang bahagi ng labi at pumasok na sa loob ng canteen.

Nakita ko kaagad si Arvelon, nakapila siya sa mga istudyanteng bibili ng pagkain. Huminga ulit ako ng malalim at naglakad palapit sa kanya. Nakasuot siya ng senior high school uniform at sobrang gwapong tignan. Tumapat ako sa kanya na kinalingon niya sa akin.

Halos matumba pa ako ng magkatitigan ang mga mata namin. Oh God, this man has the most dangerous eyes. He give me a sardonic smirk.

I ready myself.

"Hi." He said playfully.

Lumunok ako at ngumiti sa kanya. Natigilan naman siya at para bang nagulat dahil ngumiti ako. He then flashed a beautiful smile.

Humarap siya sa akin kaya nilagay ko agad ang braso sa leeg niya na mas lalong kinagulat niya. Tumatalbog-talbog sa kaba ang puso ko. I count.

One…

"Miss…what are you doing?" He said curiously.

I smiled sweetly. I heard his growled. Saying brittle curses.

Two…

"f**k, miss my…oh damn I am hard now!" He said growling.

Three…

Walang sabi-sabi kong tinuhod ang p*********i niya, nagulat ang mga istudyante at rinig na rinig ko ang sigaw niya. Natumba siya sa sahig habang hawak-hawak ang pagkalalaking natuhod ko.

"Ohh f**k you! s**t ouch!" He said painly.

Huminga ako ng malalim at umupo para magpantay ang mukha namin. Sinapo ko ang mukha niya na mas labis na kinagulat ng mga istudyante, tumingin siya sa akin ng madilim kaya kinabahan na ako. Tinatagan ko ang loob at sinakop ang kanyang labi ng malalim. Natigilan siya at napatitig sa aming labing magkasugpo.

Tumagal ang halik ko ng ilang segundo bago ako humiwalay at tumingin sa kanya. Mapupungay na ang kanyang mata at nasa labi ko ang titig niya. Tatayo na sana ako ng bigla niyang sakupin ang labi ko at halikan ako  ng matagal sa labi. This time, ako naman ang nagulat. Gumagalaw ang kanyang labi sa labi ko. He deepen the kiss that makes me breathe hardly.

Nang bitawan niya ang labi ko, tumitig siya sa akin at ngumisi. Lumunok ako.

"You'll pay for this! I'm gonna makes sure you'll pay for me!" He said darkly.

Umiling iling ako at mabilisang tumayo. Tinakbo ko ang pinto at walang lingon-lingon na umalis sa canteen. Nanginginig sa takot ang puso ko, hindi ko alam kung saan pupunta. Pakiramdam ko, mamamatay na ako ngayong araw. Nagmamadali akong umalis ng school at tinakbuhan ang nangyari sa akin.

Hingal na hingal ako habang mabilis na pumipintig ang puso ko. Huminto ako sa isang acasia at doon umupo. Nagtagal ako doon ng dalawang oras hanggang sa may narinig akong ingay na palapit sa puno. Mabilis akong nagtago para hindi nila ako makita. Sumilip ako para makita kung sino iyon, unang kong nakita ang babaeng nakatingin sa kalawakan ng mundo.

Napanganga ako ng makita ang mukha niya, sobrang ganda. May lumapit na lalaki sa kanya at ngumiti, gwapo din. Sino ba itong mga 'to? I heard the man voice.

"Let's eat first Lorella, gutom na gutom na talaga ako." Aniya.

Napalunok ako. May kasintahan ba ito? Tinignan ko ang uniform nila, it's same with our senior high school uniform. Ibig sabihin, sa paaralan din namin sila nag-aaral. Nakinig pa ako sa usapan nila.

"I-ikaw?" Sabi ng babaeng nagngangalang Lorella.

Tumingin ako sa lalaki, ngumiti siya na kinatigil ko. Sobrang gwapo niya, I was marveled by his smile.

"Kung susubuan mo ako, makakain ako pero kung hindi okay lang Lorella." He answered.

Oh! That was sweet! May ganito pa palang lalaki. Akala ko lahat siraulo e. Hindi ko narinig ang sagot ng babae, nagsalita ulit ang lalaki sa mahimbing na boses.

"Alam ko namang hindi ka nagbaon kaya nagdala ako. From now on, we will eat together." The man said softly.

Pumikit ako at nakaramdam ng inggit sa babae. How I wish someone will be like that to me. Yung aasikasuhin ako. Yung aalagaan ako. Yung mararamdaman kong safe ako at may buhay na aasahan pa. How I wish I could have that kind of living.

Hindi na ako nakinig at maingat na umalis sa tinataguan kong puno. I have to live for my life. Gusto kong makaramdam ng kalayaan at ginhawa sa buhay. Gusto kong mabuhay pa ng matagal. I have my auntie who'll never support me. Kailangan kong magbalat ng buto para mabuhay.

