“เมื่อ10ปีก่อน ฉันเคยโดน...”
อยู่ๆหล่อนก็เงียบไป จนคนรอฟังเลิกคิ้วสูง ท้ายที่สุดก็ต้องถามซ้ำ เนื่องจากหล่อนไม่พูดเสียที
“โดนอะไร?”
ชงโคกลืนน้ำลายลงคอจนกล้ามเนื้อขยับเขยื้อน เบือนหน้าไปทางอื่น
“ข่มขืน”
ดวงตาคมกริบขึงขึ้น แทนการอุทานด้วยการส่งเสียงจากริมฝีปาก จ้องเขม็งเข้าไปในตาลึกของสาวเจ้า ที่ทั้งแดงก่ำและมีหยดน้ำห่อหุ้ม ก่อนจะหล่นแหมะลงบนแก้ม ขณะก้มหน้างุด ความเจ็บปวดประดังกันเข้ามาอีกครั้ง
ท่ามกลางการมองมองอยู่ของเขา มาเฟียหนุ่มที่เหมือนจะช็อคไปแล้วในตอนนี้ ถึงจะผ่านเรื่องราวดำมืดมาเยอะ แต่การมาได้ยินอะไรทำนองนี้จากคนคนหนึ่ง ซึ่งค่อนข้างจะสำคัญกับเขา มันก็ยากที่จะควบคุมสติอยู่เหมือนกัน
“ใคร..” ถึงกับเผลอเค้นเสียงต่ำ “มันเป็นใคร”
ทว่าพอเห็นการสะอื้นน้อยๆ ขณะก้มหน้าลง จึงตระหนักได้ทันทีว่าควรจะหยุดไม่ควรถามต่อ เลียมถอนลมหายใจพรืด พลางค่อยๆเลื่อนมือสากใหญ่สั่นเทาไปกุมมือบางหลังจากนั
