สิ้นสุดประโยคทรงประสิทธิภาพของเรอัสซ์พี่ใหญ่ในทีม ความฮึกเหิมก็เกิดขึ้นทันที เลียมผู้ไม่กลัวอะไรมาแต่ไหนแต่ไรเมื่อมีสิ่งนี้รองรับก็ยิ่งทวีคูณความแกร่งกล้าเข้าไปใหญ่ เขาบ้าบิ่น อีกทั้งมุทะลุซะจนคนรอบข้างยังแอบกังวลใจ
“เราจะไม่บุ่มบ่ามนะเลียม เข้าใจที่พูดใช่ไหม?”
บรูโน่ย้ำเขา แม้รู้ดีเป็นการพูดที่เสียเวลา แถมเปลืองน้ำลายเปล่า
“ผมรู้..”
“ไม่ แกไม่รู้”
“แล้วเฮียจะพูดทำไม”
ก่อนจะส่ายหน้าเอือมระอาให้กับความชอบกวนประสาทของเลียม
ไม่นานรถยนต์หรูสีดำทมิฬทั้งคันที่อุ่นเครื่องรอไว้ก่อนแล้ว ก็ค่อยๆพุ่งทะยานออกไป สู่ที่หมายซึ่งไกลโพ้น โดยเพื่อนรุ่นน้องสุดเป็นผู้ขับ
ขณะเดียวกัน ผู้ที่เป็นพี่สุดอย่างเรอัสซ์ซึ่งนั่งข้างก็เอาแต่เงียบ ด้วยท่าเอนหลังพิงพนัก ศอกขวาวางบนขอบกระจก เขากำลังเครียดซึ่งทุกคนก็รู้ และพวกเขาก็ช่วยด้วยการไม่สนทนาอะไรที่ก่อให้เกิดความวุ่นวาย กลายเป็นรถทั้งคันเงียบกริบจนกระทั่ง