Umalis ako at umuwi ng bahay. Hindi na ako pumasok sa huling subject ko dahil kinakabahan at natatakot ako sa ginagawa ko kanina. Pagkatapos ko sa bahay ni auntie, naamoy ko agad ang usok ng sigarilyo. Ingay ng bingguhan at mga tawang nakakabingi. Here I am again, the life I don't want to have. Pumasok ako sa maliit na kwarto ko at nilagay doon ang bag. Hinubad ko ang uniporme at nagsuot ng simpleng t-shirt at short.

Hindi na ako pumunta pa sa sala, lumabas ako ng bahay at pumunta sa mga pinagtratrabahuan ko. Kumatok ako kay Aling Linda, bumukas naman ang pinto niya at hinarap ako. Ngumiti ako.

"Aling Linda hindi ka ba magpapa-igib ng tubig?" Punong-puno ng pag-asa kong tanong.

Huminga siya ng malalim.

"Naku, hindi talaga bagay sayo ang magbuhat ng mga container e. Sa ganda mong iyan, dapat nasa loob ka lang ng bahay at nagpapahinga." Sabi niya.

Ngumiti ako ng pilit. Wala akong ibang maaasahan kung di ang sarili ko lang. Kung maghihintay ako sa pagkain ni auntie, siguradong aabot pa ng maraming araw bago siya magpakain sa akin. I have to find my ways to solve my day.

"Sayang ang ganda kung walang makakain. Kailangan ko ng pera para mabuhay kaya sana magpa-igib ka sa akin para magkaroon ako ng pagkain ngayong araw." Pangungulit ko.

"Oh siya sige! Sampung container ang ipapa-igib ko sayo. Ikaw nang bahala magdala sa loob ng kusina ko ah!" Sabi niya.

Masaya akong ngumiti at tinanggap ang isang daang pera para sa suhol niya sa pag-iigib ko. Pumasok na ako sa kusina niya at kinuha ang sampung container at dinala sa gripo kung saan kami kumukuha ng tubig. Naabutan ko si Tanner, ang lalaking nangliligaw sa akin dalawang taon na.

Matanda ng tatlong taon sa akin si Tanner, matipuno ang katawan, gwapo at habulin din ng babae. Kaya maraming naiingit sa akin dito dahil sa kanya. Napatingin siya sa akin at ngumiti. Mabilis niyang kinuha ang mga container sa kamay ko at siya na mismo ang nagdala sa gripo.

"Ako na magdadala sa bahay nila Aling Linda." Sabi niya.

Umiling ako at ngumiti.

"Wag na Tan, baka magalit na naman sa akin ang populasyon ng mga kababaihan na nababaliw sayo." Sabi ko.

Sumeryoso ang mukha niya. Gwapo rin talaga kasi siya, kahit hindi mag-ayos makikita mo talaga sa mukha niya na may ibubuga siya sa mundo ng mga lalaki. At matured na rin.

"Nanliligaw ako sayo kaya gagawin ko 'to! Wala akong pakialam sa mga babaeng iyon." Sabi niya.

Huminga ako ng malalim. Wala na akong ibang pagpipilian kung di tanggapin ang alok niya. Tanner didn't able to finish his senior high. Hanggang grade eleven lang siya dahil tumigil sa pag-aaral dala ng kahirapan sa buhay.

"Ikaw bahala. Mabuti nga't hindi na ako mapapagod e!" Sabi ko.

Ngumiti siya at masaganang inasikaso ang mga container. Ilang oras bago napuno ang mga container, mahina kasi ang daloy ng tubig kaya inabot kami ng gabi. Nasa gripo lang ako at naghihintay na matapos siya sa paghahakot ng container.

Kitang-kita ko ang pawis sa noo niya ng bumalik siya pagkatapos ang huling container na dinala. Agad siyang lumapit sa akin at ngumiti.

"Salamat ah!" Sabi ko.

Hinihingal siyang tumingin sa akin.

"Walang problema." Sagot niya.

"Gusto mo hati tayo sa pera? Alok ko.

Mabilis siyang umiling.

"Hindi na Net, kailangan mo yan kaya sayo na." Sagot niya.

Ngumiti ako at laking pasasalamat dahil mabait siya. Naghiwalay lang kami ng pumunta ako sa bahay nila Aling Milag, hinarap ko ang ginang na masungit.

"Aling Milag may labahan ka ba dyan?" Tanong ko.

Tinignan niya ako ng masungit.

"At bakit?" Nakataas kilay niyang sabi.

"Baka gusto mong suhulan akong labhan iyon!"

Huminga siya ng malalim.

"Bukas na." Sabi niya at sinarado agad ang pinto.

Nagkaroon ulit ako ng pag-asa. At least may aasahan akong pera bukas. Buhay na buhay ang loob ko habang binabagtas ang daan papunta sa bahay namin. Madilim na sa parte ng street namin dahil walang ilaw ang street light, kaya dinagsa ako ng kaba. Huminga ako ng malalim bago nagpatuloy sa paglalakad.

Napahinto ako ng makita ko ang anino ko dahil liwanag galing sa likod ko. Parang ilaw ng sasakyan, sinuri ko ng mabuti at napagtanto na ilaw nga iyon ng sasakyan. Humarap ako para makita iyon na ikinasilaw ng mga mata ko dahil nakatutok talaga sa akin ang spotlight ng isang kotse.

