“ทีนี้ก็รู้แล้วสินะ..”
เสียงของเรกาโดทำให้ร่างสูงซึ่งแอบมองอยู่ก้มหน้าตาปรือเขารู้สึกย่ำแย่หนักกว่าเก่าหลังเห็นภาพตรงหน้า ลูกชายของเขากำลังยืนมองผู้หญิงอีกคน ที่นอนไม่ได้สติอยู่บนเตียงนอน ในโรงพยาบาลจำลองขึ้นชั่วคราว
เพื่อนรุ่นพี่ร่วมอุดมการณ์ คงหมายถึงความคิดของเขาที่มีต่อบุตรชาย แล้วประเมินค่าต่ำไป เพราะปกติไม่เคยเห็นเลียมจริงใจกับความรักครั้งไหนสักครั้ง ที่เห็นส่วนมากจะเกิดจากความลุ่มหลงทั้งนั้น
“แล้วทีนี้ เอาไงกันดี”
การปรึกษาหารือจึงเริ่มขึ้น เมื่อสัญชาตญาณมองเห็นอนาคตแบบลางๆ ว่าจะต้องมีสงครามเกิดขึ้นเป็นแน่
เรกาโดเงียบ และยืนค้างอยู่ในท่า มือคู่เท้าเอวสอบ ขาแยกออกจากกันระดับความกว้างประมาณหัวไหล่ นั่นเป็นลักษณะท่าทางประจำบุคลิกยามเขาเกิดความเครียด และต้องใช้ความคิดชั้นสูง
“เรื่องนี้เรื่องใหญ่นะแมท เราจะคุยกันสองคนไม่ได้”
ไม่นานเสียงทุ้มก็ดังขึ้นมา เรียกความสนใจของคนข้างๆให้หั
