ครั้งนั้นที่บาดเจ็บ กลายเป็นบาดแผลลึกสุดเท่าที่เคยมีมา ไม่ใช่แค่การตื่นขึ้นแล้วพบกับคราบเลือด โลหิตสีแดงเปื้อนอยู่บนที่นอนของอีวาน แต่มันคือการเปลี่ยนแปลงเส้นทางชีวิตครั้งยิ่งใหญ่
ชงโคยกมือบางชุ่มเหงื่อขึ้นลูบหน้า หลังความคิดมากมายวิ่งพล่านเข้าสู่ระบบประสาทตัวจุดชนวนความอ่อนแอ ส่วนใหญ่จะเป็นความทรงจำอันเลวร้ายในอดีต ความเจ็บปวดบีบหัวใจเท่ากำปั้นของเธอ ประหนึ่งต้องการให้แหลกเป็นจุลกลายเป็นฝุ่นละอองเสียวินาทีนี้
ไม่ใช่ว่าอยากนึกถึง
แต่เธอไม่รู้วิธีสลัดมันออกไปต่างหาก..
เพราะแผลสดในวันนั้น กลายเป็นแผลเป็นที่มองไม่เห็นในวันนี้ไปแล้ว
“บ้าจริง”
เธอกัดฟันสบถ ร่างกายสะบัดจนหลุดจากท่ากอดเข่า จำต้องเอนหลังลงนอนหงายบนฟูกด้วยความหมดแรงโดยปริยาย เพราะฝืนต่อไปไม่อยู่
ดวงตาคมสวยชุ่มไปด้วยคราบน้ำตา เอ่อล้นเป็นวรรคเป็นเวรออกมาแล้วก่อนหน้านี้ เบิกกว้างจนกลมมองเพดานเสมือนนั้นคืองานที่ช่างสถาปนิกจงใจ
