@บ้านแม็กซ์เวลล์
"มิลินทำแบบนี้ไม่ได้แล้วนะ ย่าบอกหลายครั้งแล้ว ว่ามิลินจะข้ามถนนโดยไม่มีผู้ใหญ่พาไปแบบนี้ไม่ได้!" เสียงป้ามารีญาดุจริงจัง พี่นิกกี้วางร่างฉันลงบนโซฟา เสียงมิลินร้องไห้ยังดังเล็ดเข้ามาเป็นระยะๆ แต่ฉันไม่ได้คิดจะขัดอะไร เพราะเรื่องที่มิลินข้ามถนนโดยไม่มีผู้ใหญ่มาด้วย เป็นเรื่องที่อันตรายจริงๆ หากฉันไม่เห็นเข้า ครั้งนี้อาจจะพลาดพลั้งจนเกิดอันตราย ซึ่งฉันเห็นดีว่าควรตัดไฟตั้งแต่ต้นลม อบรมมิลินให้เข้าใจ จะได้ไม่กล้าทำแบบนี้ซ้ำ
"พี่กัสต้องเจ็บตัวเพราะหนู หนูรู้ตัวหรือเปล่า" มิลินยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น แขนเล็กๆรวบลำคอแด๊ดดี้ของน้องไปกอดไม่ยอมห่าง โดยที่แด๊ดดี้ของน้อง มองมาที่ฉันอย่างไม่สบอารมณ์
"ฟังที่ย่าสอนหรือเปล่า คราวหลังอย่าทำแบบนี้อีกเข้าใจไหม"
"พอเถอะครับแม่ มิลินยังเด็ก แล้วเด็กจะไปรู้เรื่องอะไร มิลินไม่ได้ตั้งใจหรอกครับ!"
"หยุดเถียงแทนลูกนะแม็กซ์เวลล์ มิลินห้าขวบ