Pumikit ako ng mariin dahil nasisilaw ang mata ko, huminga ako ng malalim at kinuskos ang mata para mawala ang sakit. Nang mawala ang maliwanag na ilaw, dahan-dahan kong binuksan ang mga mata at tinignan ang kotse sa harap ko.

Kulay puti ang kotse, mamahalin at pag-aari ng isang mayaman. Ngunit, nawala lahat ng iniisip ko ng biglang lumabas ang may-ari ng kotse. Nanlalaki ang matang tumingin sa lalaking nakatitig sa akin ng mapaglaro. May ngisi sa kanyang labi at parang natutuwa sa reaksyon ko.

B-bakit siya nandito? Anong ginagawa niya dito?

Umatras ako habang nanginginig ang mga tuhod sa nakikita. At naging mabilis ang pangyayari, hindi ako nakatakbo ng mahawakan niya ang buhok ko ng mahigpit. Napapikit ako ng maramdaman ang sakit dahil  sambunot niya. Namasa ang mata ko at hinawakan ko ang braso niya para hindi humigpit ang pagkakahawak niya sa buhok ko.

Natigilan siya at huminga ng malalim. Tumulo ang luha ko dahilan para lumuwag ang pagkakasambunot niya sa buhok ko. I continue caressing his arms, he swallowed hard.

"N-nasasaktan ako." Mahina kong sabi.

Binitawan niya ang buhok ko at lumipat naman sa baywang ko ang braso niya. He snaked his arms around my waist tightly.

Tumitig siya sa akin ng malalim.

"Bakit mo ginagawa iyon kanina?" He ask hoarsely.

Huminga ako ng malalim. Pinunasan ko ang mga mata para tumingin sa kanya ng diretso. He look so demonic now.

"Inutusan ako ng mga nambu-bully sa akin. S-sorry wala akong ibang pagpipilian kung di sundin sila. Pagod na akong ma-bully." Mahina kong sabi.

Huminahon siya. Tumingin sa mga mata ko. Sobrang lalim ng titig niya sa akin.

"Masakit ang ginawa mo sa akin. I don't even know you! Pero dahil inamin mo sa akin ang rason, pagbibigyan kita ngayon." Mahinahon niyang sabi.

Huminga ako ng malalim at tumango. Ngumiti rin ako ng pilit. Mas lalong humigpit ang pagkakahawak niya sa baywang ko.

"P-pwede mo ba akong pakawalan?" Nauutal kong sabi.

Sumingkit ang mata niya. He smiled playfully.

"Nope. We have to talk." Aniya sa mahimbing na boses.

Kumunot ang noo ko. Pwede naman kaming mag-usap kahit hindi nakayakap ang braso niya ah!

"Ahh s-sir pwede namang mag-usap kahit hindi ganito ang p-posisyon natin ah!" Naiilang kong sabi.

He give me a sardonic smirk.

"Maria Ramonita Saragon, 16 years old. Grade nine student. A brave child who spurn my manhood." He said headily.

Napalunok ako ng malalim. Bakit niya alam ang buong pangalan ko? Inalam niya ba?

"B-bakit mo ako kilala?" Nagtataka kong tanong.

Ngumisi siya.

"Dahil gusto ko. May angal ka? Alalahanin mo, may atraso ka sa akin."

Bumuntonghininga ako. Lahat nalang ba kasalanan ko? Lahat nalang ba, sa akin ang lugmok? Wala na ba talaga akong pag-asang mabuhay ng tahimik?

"H-humihingi ako ng paumanhin sa nagawa ko. P-pakiusap hinding-hindi ko na susundin ang utos nila." Matatag kong sabi.

Huminahon siya at tumingin sa akin ng matagal. Yung mga mata niya, iba't-ibang klaseng emosyon ang pinapakita. I hate to admit it but it scared me.

He protruded his lips.

"I have a one condition for you. Para hindi kita guluhin at singilin ng malaki. Actually, I can sue you for hurting my manhood but because I'm kind and I kinda like your lips so, I have a condition." He said.

Kumunot ang noo ko. Really? Wala na nga yatang katapusan ito! Utusan nalang yata ako sa mundo!

"Ano na namang kondisyon mo?" I said nothing.

He smiled contentedly.

"Hmm, tumatanggap ng hamon ah! That's good!" He said playfully.

E wala naman na akong choice eh! Lahat nalang may kondisyon! Lahat nalang may kapalit! Ang gusto ko lang naman ay mabuhay ng tahimik!

"Anong kondisyon mo?" Ulit ko.

He swallowed and look at me sardonically.

"Date me."

And everything become worse, as I accept his condition. Everything become worsen when I date him. Ang hinahangad akong tahimik na mundo, mas lalong gumulo. Ang hinahangad kong buhay na payapa, mas lalong nasira. It become far to reach. It's started when I date him! When I date the ruthless man.

--

Alexxtott