" เสียใจสิ " ฉันหันไปบอกเขา วินเทอร์ทำหน้าเหมือนจะไม่เชื่อ
" ฉันกลัวผีมากๆ ถ้านายตาย นายต้องมาหลอกฉันคนแรกแน่ ๆ เลย "ขนาดยังไม่ตายยังเฮี้ยนขนาดนี้..
วินเทอร์ได้แต่นั่งถอนหายใจ และล้มตัวลงนอนหันไปอีกทาง
Winter part
ไม่ควรไปคาดหวังอะไรจากยัยเมลบีซื่อบื้อนี้จริงๆ
ผมนอนนิ่งๆ สักพัก แต่ยังไม่ได้หลับ ก็ได้ยินเสียงของเมลบียังคงเดินไปเดินมา
" วินเทอร์ นายหลับรึยังอะ "เธอกระซิบกระซาบถามผม
แต่ผมเลือกที่จะไม่ตอบ และแกล้งหลับตานอนนิ่ง
เมลบีเดินมาหยุดตรงหน้า และยื่นหน้าเข้ามาดูผมใกล้ๆ ผมสัมผัสได้ถึงลมหายใจของเธอ
" หลับแล้วจริงเหรอ " เมลบีกระซิบ ๆ
และเธอก็เดินหายไปสักพัก พร้อม
แอด อ๊อดๆ ... เสียงเตียงผู้ป่วยขยับไปมาๆ
" ขอฉันนอนด้วยนะ ฉันกลัวผีอะ นอนโซฟาแล้วมันหลอนมากๆ " เมลบีโน้มตัวเข้ามากระซิบข้างหูผม
ก่อนที่เธอจะแอบเนียนหอบหมอนและผ้าห่มขึ้นมานอนข้างๆ ผม แบบย่องๆ
ผมก็ได้แต่กลั้นขำในคว
