“ก๊อก ก๊อก”
ฉันสะดุ้งเล็กน้อย หัวใจเต้นแรงขึ้นอีกครั้งทันทีที่ได้ยินเสียงนั้น ฉันไม่รู้ว่าใครจะมาในเวลานี้ แต่สัญชาตญาณของฉันบอกว่าน่าจะเป็นคนที่ฉันรู้จักดี ขณะที่ซาร่าเงยหน้าขึ้นมองไปทางประตู
“ใครหว่า?”
ซาร่าลุกขึ้นจากเตียง เดินไปที่ประตู เมื่อเธอเปิดประตูออกมา ฉันเห็นเธอหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหันกลับมามองฉันด้วยสายตาล้อเลียน ฉันรู้ได้ทันทีว่าเธอคงจะเดาได้แล้วว่าใครที่ยืนอยู่ตรงนั้น
และก็จริงดังคาด...คือ..ครูพีท
ในมือของเขาถือหนังสือเล่มหนึ่ง ฉันจำได้ทันทีว่ามันคือหนังสือสอนการเขียนบทความวรรณคดีเล่มล่าสุดที่ฉันเคยเห็นในห้องสมุด ครูพีทยืนอยู่ตรงนั้นด้วยรอยยิ้ม แต่ในแววตาของเขากลับแฝงไปด้วยความลึกลับบางอย่างที่ทำให้ฉันไม่อาจหันหนีได้
“ลิลลี่อยู่ไหม?” ครูพีทถาม
ซาร่าหันมามองฉันอีกครั้ง เธอหรี่ตามองฉัน ฉันรู้สึกหน้าร้อนขึ้นทันทีเมื่อสบตากับเธอ ฉันพยายามทำตัวให้ปกติ
“อยู่ค่ะ” ซาร่า
